Even een samenvatting van week 2 : 169, 43km; 204187 stappen; 187 foto’s ; 46 € (2p) aan overnachtingen en het aantal gram aan zalf is flink gedaald.
Allereerst bedankt voor alle verjaardagswensen. Dat jaartje ouder doet niets aan m, n fysieke conditie. (Voor het moment). Dus om 8.45u op pad, voor een rustige wandeling alhoewel enkele hellingen flinke kuitenbijters waren. Die we evenwel gezwind over vliegen. Dit is alvast een goede oefening voor dat het echte bergwerk eraan komt. Na 3, 5km brengen we een bezoek aan het karmelietessenklooster van Fontaine-Olive. Het klooster telt nog 11 zusters en bestaat sinds 1977. We hebben daar onze stempel gekregen. De kapel die we bezochten is een klein modern gebouw, met flink veel glas, dan kan je zien over de wijdse omgeving. Het gebouw heeft een driehoekige vorm, met de drie wanden in glas, het dak een omhoog hellende deltavleugel. Als altaar gebruikt men een houten trog uit het dorp, waar de bakkers hun brood in kneedden. Een dag etappe van 22km is prima. Je kan rustig wandelen en regelmatig rusten en genieten van de stilte. Deze wordt eventjes onderbroken door een krassende kraai, het zoemen van een bij of het ruisen van de wind door de bomen. Daarbovenop een prachtig uitzicht op het zacht glooiende landschap. Op het einde van deze tocht zijn we aanbeland in Lalobbe (190 inw) bij Ton en Karin, een Nederlands echtpaar dat hier woont en verhuren het huis van de buren. Patrick heeft het toch maar voor elkaar gekregen dat er 5 € p.p. afging daar we het bed- en badlinnen niet gebruiken. Het huis is een reis naar het verleden. Lage deuren, oude scheve trap, open haard en oude vergeelde familiefoto’s aan de wanden. Verder is het volgepropt met antieke meubelen en voorwerpen. M, n verslag schrijf ik aan een tafel die wiebelt op de oude roodstenen vloer. Straks zullen we nogal slapen, elk in een dubbel bed. Tot de volgende. Groetjes van Patrick en Joan.
Foto: kapel van karmelietessenklooster
Foto: beste kamer van ons verblijf.
Nooit geweten dat het lezen van een blog zo verslavend kan zijn …
Alvast proficiat met de geleverde prestatie !
Wat ik me afvraag : hebben jullie vooraf jullie slaapplaatsen bepaald of zijn dat gelegenheden die zich toevallig voordoen ? Is het al een gewoonte geworden om elke dag op pad te gaan en hoe reageren de lichamen tot nu toe ?
Sinds we zonder tent stappen, weten we s’ morgens niet waar we s’ avonds gaan slapen. De laatste dagen gaat dat wel eenvoudiger. Er staan voldoende adressen in de gids. Voor mij gaat alles naar wens met lijf en leden, af en toe een blaartje of een spier die wat vervelend doet. Patrick heeft ernstiger klachten: tendinitis problemen. Groetjes Patrick en Joan
Vanuit mijn luie stoel lees ik met veel spanning elke dag jullie verslavende blog. Telkens denk ik dan met veel respect voor jullie “moedige mannen” , ge moet “het” maar doen! Elke dag opnieuw “afzien” ??? Of loopt het gesmeerd ?
In elk geval, wij duimen, en hou de moed erin tot in Compostella ! Doei…
Voor mij loopt het voor 90% gesmeert. Patrick heeft meer zalf nodig om het gesmeerd te laten verlopen. Groetjes van Patrick en Joan
Hallo Joan en Patrick,
Jullie zo kunnen volgen van dag tot dag is zoveel leuker dan een theaterabonnement 🙂 Jullie gaan er goed van door en genieten duidelijk van de kleine zaken op jullie weg. We wensen jullie dan ook veel succes en de nodige moed.
Stappende groetjes vanuit onze zetel,