Categoriearchief: Hadrian’s Wall

Dag 9: Carlisle – Bowness-on-Solway 26km.

Bij elke meerdaagse wandeltocht kom je dagelijks dezelfde wandelaars tegen. Ik noem dat “de wolk”. Onze wolk bestaat uit een vader en dochter uit Amsterdam, negen Canadezen en twee Australiërs. De rivier “Eden” waar we gisteren reeds mee kennis gemaakt hebben, is zo’n 18 maanden geleden uit haar oevers getreden en heeft heel wat schade aangericht aan het Hadrian’s Wall pad met grote omwegen als gevolg. Onze hospita heeft ons daarvoor tijdig gewaarschuwd, en ons ingelicht over de alternatieve route😁. Even buiten Carlisle hebben we de Eden

 niet meer uit het oog verloren en was zij onze gids voor de rest van de wandeling


In de gids stond voor vandaag dat het een en ik citeer “Dead Flat Road” zou zijn. Dead is het gelukkig niet geworden maar wel flat. 

Na +/-160km wandelen in een prachtige natuur met grote historische waarde zijn we in” Wallsend Guest House” te Bowness-on-Solway aangekomen. Na het avondeten in de Kings Arms hebben we nog verbroederd met onze Canadese vrienden. Vandaar dat de blog ook een ietsie pietsie later gepubliceerd is. Morgen is onze terugreis. Groetjes van Joan en Chris. 

Dag 8: Lanercost – Carlisle 23km.

De weersverwachting voor vandaag was toch 50% kans op regen zelfs met onweer ⚡. Gelukkig voor ons hebben we de andere helft gekregen, wel met veel bewolking.

 De weg en het landschap kreeg het niveau van Vlaanderen en Nederland nml. “plat”. 

Ik heb gisteren reeds geschreven dat de rotsen uit het landschap verdwenen waren zodat vanaf Lanercost tot het einde in Bowness on Eden de “muur” beperkt bleef tot een aarden wal.

 In Crosby-on-Eden, we hebben dan juist ons lunchpakket achter de kiezen, volgen we grotendeels de rivier “Eden”. 

Aan de hand van wegsignalisatie en verhoogde oevers kunnen we opmaken dat deze rivier regelmatig voor wateroverlast zorgt, maar niet vandaag! Voor we de stad Carlisle binnen wandelen, in het “Rickerby Park” worden we geïnformeerd dat de voetgangersbrug over de Eden is afgesloten. Dit betekent een omweg van een tweetal kilometers.

 15.45u komen we aan in Howard Lodge guest house in Victoriaanse stijl. Even rusten, een kop thee met koekjes, naar ons ma en pa bellen, een douche, avondeten en de blog maken zijn zowat de ingrediënten van de late middag en avond. Tot morgen, groetjes van Joan en Chris. 

Dag 7: Gilsland – Lanercost 15km.

Onder een wolkenloze  hemel vertrokken voor een “easy walk”. Wat een verschil met gisteren, over ongeveer dezelfde afstand ruim 5 kwartier vroeger “thuis  🏡. Dit kwam grotendeels dat er geen rotsige hellingen en afdalingen aan bod kwamen. Het wandelen over de malse groene weilanden, waar de runderen en schapen stonden te grazen, was zeer aangenaam.

 Ook voor het eerst hadden we oostenwind. Een duwtje in de rug kon geen kwaad. We hadden alle tijd om het Birdoswald fort te bezoeken.Dit fort werd in 122 na chr. gebouwd en huisvestte een garnizoen van 800 man.Zij hadden als taak de “muur” te bemannen alsook de brug over de rivier

, de Irthing, te beschermen. Het meest interessante gebouw is de training hal, zo konden de soldaten oefenen ook in barre weersomstandigheden. In 1840 kocht Henry Norman dit domein op en begon opgravingen te doen in zijn eigen tuin. 

