Vanmorgen beslist om het volgende terug te sturen: matje, regenbroek,  regenkap voor rugzak, Zwitsers mes, 1paar sokken, 1 t-shirt, kleine gids, oplader gsm ( dubbel gebruik), emmertje en fotokaartlezer. Patrick heeft ook matje, t-shirt, 1p sokken en regenhoes teruggestuurd. Toch weer enkele kilootjes minder. Reims is een aangename, rustige stad, veel straten verkeersvrij en zeer proper. Moderne stille trams zonder bovenleiding en met gazon tussen de sporen. (Zal worden afgedaan met een grastram) . Daarstraks de wandelstok van nieuw rubber voorzien. Op zeker moment worden we op straat aangesproken door een oudere vrouw, of we pelgrims zijn naar St. Jacques (merkwaardig want we zijn zonder rugzak of schelp) . Of we gebed kunnen doen voor haar overleden kleindochter Elise, ze zou vandaag 3 jaar zijn geworden. Ik heb het in m, n boekje geschreven om het niet te vergeten. De Onze-Lieve – Vrouwekathedraal van Reims dateert uit de 13de eeuw. Meesterwerk van de Gotische kunst.  Hier is Clovis, de koning der Franken gedoopt. De engel met de glimlach is een beroemde engel. Een heel leger aan engelen omgeeft de kathedraal en schijnt haar te beschermen. De Marspoort aan één van de vier ingangen van de stad is één van de grootste triomfbogen uit de Romeinse wereld. Morgen trekken we voort richting Vézelay. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : kathedraal van Reims

Foto : doop van Clovis

Foto : glimlachende Engel

Foto : Marspoort

Na ons theatervoorstelling een deugddoende nachtrust gehad. Op onze tocht zien we af en toe velden met luzern (Franse klaver). Deze wordt in een installatie te Bazancourt gedroogd,  verder zijn er nog een suikerfabriek en installaties voor graanverwerking. Rond 9u lieten we dit stadje achter ons, om al snel tussen de kale velden te wandelen.  Buiten één enkele beboste heuveltop, was er niet het minste schaduw te bespeuren.  Onderweg kwamen we een pelgrim, met haar vriendin,  tegen. Die doet de tocht per kleine dag- of weeketappes. Dus na enkele jaartjes komt ze aan in Santiago de Compostela.  Reims zien we al van 9km ver liggen, op het einde van een oude Romeinse heerbaan. De torens van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal tornen boven de horizon uit. Rond 14u belandden we in de kathedraal.  Daar zijn steeds mensen aanwezig van de “Randonneurs & Pèlerins 51. Hier krijgen we de volledige Nederlandstalige gids. De Via Campaniensis (Rocroi-Reims- Sézanne-Troyes-Vézelay) 392, 7km. We nemen in Reims onze 2de rustdag hier in de CIS (jeugdherberg). Hopelijk zijn de tendinitis problemen bij Patrick opgelost !! Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.  

Foto : kale velden

Foto : heerbaan met beboste heuveltop.

Het was een zware rugzak vandaag, we hebben dan ook ons proviand bijgevuld.  Brood, appels, appelsienen,  vlees,  kaas en desserkes. Patrick houdt zich o.a. ook bezig met de gastenboeken bij te schrijven. Zo kunnen we ook zien dat de vorige dagen nog pelgrims de revue zijn gepasseerd;  Theo uit Haarlem, Rudy uit Mortsel en Thomas uit Houthalen. Na onze stempel, om 9.30u op pad. Nog steeds wandelen we door de velden met haar eindeloze horizonten. Af en toe schuiven  de schaduwen van de witte wolken zachtjes over de welvingen van de kleurrijke glooiende velden, afgeboord met kleine rode klaproosjes.         ’s Middags passeren we St.Loup en Champagne, van dit laatste is nog niet veel te zien.  Het zijn de korenvelden die het landschap domineren.  Het graan is geoogst,  hier en daar zie je nog de ronde balen stro liggen ofwel grote pakken netjes opgestapeld. Weldra zullen deze in de schuren verdwijnen.  Vandaag is onze slaapplaats,  achter de coulissen van het plaatselijke theater.  Drie bedden, twee douches, twee w.c. een tafel en stoelen, meer moet dat niet zijn.  17u. Gedouched en onze was is gedaan, dus is het tijd om iets te zoeken voor ons warm eten. Maar het enige restaurant is net vandaag gesloten.  Dan maar een slaatje met worstjes en aardappelsla, dat heeft ook gesmaakt en we hebben groenten binnen. We hebben geluk vandaag. Ze spelen vanavond een komisch stuk. Het is een één-akter gespeeld door twee gastacteurs. De titel is : “De vermoeide Pelgrims”. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : schaduw over de velden

