Augy-sur-Aubois—Vernais—Saint – Amand – Montrond.
7u de automatische wekker in Patrick rinkelt, niet dat ik er iets van hoor, maar twee minuten later ben ik ook wakker. Tanden poetsen, kattewasje, ontbijten, rugzak inpakken en om 8.15u op weg, nog lang uitgewuifd door Magda. Laat me even iets citeren (vertalen) uit de gids. Het is niet gemakkelijk om s’ morgens de vriendschappelijke refuge ” Nos Repos” te verlaten. Men voelt zo de ” Spaanse” sfeer in deze mooie herberg van het hart.
Het is een grijze en frisse start, fleece en regen (wind) jas zijn nodig. Trouwens de eerste keer sinds ons vertrek. Lang duurt het niet of we zijn terug aan het kanaal van Berry. Het prijskaartje om het kanaal aan te leggen zal wel meegevallen zijn. Het werd gegraven door deserteurs en gevangenen, soms geholpen door jonge jongens, amper 16 jaar die maar 1.5 fr per dag kregen. Buiten het vervoer van graan, brandhout en ijzererts werd het ook gebruikt voor drinkwater. Het was weer een wandelfestijn vandaag, zo zalig rustig en stil. Af en toe kan je het aan de bomen zien en soms kan je het ook ruiken, de herfst komt stilletjes aan het venster piepen. Ook vandaag krijgt men toch nog andere beelden langs het water, mooie trage bochten, afgewisseld met de smalle diepe sluizen en sluiswachtershuisjes die soms mooi zijn geschilderd in frisse kleurtjes dan weer een rij hoge populieren vol met groene bollen maretak,. De druïde met z’n gouden cikel hebben we niet gezien. Men is nu ook bezig bepaalde verwaarloosde en overwoekerde delen van het kanaal aan het “renoveren”. Eerst wordt er een stuk drooggelegd om daarna de bomen en struiken te verwijderen en dan de oevers en bodem terug met klei te bekleden zodat het waterdicht is. Terwijl we de laatste kilometers van vandaag aan het afleggen zijn, loopt het kanaal langs het dorp Saint-Amand-Montrond. De oevers worden hier zeer goed benut door joggers en fietsers ook de gewone wandelaar kan het hier best vinden. Ook zijn er mooie bruggetjes aangelegd. Zo, nu dit bericht nog laten herlezen door de tekstcorrector Patrick en het is klaar om te publiceren. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : nog enkele sfeerbeelden.

Foto : nog enkele sfeerbeelden.

Foto : bomen met maretak.

Foto : nog enkele sfeerbeelden.

Château Grossouvre—Sancoins—Augy – sur – Aubois.
Om enig misverstand te vermijden plaats ik hier de foto van onze studio op het domein van het kasteel.

Neen, hellingen van enig niveau hebben we niet gedaan vandaag.  De ganse wandeling is langs het water verlopen,  dit maal het kanaal van Berry. Gegraven van 1807 tot 1839, is 320 km lang en heeft een hoogteverschil van 245m dat met 115 sluizen werd opgevangen. Tot 1860 was het kanaal druk bevaard maar door de beperkte breedte van de sluizen (2, 7m) konden er slechts kleine schepen , zogenaamde “berrichonnes” toegang vinden. In 1955 was het kanaal niet rendabel meer voor scheepvaart, maar is het des temeer een wandelparadijs geworden. Men kan er uren wandelen zonder iemand tegen te komen,  uitgenomen een eenzame visser. Een frisse bries doet het wateroppervlak rimpelen in de zon en af en toe wordt het omgetoverd
in een groen tapijt door het eendekroos.  Vandaag was het een halve rustdag, met maar 17km waren we reeds om 12u in Augy-sur-sur-Aubois. Iedereen die een keer in Parijs is geweest heeft beslist de metro genomen en daar de witte faïence tegels gezien. Wel die werden hier gemaakt in het begin van de 20ste eeuw. Dit waren de gouden jaren voor het dorp met zijn 700 inwoners. De produktie is helaas gestopt maar is tegelijk ook de rust hier weergekeerd. Slapen doen we in de refuge ” Nos Repos”  (naar Spaans model) bij Magda en Bernadette twee vrijwilligers die de pelgrims hier verwelkomen en bijstaan met raad en daad. Straks komen er nog twee pelgrims bij die de tocht met de fiets afleggen. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : wandelparadijs

Foto : Patrick in het wandelparadijs

Foto : wandelparadijs

Foto : Joan in het wandelparadijs.

