Limoges—Mérignac—Aixe-sur-Vienne—Saint-Martin-le Vieux—Flavignac-Les Cars.
Overzicht van week 7: 180 km. 216926 stappen. 421 foto’s.  212 € overnachting 2p.
Men had ons in de gids gewaarschuwd dat het niet gemakkelijk is de stad Limoges te verlaten, omdat het zeer moeilijk te bewegwijzeren is. Maar Patrick had gisterenavond zijn huiswerk goed gedaan,  en de beschrijving in de gids overgebracht op het stratenplan.  Dus de uittocht verliep als een fluitje van een cent. Eerst natuurlijk naar het cafeetje van gisterenavond om zijn wifi te gebruiken voor het verslag te posten.  Men zou denken dat in een grote stad geen aandacht is voor deze 2 pelgrims. Niets is minder waar, we worden nog steeds aangesproken; Pelgrims? Van waar komen jullie? Naar waar gaan jullie? Helemaal van het noorden van België naar St. Jaques! Oh, la, la, ofwel een klein bewonderenswaardig fluittoontje. Ze weten meestal heel goed dat het nog ver is. Ze knikken dan ook steeds goedkeurend met een “bon courage” en een “bonne route”! We zijn nu al een hele poos aan het wandelen in de Périgord-Limousin.  Een streek van valleien waar de gemengde bossen met dennen, eiken en kastanjebomen,  waarvan de stekelige bolsters weldra zullen openbarsten, de hoogste toppen bedekken. Het water is hier onmiskenbaar aanwezig met zijn veelvoud aan riviertjes die het landschap doorkruisen. De agrarische ruimte neemt het grootste deel in beslag. Met 28 inwoners per km2,  en in sommige delen slechts 15 is deze streek ook dun bevolkt. In les Cars heeft Patrick een goedkoop hotelleke gevonden. We waren hier rond 16u aangekomen maar stonden voor een gesloten deur, met een papier aangeplakt ” terug om 17u” Dus maar even wachten. Eigenlijk was alles gesloten, hotel en restaurant. Maar voor pelgrims maak je een uitzondering hé. Tegen 19u had den baas nog een royale schotel eten gebracht tesamen met een grote karaf wijn en een fles water voor Patrick, en was toen weggegaan.  Dit wil dus zeggen dat we een volledig hotel met 9 kamers tot onze beschikking hebben. Patrick heeft zich al een andere kamer uitgezocht. Dus elk in een dubbel bed, dat wordt heeeeerlijk slapen. Ook dit is Frankrijk.  Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : wandelen in de Périgord – Limousin.

Foto : eentje voor onze Pa. Een Limousin koeike.

Foto : kerk van Les Cars.

Saint-Léonard-de-Noblat—La Chapelle—Aureil—Feytiat—Limoges.
Ons logement lag pal op de route en naast de kerk, waar we vanuit onze slaapkamer een feeëriek zicht op de verlichte toren hadden. Het nadeel is echter wel dat ik het alle uren van de nacht heb horen worden met zelfs een kort interval alle halve uren. s’ Morgens duurde het niet lang of we waren de stad uit, ik met kleine oogjes, om af te dalen in de vallei van de Vienne. Met een mooie, oude stenen brug steken we deze rivier over, om daarna het dal weer uit te klauteren. Af en toe doet de gemeente moeite om het de Compostela pelgrim gemakkelijk te maken zijn weg te vinden. Ofwel door bronzen schelpen te plaatsen in het wegdek, of zoals de gemeente Aureil door straatnaamborden met als opschrift Route de Compostelle. (Zie foto).In de vroege namiddag bereiken we Limoges, tevens de grootste Franse stad op onze weg. Rond 10 v.C. voerde keizer Augustus administratieve hervormingen door om het veroverde Gallië te integreren in het Romeinse rijk, zo werd deze plaats, langs de Vienne uitgekozen om een stad te bouwen, Lemovices. Vandaar ook de naam van deze via Lemovicencis.  Het witte goud (kaolin) een soort klei werd ontdekt nabij Limoges in 1768 en is de start voor het wereld vermaarde porselein. Er is heel wat technische kennis nodig om de kwaliteiten zoals; witheid,  fijnheid en doorzichtigheid van het produkt te bekomen. Patrick heeft het toch maar weer voor elkaar gekregen, onze lokatie is dit maal het klooster van de zusters van Franciscus van Assisi, waar we vanuit ons raam een mooi zicht hebben op de kathedraal. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : brug over de Vienne.