Foto : “De vermoeide pelgrims”

Na een uitgebreid ontbijt bij Ton en Karin waarvoor hartelijk dank zijn we eerst onze verplichtingen nagekomen.  Het verslag posten! We bevinden ons nog steeds in departement Ardennes (08). De eerste 6km naar Wasigny gingen zeer vlot en kwamen bij een prachtige 15e eeuwse overdekte markthal. Helemaal in hout opgetrokken met een magnifiek dakgebinte. We vervolgen onze weg doorheen eenzame dorpjes, die er verlaten bijliggen. Afgewisseld met een lappendeken van groene, bruine en goudgele velden, waartussen de kleine wegeltjes grillige strepen trekken. Even later merkte ik op dat we eigenlijk nog een baguette te kort kwamen. Komt daar toch juist de bakkerin aan, die met de auto de broodtoer doet. Toeval? Zo hebben we daar ons avondmaal veilig gesteld, want op zondag is er echt niet veel open. Even later, 12.15u , willen we iets eten, het was ondertussen gaan regenen, zodoende zochten we overdekte picknick plaats. Die we dan gelijk vonden naast de school-gemeentehuis. (zie foto) Toeval? Na de middag hebben we onze poncho maar aangehouden ondanks het niet de hele tijd regende, maar het is steeds een heel gedoe om dat ding over alles heen aan te trekken. Na weer een feilloos gelopen tocht zijn we in Chateau-Porcien aangekomen en op zoek gegaan naar de persoon die ons de deurcode van het gemeentelijk pelgrimslokaal kon bezorgen. Maar eerst iets drinken in een bar-gokkantoor, laat dan toch de bookmaker-barman de man zijn die we zoeken. Toeval? Nog steeds vinden we langsheen onze route, compostelabordjes met veel teveel kilometers, het laatste bordje sprak van 2453km.  Patrick is er niet gerust in, en gaat de kilometers alsook de dagetappes uittellen. Vanaf morgen is het nog 1992 km. Ingedeeld in de verschillende dagetappes, inclusief rustdagen zijn we einde november terug thuis. De oplossing is dus iets vroeger gekomen.(Zie verslag dag 13) En vooral Patrick slaapt rustiger.   Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto: overdekte markthal in Wasigny.

Foto : overdekte picknick plaats.

Even een samenvatting van week 2 : 169, 43km; 204187 stappen; 187 foto’s ; 46 € (2p) aan overnachtingen en het aantal gram aan zalf is flink gedaald.
Allereerst bedankt voor alle verjaardagswensen. Dat jaartje ouder doet niets aan m, n fysieke conditie.  (Voor het moment). Dus om 8.45u op pad, voor een rustige wandeling alhoewel enkele hellingen flinke kuitenbijters waren. Die we evenwel gezwind over vliegen. Dit is alvast een goede oefening voor dat het echte bergwerk eraan komt. Na 3, 5km brengen we een bezoek aan het karmelietessenklooster van Fontaine-Olive. Het klooster telt nog 11 zusters en bestaat sinds 1977. We hebben daar onze stempel gekregen. De kapel die we bezochten is een klein modern gebouw, met flink veel glas, dan kan je zien over de wijdse omgeving.  Het gebouw heeft een driehoekige vorm, met de drie wanden in glas, het dak een omhoog hellende deltavleugel. Als altaar gebruikt men een houten trog uit het dorp, waar de bakkers hun brood in kneedden. Een dag etappe van 22km is prima. Je kan rustig wandelen en regelmatig rusten en genieten van de stilte. Deze wordt eventjes onderbroken door een krassende kraai, het zoemen van een bij of het ruisen van de wind door de bomen. Daarbovenop een prachtig uitzicht op het zacht glooiende landschap. Op het einde van deze tocht zijn we aanbeland in Lalobbe (190 inw) bij Ton en Karin, een Nederlands echtpaar dat hier woont en verhuren het huis van de buren. Patrick heeft het toch maar voor elkaar gekregen dat er 5 € p.p. afging daar we het bed- en badlinnen niet gebruiken. Het huis is een reis naar het verleden. Lage deuren, oude scheve trap, open haard en oude vergeelde familiefoto’s aan de wanden. Verder is het volgepropt met antieke meubelen en voorwerpen. M, n verslag schrijf ik aan een tafel die  wiebelt op de oude roodstenen vloer. Straks zullen we nogal slapen, elk in een dubbel bed. Tot de volgende. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto: kapel van karmelietessenklooster

Foto: beste kamer van ons verblijf.