Tegen drie uur in de namiddag waren we aan de B&B Lanercost, een prachtige historische locatie gelegen op het landgoed van Lanercost Priory.

 Deze was gesticht rond 1169, en deels gebouwd met stenen van Hadrian’s Wall gemengd met lokale zandsteen. Ze werd bewoond door de Augustijnen kloosterorde. De doodzieke Edward I verbleef hier voor 5 maanden op zijn oorlogstocht tegen de Schotten.(1306) Zolang gaan wij het niet trekken. Morgen zijn we alweer op een andere locatie. Groetjes van Joan en Chris. Ten slotte nog een foto van de Lanercost B&B. 

Dag 6: Once Brewed – Gilsland. 16km.

Het is een wandelhoogdag geworden en hoog ook, naar het hoogste punt van de Hadrian’s Wall (345m). Dit hadden we reeds bereikt een uurtje nadat we Vallum Lodge verlaten hadden. Daar hebben we enkele “bothies” (selfies waar we beide opstaan) genomen.

De mooiste delen van de muur zijn op dit traject te zien, in het Nationaal park Northumberland.


Het overgrote deel van de muur is echter afgebroken om de stenen te gebruiken voor o.a kerken, kastelen en huizen te bouwen. Het is aan John Clayton (1792-1890) te danken dat deze afbraak is gestopt. Hij heeft grote delen van de muur en forten opgekocht en zorgde er zo voor de vrijwaring ervan. Hierbij nog een foto waar duidelijk de muur met mijlfort te zien is.

Aangenomen wordt dat het exact twee en een halve minuut duurde om van het ene fort naar het volgende te lopen. Boodschappen verspreidden zich dus heel snel langs de “muur”. Ik kan me wel voorstellen dat er na 80 keer (80 mijlforten) een bericht door te vertellen, een héél ander verhaal aankomt! Of slaat m’n fantasie op hol. De glanzende zilverkleurige graspluimpjes wiegden heftig heen en weer met de flinke westenwind. Het voordeel was wel dat alle witte wolkjes werden weggeblazen zodat de zon ☀ heel de dag van de partij was. Chris is zelfs een beetje verbrand. De zonnecrème lag nog in de grote reistas. De afdalingen waren telkens weer een hachelijke onderneming steil en rotsachtig. Ik mag er niet aan denken hoe dit zou zijn met regenweer. Vandaag logeren we in de Samson Inn, zou Gerd hier de baas zijn? Tot morgen, groetjes van Joan en Chris. Tot slot nog een foto van onze picknick plaats vandaag.

Dag 5: Humshaugh – Once Brewed. +/- 20km.

Het was heerlijk ontwaken toen de zon ☀ door het venster van onze kamer op het bed scheen. Na het Engels ontbijt moesten we eventjes terug richting Chollerford om in Warwick weer het goede spoor te nemen. Al onmiddellijk kwamen er grote delen van de muur op ons pad. 

Gezien van noord naar zuid bestond het verdedigingswerk uit een glooiing met een diepe gracht 

voorzien van puntige staken, dan kwam de muur zelf. Deze indrukwekkende muur was pas effectief wanneer hij voldoende bemand werd. Hiertoe werden “mijlkastelen” gebouwd. Zoals de naam suggereert, stonden er bijgevolg tachtig van deze forten. Daar tussenin werden nog eens 161 geschutstorens gebouwd die elk tien man konden herbergen. De muur werd bemand door naar schatting 9000 man. Met de lichte bewolking en een frisse wind vanuit het westen, op kop dus, was prima wandelweer. De schaduw van de dansende wolken gleed over de  golvende weiden met schapen of koeien. 

Steeds konden we genieten van de ongesluierde vergezichten zowel richting Schotland als naar Engeland.