Foto : straatnaambordje in Aureil

Foto : kathedraal Saint Etienne in Limoge.

Foto : kathedraal Saint Etienne in Limoge met avondverlichting.

Billanges—Pont du Dognon—Châtenet-en-Dognon—Lussac—Saint-Léonard-de-Noblat.
Reeds vroeg liepen we het kleine dorpje Billanges uit. De natte lucht geurde naar de houtkachels, die de kilte uit de huizen moest verdrijven. Onze poncho’s wapperde in de bijwijlen striemende regen. De waterslierten werden in kleine wolkjes vooruitgestuurd. Dit maar om te zeggen dat het geen weer was om een hond door te jagen, maar een pelgrim hou je daarmee niet tegen. We zetten er meteen een flinke tred in. Het is desondanks het miezerige weer toch een mooie wandeling. Al vlug gaan we de metalen boogbrug ” Le pont du Dognon” over. Eronder loopt de rivier ” le Taurion”. Onderweg worden we zowaar getrakteerd op een kleine waterval. Tegen 5km/u is dit wandelingske tegen 12.15u ten einde. Het heeft ons nog wat moeite gekost om toegang te hebben tot de refuge van Saint-Léonard-de-Noblat.  Deze is volledig ingericht met was-en droogmachine, badkamer, keuken en hebben verschillende bedden tot onze beschikking.  Saint-Léonard-de-Noblat is een middeleeuws stadje, met gezellige straatjes en huizen, en natuurlijk de kerk Saint Léonard. Deze heilige is zeer populair in Frankrijk en wordt als de verlosser van de gevangenen aanzien. Hij stichte een kolonie op de grond die hij kreeg van koning Clovis. Het was zijn bedoeling om de “verloren schapen” criminelen en ander gespuis terug op het rechte pad te krijgen door ze de verschillende technieken van  de land- en bosbouw aan te leren, om ze zo terug een waardig bestaan te geven.
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : kleine waterval

Foto : middeleeuwse steegjes in Saint – Léonard – de – Noblat.

Foto : Kerk Saint Léonard.

Foto : Saint – Léonard – de – Noblat bij avondlicht.

Bénévent-L’Abbaye—Marsac—Arrènes—Saint-Goussaud—Billanges (departement Haute-Vienne  87)
Vandaag droog gehouden, dat is toch stukken beter wandelen. Vanmorgen hebben we de “Adosdanes” verlaten, zoals meermaals,  langs de stille en verlaten straten en pleinen van het dorp. De kastanjebomen kom je hier vaak tegen in de wouden van Creuse. Er zijn dan ook talrijke gerechten bekend met de kastanje. De tamme kastanje wordt hier ook wel, de “broodboom” genoemd, daar de kastanje ook wel tot bloem werd vermalen. In Saint-Goussaud vinden we op een open plaats de “lantaarn van de doden”. Men plaatste er een licht in om het naburige dorp te informeren dat er iemand gestorven was. Op aanraden van Yves verlaten we in Saint-Goussaud de via Lemovicencis om aldaar de GR te volgen. Deze is natuurlijk mooier en was 3 km korter, maar het bewandelen was veel moeilijker. De vorige dag was dit pad nog een rotsachtig bergriviertje. Traag maar zeker zijn we toch weer op onze eindbestemming aangekomen.  Bij Françoise, een kunstenares in hart en nieren en met een aanstekelijk enthousiasme. Heel het pelgrimslogement was als het ware ingericht als kunstgalerij.  We zijn hier tesamen met 3 andere pelgrims. Ferdinant en Madeleine uit Sankt-Vith, zij wandelen 14 dagen en Albert uit Venlo. Hij is bezig aan z, n 2de deel van de tocht nml. van Vézelay naar St. Jean Pied de Port.  Gezellig aan de grote tafel voor de open haard, waar Françoise nog net enkele blokken hout heeft opgelegd. Zalig toch! Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : Adosdanes

Foto : de lantaarn van de doden

Foto : Françoise.