Foto : Augy – sur – Aubois.

Nevers—Gimouille—Apremont-sur-Allier—Château Grossouvre.
Vanmorgen zijn we nog een laatste keer door de brede en hoge gangen, met spitsbogen deuropeningen, van het klooster “geschreden” om al vroeg door het centrum van het nog slapende Nevers te wandelen. De kathedraal van de Heilige Cyrius en Heilige Juliette biedt een architectuur van verschillende bouwstijlen aan, de romaanse en de gotische. Helaas voor de foto staat het grootste deel van het gebouw in de steigers.  Naast de kathedraal vinden we het paleis van de hertogen van Nevers. De zuidkant (Renaissance) wordt geflankeerd door twee elegante hoektorens en in het midden een fraaie achthoekige toren. Met trappen dalen we af naar de Loire waar we met de prachtige brug deze stroom oversteken. Langs de oever volgen we het brede water tot aan het “canal lathéral à la Loire” dat even later via de kanaalbrug van Guétin de rivier de Allier over steekt. Een sluis op het einde van de brug brengt de boten terug op het normale niveau van het kanaal.  Deze sluis overbrugt in éénmaal een hoogteverschil van +/- 10m. Indrukwekkend.  In het gehucht La Grenouille konden we in het gelijknamige restaurant het verslag van gisteren posten. Tot in Apremont wandelen we tussen het kanaal en de Allier. Apremont – sur – Allier is een mooi middeleeuws dorp, het zou een mooi decor voor een sprookje kunnen zijn. Kleine huisjes met aarden leien, een wasplaats, kerk en een mooi kasteel hoog op de heuvel. De laatste 8km verlopen langs een asfaltweg tussen de bossen. Er lijkt geen einde aan te komen, het begint dan nog te regenen ook. Met onze poncho’s over alles heen gelijken we, langs achter gezien, op de klokkenluider van de Notre Dame.  De regenbui duurt uiteindelijk maar een uurtje zodat we toch droog op ons domein ” Château de Grossouvre” aankomen. Onze slaapplaats voor vandaag waar Patrick voor gezorgd heeft. Dit kasteel heeft een hele geschiedenis.  Gebouwd in de XIV de eeuw, met 29 ha. bos en weiland, was ruim 400 jaar in het bezit van de familie ” de Grivel” en later voor 50 jaar de eigendom van de baronnen van Bastard. In 1998 heeft Jacques Chevaux en Véronique (onze hospita) het half vervallen kasteel gekocht om het met passie en liefde te renoveren. En zo te zien gaat hij er in slagen ook.
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : paleis van de hertogen van Nevers.

Foto : brug over de Loire.

Foto : kanaalbrug van Guétin

Foto : sluis voor een overbrugging van +/- 10m.

Foto : het domein van “Château Grossouvre”

Prémery—Guérigny—Nevers ( en nog een tiental gehuchtjes met plezierige namen zoals: Chantemerle, Feuiles, Luangés, Vrivier…)
Al van bij het vertrek om 8.15u onze poncho aan. Gedurende 2, 5u heeft het toch flink geregend. Het stof is serieus geblust. De nevelpluimpjes verschenen al vlug boven de bossen. Het wandelen ging vlot, te weten dat we vandaag weer meer dan 30km moesten stappen. Tegen de middag waren we in een prachtig bos ” Fôret de Poiseux” en konden we met een schuchter zonnetje middageten.  In Guérigny passeerden we de oude nationale ijzergieterij voor de Franse marine,. Zij waren gespecialiseerd in kettingen en ankers sommige tot wel 15 ton voor de pakketboten . Sinds 1971 werd ee gesloten en is nu verdeeld in verschillende kleine KMO’s. In het park werden we aangesproken door een groep gepensioneerde dames en heren en waren vol bewondering voor onze prestatie. Zij hielden een picknick en boden ons heerlijk zoete druiven aan. Ze gingen een boottocht maken voor 8 dagen op het kanaal van Bourgondië.  (Zie ons verslag van dag 29). Na nog ” bonne route” en ” courage” gingen we richting Nevers, voor de laatste 15km.
We kunnen natuurlijk niet overal stoppen maar we hebben wel een zestal kastelen op onze route gezien. Overnachten doen we in het l’espace Bernadette Soubirous. Sinds 3 augustus 1925 ligt ze hier in de plaatselijke kapel opgebaard. Tijdens het avondeten hebben we nog kennis gemaakt met Machteld en Leo. Een Nederlands echtpaar dat op doorreis is naar het zuiden, en waar we nog een gezellige babbel mee gemaakt hebben. Zo onze dag zit er weeral op. We hebben nu net over de 800km in de voeten en dus 1/3de van de reis is geschiedenis. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : nevelpluimpjes boven de bossen van de Morvan

