Dag 55/ 26 sept. Puy – Ferrat—Mussidan. 27km.

Puy-Ferrat—Saint-Astier—Plamèze—Saint-Louis en l’Isle—Sourzac—Mussidan.
Het was weer heerlijk ontwaken, fantastisch geslapen. Zelfs van het onweer niets gemerkt, Patrick wel. Ik wou best nog wat blijven soezen, maar we staan onder tijdsdruk vandaag, we moeten vóór 16u aan de gemeentelijke refuge zijn of we kunnen buiten slapen. Dus maar vlug uit de veren. Een groot deel van deze tocht gaat door de gemengde bossen, eiken en dennen, langs de vallei van de l’Isle. En als ge hoort, vallei, wil dat zeggen, een beetje naar boven en een beetje naar beneden en opnieuw en opn……maar steeds met onze neus in de dennengeur. Zwembaden komen we hier meer en meer tegen en ook nieuwere huizen (veel 2de verblijven denk ik). Vanmorgen zijn we zonder brood vertrokken, met het idee dat we onderweg wel iets zullen vinden, niet dus. Patrick vraagt aan een mevrouw, die net thuiskomt, of er een bakker is vóór Mussidan? Negatief, enkel bos. Oei, dan is er een broodprobleem, en prompt geeft ze Patrick een half brood, zich verontschuldigend, dat het van gisteren is. Mooi toch. Om 15.10, prima op tijd, zijn we in Mussidan. Mussidan is van Keltische oorsprong. “Muce” = schuilplaats “Dun” = een nobele, edelman. We leren ook nieuwe Franse woorden, jullie voelen hem al aankomen hé, een nieuwe quiz vraag: wat is een “sac à viande”. Buiten een zak om vlees in te bewaren of te drogen is er nog een andere betekenis. Ik zal jullie ruim de tijd geven om op te zoeken. Ondertussen sluit ik af met een bedenking die ik laatst, op één van onze wandelingen, aan een boom zag aangeplakt : VERGELIJKEN IS HET EINDE VAN HET GELUK, EN HET BEGIN VAN ONTEVREDENHEID.
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.