 De meren die we passeren hebben allen krachtige namen zoals: Broomlee Lough en Crag Lough. Als ge de ‘g’ en de ‘gh’ duidelijk laat doorkomen heeft het nog dat ietsje meer Schots. Na de middag steeg het aantal hoogtemeters drastisch met pittige hellingen als gevolg. De rotsen rezen loodrecht vanuit het landschap omhoog. Reeds vanop enkele mijlen afstand konden we de “Vallum Lodge” zien liggen, onze eindhalte voor vandaag. Tot morgen, groetjes van Joan en Chris. Hier nog een foto van de tempel 🏯 van Mithras. De man op de foto is geen Romein maar een Canadees. 

Dag 4: Corbridge – Humshaugh 10km.

Bij het ontbijt kregen we een “reactie” van onze kleindochter Eline. Dat was heel plezant, wat niet wil zeggen dat de andere berichten niet plezierig zijn, versta mij niet verkeerd. We hebben beslist om het ons niet onnodig moeilijk te maken en zijn met de taxi naar de routestopplaats van gisteren gereden om deze rustige wandeldag aan te vangen. Een kleine paraplu ☔ was voldoende om ons droog te houden tijdens de lichte motregen buien. De mooie panorama’s waren weer op de afspraak.

 We passeren enkele mooie stukken van de muur. 



De oorspronkelijke muur was tachtig Romeinse mijl (1 mijl=ca 1478m) lang, zes meter hoog en drie meter dik. Even na de middag stapten we de brug, over de “North Tyne”, Chollerford binnen. Doorheen het jaar worden evenementen georganiseerd langsheen de Hadrian’s Wall. Zo ook toevallig dit weekend in Chesters Roman Fort maar 1 mijl verder. Buiten de ruïnes van het Romeinse fort en een museum met de opgegraven en gevonden (kunst) voorwerpen was er ook een Romeins tentenkamp opgesteld waar verschillende nagemaakte gevechts- en werktuigen te zien waren. 

De meeste aandacht ging echter uit naar de acts van de Romeinse infanterie en cavalerie.


 Rond 15.30u kon ik bellen naar Mrs. Margeret Locke (de hospita) om ons op te halen, wat ze dan ook een weinig later gedaan heeft. Hallbarns is nog een actieve boerderij en zééér rustig gelegen. We kunnen hier straks nog genieten van een 3-gangen diner. Tot morgen Groetjes van Joan en Chris. Tenslotte nog een foto van een “kissing gate”. 

Dag 3: Wylam on Tyne – Corbridge. 24km

Na alweer een stevig ontbijt 🍳 waarvoor David, de B&B baas, zich uitgesloofd heeft zijn we iets voor 9uur op pad voor een lange wandeldag

 Eens terug op de route (na 1,4km)gaat het stijl omhoog naar Heddon on the Wall. De naam van het dorp klinkt veelbelovend maar meer dan 200m “wall” was er niet te zien, meer nog daarmee moesten we het voor de rest van de dag mee doen. Een minpunt was ook dat de wandeling naast de nogal drukke B6318 lag, altijd wel door weiden. Het deed weliswaar geen afbreuk aan de prachtige omgeving van wuivende, knisperende graanvelden of de vele vergezichten. 

We hebben meer dan 7uur gestapt dus geen 3,5km/uur.De reden hiervoor is dat het pad meer leek op een steeplechase met 10-tallen en 10-tallen poortjes en muurtjes die we door of over moesten.

 Een poortje waar ge één voor één doorkomt noemt men een “kissing gate” romantisch hé. Het lunchpakket dat we meekregen vanmorgen konden we, mits toelating, verorberen aan een private picknick tafel. 

In de “Robin Hood”, dan zijn we al een flink eind opgeschoten, hebben we de tweede stempel in onze wandelpaspoorten gezet. Na 5km verlaten we de route om een dik uur later ons hotel ” The angel of Corbridge” binnen te vallen. Tot morgen. Groetjes van Joan en Chris. 

Dag 2: Newcastle – Wylam on Tyne. 