Saint – Germain – Beaupré—La Souterrain—Saint-Priest-la Feuille—Bénévent l’Abbaye
Vanmorgen hebben we nog een kleine rondleiding gekregen in de kerk, van Alain (Romaans-Gotisch). Hij en Patricia wonen in de voormalige pastorij.  Tot in de namiddag regen gehad, dat maakt de tocht toch een beetje zwaarder. Druilerige regen, natte wegen ook dit is pelgrimeren.  Ergens op een pad naast het bos, vinden we een pelgrimskist aan een boom, met een logboek waar Patrick enkele woordjes in heeft geschreven. In La Souterrain worden we welkom geheten door een groot aanwijzingsbord langs de straat en worden de wegen met de bronzen schelpen gemarkeerd.  Als we het stadje verlaten wandelen we verder door mooie holle wegen, welke ons naar de dolmen en menhirs, die we links laten liggen, van Saint-Priest-la-Feuille leiden. De eens zwierige watermolen staat er machteloos bij als het bochtige beekje een slingerend glinsterend spoor trekt doorheen de velden en langs de kastanjebomen.  Dit is het zachte schilderachtige landschap van de Limousin waar ook het bruine Limousin rund, met beige oogranden en buik, zich thuisvoelt. Patrick heeft weeral een mooie halte kunnen vastleggen in Bénévent-L’Abbaye.  Bij Yves en Thérèse in hun pelgrimshuis “Adosdanes”. Op de rug van de ezels. Hij heeft nml. 6 ezels die hij verhuurt om kleine tochtjes te maken. Bij het avondeten vertelt hij honderd uit over de geschiedenis van zijn dorp. Het blijkt ook dat zijn woning deel heeft uitgemaakt van de verdwenen abdij. Onder de vloer van de woonkamer zijn nog de fundamenten terug te vinden.
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : kerk van Saint – Germain – Beaupré

Foto : Patrick schrijft in het pelgrimslogboek

Foto : mooie holle wegen.

Foto : de oude watermolen.

Gargilesse—Cuzion—Eguzon—Crozant—La Chapelle-Baloue—Saint-Germain-Beaupré. ( departement Creuse 23)
Wat een fantastisch ontbijt hebben we gekregen van Willem en Angela.  We verlaten de oude villa, en schuifelen deze zondagmorgen onhoorbaar door de nauwe, natte straatjes, en laten het in de nevelsluier gehuld Gargilesse achter ons. De minuscule mist druppeltjes dwarrelen uit de grijze lage lucht, als we diep in de bossen aan de rivier La Creuse komen. Door de regen is het hier wel erg glibberig geworden. In Vézelay kon je kiezen tussen de route via Bourges of die via Nevers. In Eguzon komen deze terug bij elkaar, maar een overrompeling aan pelgrims is het zeker niet geworden. De tocht gaat verder door de prachtige bossen en komen aan een bergriviertje, la Sédelle, met enkele stroomversnellingen en het daarbij ruisende geklater. In Crozant krijgen we een mooi zicht op het meer, ontstaan door een stuwdam in Eguzon. Hier hebben we ook één van onze persoonlijke mijlpalen gehaald. 1000 KM GESTAPT! Tijd voor ons baguetje en om 13u beginnen we aan onze laatste 23km. Dat zouden we een maand geleden niet kunnen doen hebben. Tegelijkertijd zijn we ook in alweer een ander departement Creuse beland. Creuse is het dunst bevolkte departement in de regio Limousin tesamen met Corrèze en Haute-Vienne. Hier vindt ge nog de echte grote bossen, wouden.
Voor vanavond heeft Patrick een onderkomen gevonden in het grootouderlijk huis van onze gastheer Alain, die samen met zijn vrouw Patricia in de voormalige pastorij woont. Tesamen met twee oudere dames verblijven we in een huis met karakter. Oude krakende trappen met scheve treden. Grote zware houten bedden in slaapkamers met lage plafonds en dikke overgordijnen.  De geesten zullen straks nog wel ronddwalen. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : Gargilesse.

Foto : La Creuse in de nevel

Foto : het meer van Crozant ( de eerste 1000 km)

Foto : krakende trappen en scheve treden.