Na een toch verkwikkende nachtrust een ontbijt met bio-fruitsap, brood, croisants,  mertilles confituur en een kuip koffie. En dit alles in een soort tent onder een pergola.  Er stond een ingekaderd artikel over twee Nederlandse pelgrimskoppels die in maart 2011( met sneeuw) verloren gelopen waren in de bossen. Daar waar wij gisterenmiddag gegeten hebben, (in een schuilhut)  hadden zij de nacht moeten doorbrengen. De volgende dag werden ze “gered” door de Belgische en Ardense Politie. Anno 2013 is de via Campaniensis perfect aangeduid. Men gebruikt hier de GR markeringen maar dan met geel en blauw.  We lopen in de Franse Ardennen d.w.z dat we stijgen en dalen. Als we een helling oplopen is Patrick in z, n nopjes. Dan gaat hij vlug vooruit en moet ge, om het in wielertermen te zeggen, snel demarreren of ge laat een gat vallen dat ge door een tandje bij te steken kunt dicht wandelen. En over wandelen gesproken, het was weer een etappe om van te snoepen. Goede wandelwegen door bos en veld met af en toe wijdse panorama’s. Pittoreske dorpjes met smalle bruggetjes over kleine kronkelige,  kabbelende klaterende riviertjes.  Waar de rimpeltjes van het heldere water glinsteren in de zon. (begrijp je het een beetje?) Vanmorgen heeft de kunstenares -gepensioneerde lerares gebeld naar ons  volgende adres om ons slapen veilig te stellen, zodat we daar geen zorgen over moesten maken, dat stapt ook enigszins gemakkelijker. Na een prima douchke en onze was gedaan te hebben, zitten we nu bij Madame Christiane en haar vriend Robert achter in de tuin op een bank naast een kabbelend beekje. We worden hier als koningen ontvangen. Patrick is de route voor morgen aan het voorbereiden maar daarover meer in volgend verslag.  Om 19u zijn we uitgenodigd voor het avondmaal. Aperitief (eigen gemaakt) met hapjes, erg lekker. 1e gang: foie gras met varkensgebraad. 2e gang: pasta gratin met salade, geserveerd met een Bordeaux van ’97. (Zeer fruitig).  Voor Patrick een gekoelde fles Evian van 2013. Tot slot koffie/thee met rabarbertaart. Mochten er typfouten zijn ingeslopen, vergeef het mij. A demain. Patrick en Joan.

Om 17.15u op ons slaapadres aangekomen en maar direkt aan het verslag begonnen want het is vandaag met de kippen op stok, later meer hierover. Ons ochtend ritueel zal nu wel ongeveer bekend zijn: opstaan, wassen, ontbijt, inpakken et en route. Vandaag was dat om 8u. De Compostela route verdween al vrij onmiddellijk in de bossen voor zowat de hele dag. Tot even voor Rocroi kunnen we de mensen die we tegenkwamen op één hand tellen. In het bos ontmoetten we een leraar die verbonden is aan een centrum voor het opleiden van natuurgidsen. Hij was op fossielenjacht en had een fraai exemplaar gevonden met: brachiopoden en trilobieten. Deze streek is erg gekend als fossielenvindplaats, volgens de informatie die ik van Pattick krijg. Jammer genoeg kon hij er geen meenemen in zijn rugzak.  De tocht gaat verder langs kronkelige beekjes en smalle soms stijgende soms dalende bosweggetjes. Even later zijn we toch aan het ploeteren om door de modder en kreupelhout ons een weg te banen.  Groot is onze verbazing wanneer we later langs de weg, we zijn dan een tijdje het bos uit, een Compostelabord zien staan met daarop de afstand: 2543km. Tiens, zouden we dan verder weglopen? Oplossing binnen 4 maanden. Wat ook raar is , als we aan drie mensen vragen hoeveel km het nog is naar Rocroi,  met toch een uurtje tijdverschil, de afstand telkens 5km is. Uiteindelijk toch op onze eindbestemming gekomen. Wat een verschil met gisteren. Nu zitten we in een beschimmeld caravanneke achter in de tuin van een kunstenares.  Geen wc, , elektriciteit, water. Bij aankomst is ze echter niet aanwezig maar hebben ons toch maar geïnstalleerd. Straks een boterhammetje en in de slaapzak. Tot de volgende. Groetjes van Patrick en Joan.

oplossing : stroomopwaarts.
P.s. zullen we kunstenares Christiane nog ontmoeten? oplossing in volgend verslag.