Laat de Pikten maar komen, ik kan ze wel aan zeker na een ” English breakfast”. De Pikten zijn trouwens de reden dat “Hadrian’s Wall” er gekomen is. Ze waren een confederatie (waar heb ik dat woord nog gehoord) van stammen die in het oosten en het noorden van Schotland leefden en die regelmatig het Romeinse rijk belaagden. De muur diende om de Romeinen te scheiden van de barbaren. Ach, muren, ze zijn van alle tijden. Het is een dag met enig risico. Ten eerste moeten we van de route af voor onze B&B en ten tweede laten we straks de grote reistas aan de balie achter die ze dan achterna brengt. 😬. De eerste uren hebben we besteed om wat van Newcastle te zien. De fraaie St. Nicolas Cathedral met het merkwaardige feit dat ge er ook een café kunt bezoeken. Een rozenkrans bidden krijgt misschien wel een andere invulling. Ook het Newcastle castle is een bezienswaardigheid. We hebben vandaag geen “muur” gezien, maar deze leemte zal de volgende dagen wel ingevuld worden. 11.30u we wandelen onder de laatste van de 7 bruggen, die Newcastle telt, door om verder langs de Tyne te wandelen. De voormalige scheepswerven zijn verdwenen en hebben plaats gemaakt voor KMO zone en parkjes. Bij het verlaten van de rivier komen we aan een recent herdenkingsbeeld voor de 38 jonge slachtoffers in de plaatselijke mijn.(merk op dat het meisje op het paard een selfie neemt) De wandelpaden zijn goed aangeduid met de bruine “Hadrian’s Way” bordjes en leiden ons langs het water met aan de rechterkant afwisselende landschappen. Dan is het nu tijd voor de afternoon thee met cake. Aan de golf gekomen met de “Union Jack” versierde “⛳ hole paaltjes of pins verlaten we de route om nog 1,4km verder te wandelen tot in Wylam on Tyne. De geboorteplaats van George Stephenson (1781-1848).Uitvinder van de stoomlocomotief. We zijn trouwens juist zijn geboortehuis gepasseerd. Rond half vier waren we op onze bestemming “Wormald House” waar we door een vriendelijke, aardige man worden ontvangen. Hij kon ons ook bevestigen dat de bagage reeds op de kamer stond. Een opluchting  😌. Alweer het einde van een zalige dag. Tot morgen, de groetjes van Joan en Chris. 

     

    Dag 1 Berendrecht/Newcastle

    In de vroege ochtend met een druilerige regen ☔ heeft de taxi ons tijdig opgehaald om ons een drie kwartier later netjes af te zetten in de ondergrondse parking van onze nationale luchthaven. En dit op enkele meters van de ingang dankzij de toegangspas  van de sympathieke chauffeur. Na enig zoekwerk toch de juiste incheckbalie gevonden om daar te vernemen dat de vlucht 2 uur vertraging heeft. Onze twee 10€ tegoedbonnen kwamen dan goed van pas voor een vroege lunch. Op ons vliegtuig zit ook een “Belgische Cat” nml. An Wouters, ze is nog groter dan op Tv. Uiteindelijk na 3,5uur konden we het luchtruim invliegen aan boord van de “EMBRAER ERJ 135” met Rolls-Royce motoren (chique hé).

     Half vier (plaatselijke tijd) in het Indigo Hotel ingechecked. Door het verlate uur met de metro dan maar naar “Segedunum” = stevig fort. Dit is het meest oostelijk deel van “de muur” die onder Hadrianus, keizer van Rome, van 117 tot 138 na Chr. werd gebouwd. Een 8tal kilometers hebben we toch nog kunnen wandelen langs de boorden van de rivier Tyne (taain uitgesproken). In het begin nog wat scheepswerven om later kennis te maken met de gezellige terrasjes badend in de late namiddag zon ☀. 

    Zo, na nog een flinke maaltijd is het hoog tijd om in onze tram te kruipen. Tot morgen, groetjes van Joan en Chris.