Uitgezonderd de eerste uren van deze dag, heeft het geregend, zeg maar gegoten. Gelukkig was het maar een halve stapdag zodat we reeds om 12u ter plaatse waren. In “Le Haut Verger” een gehucht van Gargilesse. Een mooi stadje met zijn kasteel, kleine huisjes en pittoreske straatjes. Ik hoop morgen nog foto’s te kunnen nemen. Het is een kunstenaarsdorp dat menig artist inspireerde;  Monet, Rousseau. Ook George Sand heeft hier een optrekje gehad.  Langs de straten, in voortuinen kan men verschillende sculpturen zien, zij zijn van de hand van een Belgisch kunstenaar Jean Claeys, die hier enkele maanden van het jaar woont. Bij de laatste telling in 2012 heeft Frankrijk 65, 7 miljoen inwoners. Waar zijn die allemaal? Ik blijf mij verbazen dat we zo weinig mensen tegenkomen op onze wandelingen,  in de dorpen en gehuchten in de bossen en velden. Vandaag in Neuville, gaan we een imposante hoge, lange stenen bogenbrug over. Het verbindt twee heuvels, maar er is helemaal geen verkeer toegelaten, enkel voetgangers.  Onze Chambre D’hotes is gelegen op één van de heuvels rond Gargilesse in een grote villa. Pascal,  een vriend des huizes heeft ons vanmiddag naar een tentoonstelling van Guy Baudat gebracht, die een constante tentoonstelling heeft in zijn kasteel ” Châteaubrun”. Jaarlijks maar één weekend  te bezoeken. Hij Een heeft een heel aparte, beelden collectie in verschillende materialen uitgevoerd,  graniet, staal, brons, hout en composiet. Ondertussen blijft het hier maar hevig regenen maar voor morgen voorspellen ze wel beter weer.
Daar kan ik waarschijnlijk meer over vertellen,  en nog veel meer, meer, meer…Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : Neuville brug

Foto : einde van het sexueel dictatorialisme. ( Guy Baudat)

Foto : nog even wachten op hamburger xxl

Foto : dit is een hoogzitter.  Er zijn twee juiste antwoorden binnengekomen

Foto : volgende vraag ; wat betekent dit aanwijzingsbord?

La Châtre—Neuvy-St. Sépulchre—Cluis.
Overzicht van week 6: 191km/ 230182 stappen /406 foto’s/265 € overnachting.
Het aantal uren zonneschijn voor deze week kunnen we op één hand tellen, ook het aantal uren regen dus ons hoort ge niet klagen. Vanmorgen eerst een bezoekje aan het stadscentrum met de kerk Saint-Germain, en een stempel in het gemeentehuis.  De naam George Sand is ontegensprekelijk verbonden met La Châtre.  George Sand is de pseudoniem van Amandine Dupin, Franse schrijfster (1804-1876) vriendin van Chopin, Poolse pianist-componist (1810-1839). Zij was een feministe avant la lettre. Rookte sigaren in het openbaar terwijl dit enkel voor de mannen was voorbehouden.Schrijven was voor vrouwen niet toegestaan,  daarom ook deze mannelijke pseudoniem. In Neuvy – St-Sépulchre (graf van Jezus Christus) bezoeken we de kerk die aan de apostel Jacobus de Meerdere is gewijd en draagt een relikwie van het heilig bloed. Ze is gebouwd volgens het model “Saint-Sépulchre” in Jeruzalem. Nog voor de middag komen we voorbij de Cisterciënzer-abdij (12de-15de eeuw) in Varennes. Daar tijdens de Franse Revolutie alle christelijke gebouwen werden verkocht of afgebroken, hebben de monniken zelf alle christelijke aanwijzingen verstopt achter muren en pleisterwerk. Begin 1900 worden deze terug blootgelegd en hersteld in de oorspronkelijke staat van de 12de eeuw. Na 24km bereiken we Cluis- Dessous met de ruïne van een middeleeuws kasteel uit de 12de eeuw,  en de mooie ” kapel van de eeuwigheid”. Het gemeentehuis bezet het kasteel van Montaignac-Gaucourt uit de 15de eeuw in Cluis-Dessus. Hier is trouwens ook onze zeer comfortabele pelgrims refuge. (8 € voor overnachting p.p.)
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : kerk van Neuvy – St – Sépulchre

Foto : Cisterciënzer abdij van Varennes.