6.45u opstaan, 7u baguetten gaan halen (zijn nog warm). Ontbijt , wat opkuisen  en een vrije donatie in het bakje stoppen. De grote zware metalen poort van het domein sluiten we achter ons om 7.55u. Een frisse ochtend, eerst langs de “i” om het verslag door te sturen. Ik had gisteren daar de code voor Wifi geladen, zodat ik vandaag al op den dorpel kon mailen enz…. Langs de restanten van een oude stadspoort verlaten we Givet, nog steeds langs de oever van de Maas. (stroomopwaarts/stroomafwaarts.?) Oplossing morgen. Aan de overkant worden de bomen en graskant weerspiegeld in het gladde water van de rimpelloze rivier. Na 8, 5km komen we aan in Hierges, een bijzonder mooi dorpje aan de voet van een middeleeuwse kasteelruïne.Het vervolg loopt langs een prachtig maar steil bospad,  zeg maar zéér steil. Zo wandelen we terug België binnen in de provincie Namen, nu niet gaan denken dat we op de terugweg zijn !! De streek Viroinval is machtig mooi, met afwisselende landschappen.  Bos, weide om dan plots te kunnen genieten van een indrukwekkend panorama.  De weg is ook zeer goed aangeduid met de Compostelatekens, alhoewel dat ge op uw quivive moet blijven, want ge loopt zo ergens verkeerd. Bij aankomst in Olloy-sur – Viroin kunnen we terecht in een Centre Européenne. Een gîte met 17 kamers, 5 douches, grote keuken, refter, speelzaal en dit allemaal gratis en voor ons twee.  Deze avond hebben we ook kunnen skypen met de familie.  Tof. Zoals ook jullie reacties. Zijt maar zeker dat we er geen één missen. Zo, morgen verlaten we ons vaderlandje voor een week of 14. Tot de volgende.  Groetjes van Patrick en Joan.
Oplossing: blinde (loze) vink.

Foto:weerspiegeling in de Maas.

Vanmorgen hebben we Esther uitgewuifd, zij trekt verder. Dankzij haar hebben we deze lokatie gevonden. Het is een voormalige conciergewoning op een domein van de parochie van Givet. Hier kunnen we vandaag ons lijf en leden een dag rust gunnen.Ook de was van gisteren is nu bijna droog en ruikt fris. (We zijn goed bezig) Als ontbijt kaas en confituur met onze eerste baguette!  lekker. Dan naar het stadje voor wat boodschappen en de “information touriste” opgezocht voor de Wifi om het verslag van dag9 en 10 te posten. Zo zijn jullie weer helemaal bij. Vanmiddag gaan eten : Paupiette de veau (oplossing volgend verslag) en Clafoutis çerise. Vermits we niet wandelen kan ik iets meer vertellen over Givet.  Het is mooi gelegen aan de samenvloeiing van Maas en Houille. Een reusachtig fort, Charlemont domineert de stad. Keizer Karel liet het bouwen in 1555. Toen was Givet nog onderdeel van de Spaanse Nederlanden. De volgende eeuw wordt de stad voortdurend belegerd,  het felst in 1675. De vrede van Nijmegen  bepaald dat Givet voortaan Frans grondgebied wordt. Ten tijde van Louis XIV worden er nieuwe kazernes opgetrokken. Aan de andere kant van de Maas wordt een tweede vesting gebouwd. Dat wordt nooit helemaal voltooid. (waarschijnlijk iets mis met de bouwvergunning? ) Enig militair nut had het niet. Terugtrekkende Franse troepen kampeerden er een tijd na de nederlaag in Waterloo. Tot hier de geschiedenisles. Morgen, vroeg en vooral gezond weer op voor jullie en voor ons. Groetjes Patrick en Joan.

Na een ontbijt bij de paters Norbertijnen in de Abdij van Leffe, naar Dinant om inkopen te doen en naar de groene i om het verslag van dag 8 door te sturen. Zoals reeds gezegd volgen we nog steeds de Maas. Via de Beiaardrots verlaten we Dinant. Het is een mooie wandeling door een bos, langs rotsen en weiden en steeds is de rivier onze gids. Onderweg staan nog enkele mooie kastelen en een priorij,  die wonen hier niet slecht. Wat later worden we aangesproken door Céderiq,  hij is ook aan het stappen maar dan naar Assisi (Italië). Ook een flink tochtje. Zo gaan we traag maar gestaag verder richting Frankrijk . Nog even bellen naar onze thuis tegen goedkoop tarief. De grens steken we over in Heer – sur – Meuse.  Na reeds 10 dagen, gans België door is buiten alle verwachtingen. Nog een paar kilometer en we komen aan in Givet Rue Ogen 6 in het Refuge Paroisse Notre Dame. Eindelijk nog eens heerlijk douchen! Ook dringend onze was doen. Na dit ritueel gaan we het stadje in om iets warm te eten, maar of hun sluitingsdag, of jaarlijks verlof of geen goesting. We zijn genoodzaakt om een microgolfmaaltijd te nuttigen. Ook lekker. Morgen dan toch onze eerste rustdag.;) Nu nog het verslag van gisteren afwerken en tot de volgende. Groetjes Patrick en Joan. (Dit is een slim tablet, als ik groetjes begin te typen komt er vanzelf Patrick en Joan.)