Foto : pelgrim refuge in Cluis-Dessus.

Châtelet—Saint-Jeanvrin—Châteaumeillant—Néret—Lacs—La Châtre.
Terwijl Patrick bezig is om voor de volgende dagen overnachting te zorgen en de routes naargelang aan te passen,  begin ik alvast aan het verslag.  Voor het vertrek vanmorgen nog even wat foto’s nemen. Wij van de hospita en zij van ons voor het pelgrimsplakboek. Châtelet hebben we verlaten langs de pottebakkerswijk, een tiental “potteries” zijn hier gevestigd en hebben hier ook een eigen musea. Potten in alle maten en gewichten.  Het merendeel van de wandeling loopt langs asfaltwegen,  dus we komen goed vooruit, afgewisseld met groffe kiezel bestrooide onverharde paden. Een verschrikking voor onze voeten. We passeren later nog enkele hoogzitters. Dwingt er zich toch een quiz vraagje op. Wat is een hoogzitter? Oplossing in het volgende verslag. In Châteaumeillant waren er enkele wijnkelders,  maar de wijngaarden hebben ze goed verstopt, geen druif hebben we gezien. Een grote kerk uit de XII de eeuw staat er wel, ook in Lacs heeft een oude kerk de tand des tijds goed doorstaan. We mogen dan wel goed vooruitkomen, we nemen toch ook de tijd om te genieten en even stil te staan, te luisteren naar de stilte. Als dan ook in het volgende dorp de kerkklok 12u slaat, dat zijn dan de momenten die ik koester. Aankomen doen we in La Châtre en tevens ook in een ander departement (Indre 36) In het verslag van dag 35 (6 sept) heb ik gesproken van drie Duitse pelgrims onderweg naar St Jean Pied de Port.  De laatste 3 dagen volgen ze ook onze weg en hebben ze de zelfde overnachting. Zo voor de laatste zin moet ik enkel het woordje TOT typen en het tablet kent de rest. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : brievenbus is een boekentas in pottenbakkers stijl.

Foto : wel een erg magere pelgrim.

Foto : kerk van Lacs.

Saint-Amand-Montrond—Bouzais—Loye-sur-Arnon—Puyferrand—Châtelet
Ze hebben weer een mooi parcours uitgestippeld vandaag. Ons vertrekpunt was vanmorgen het gemeentehuis.  Dit was ingericht in de voormalige kerk. Ook in Frankrijk is het kerkbezoek aan het teruglopen. Één de vorige hospita’s heeft ons verteld dat ze een aantal kerken gaan afbreken. Ze zijn te duur in onderhoud.  Na een uur stappen kwamen we aan in het dorp Bouzais.  Was dat schrikken! De route die beschreven is in de gids of op de kaart is aangeduid komt helemaal niet langs Bouzais! ! Wat is er nu weer aan de hand.  Een geluk kon een plaatselijke “doe-het-zelver” ons bevestigen dat de Compostelatekens langs de weg wel degelijk naar Châtelet leiden. Oef! Overigens, zou later blijken dat deze route korter is dan de voorgeschreven 31, 5 km. en dat is toch weer mooi meegenomen.  Zoals ik al aangegeven heb in de eerste zin van dit verslag, was het weer een toffe wandeling. Droog weer, rustige asfalt- of onverharde wegen door weiland , bossen en dorpjes. Of langs en over kleine riviertjes. En telkens weer van die enkele mensen die ge tegenkomt een “bonjourke”. Klokslag 12u, kunnen we picknicken aan de kerk van Loye – sur – Arnon.  Ook alweer een Bokrijk-achtig plaatsje. In Puyferrand,  dan zijn we reeds bijna op het einde van deze etappe, staat een abdij-kerk uit de XIIde eeuw. Toch één van de oudste dat we tot nu toe voorbij kwamen op deze via. Er is trouwens geen geschiedenis of herkomst van bekend. Rond 16u aanbeland in onze gîte voor 8 personen, dus plaats genoeg. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : kleine riviertjes.

Foto : mooie brede boswegen.

Foto : abdij kerk van Puyferrand.

Foto : abdij kerk van Puyferrand.