Foto : Fôret de Poiseux

Foto : la Nièvre

Corbigny—Pazy—Guipy—Saint-Révérien—Sancenay-Moussy-Vilaine-Prémery.
Even nog een overzicht van week 5 : 162, 5km/ 195715 stappen/ 299 foto’s/ 226 € overnachting.
In de naam van de vader en de zoon en de heilige geest. Zo kregen we vanmorgen nog elk 3 sterren in ons stempelboekje. Deze pelgrimstocht wordt ook wel de sterrenroute genoemd. Daar het graf van St. Jacob gevonden is door een begeleidende ster. Ook de naam Compostela verwijst ernaar. Om 8.15u vertrokken. Patrick gaat het kaartje goed in de gaten houden, want de tekst in de gids komt niet overeen met de getekende route. En vandaag kunnen we extra kilometers missen als tandpijn.  (en op andere dagen ook). De streek waar we nu wandelen is de “Morvan” land van de bossen. Tussen de vallei van de Serein (Chablisstreek) en de oevers van de Loire. Gedurende vele eeuwen verzorgde dit gebied de houtlevering voor Parijs te verwarmen en voor de ovens van de bakkers. Met het hout werden grote vlotten gebouwd om dan via de Yonne en de Seine naar Parijs te worden gebracht.  Ook werd er op de vlotten andere produkten, zoals vaten wijn, vervoerd. Eens in Parijs werd alles gedemonteerd en verkocht.  Vandaag de dag wordt hier nog veel houtskool geproduceerd en zorgen ze voor de kerstboom in de Franse huiskamers. De boerderijen die we passeerden zijn gericht op veeteelt. De schuren zijn rijkelijk gevuld met ronde balen stro en of hooi, om straks te dienen als wintervoorraad voor het vee. De stallen zijn nu nog leeg daar de koeien nog gras genoeg vinden op de uitgestrekte weiden. Of ze liggen heerlijk onder de grote dikke schaduwrijke bomen. Patrick heeft ondertussen de volgende slaapplaats kunnen versieren. Morgen slapen we bij de nonnen. Vanavond schuiven we mee aan tafel met drie andere Duitse pelgrims, Norbert, Peter en Elmar.  Zij wandelen van Vézelay naar Saint Jean-Pied de Port. Ze hebben zojuist hun tweede fles wijn besteld. Als dat maar goed komt. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : de Yonne.

Foto : de koeien heerlijk in de schaduw.

Foto : gezellig tafelen.

Bazoches—Neuffontaines—Chitry—Vignes-le-Haut—en  le-Bas—Le Chemin—Anthien—Corbigny.
Gisterenavond hebben we zeer genoten van ons avondmaal in de Grignotte.  Buiten met nog een laag zacht avondzonnetje tesamen met andere pelgrims en lange afstand wandelaars aan één tafel. Het was een internationaal gezelschap: vier Duitsers,  waaronder Pieter, 72 jaar uit Berlijn , Edwin uit Amsterdam en wij. Elk met hun verhalen en anekdotes.  Pieter met zijn duizenden caminokilometers heeft de meeste ervaringen opgedaan. Dit jaar is hij, en Edwin, vanuit Vézelay vertrokken en gaan enkele weken een deel van de Via Lemovicencis afstappen. Sinds we nu steeds rechtdoor lopen telkens we linksaf moeten, gaat het zeer vlot. De route is uitstekend aangeduid.  In Vignes – le – Haut lopen we langs de rue Compostel, dus de straat uit en we zijn er. Het is zelfs zo dat we zeker een half uur tot een uur uitsparen door niet steeds de weg beschrijving te moeten lezen en te herlezen en de kaart te raadplegen om zeker de juiste weg te bewandelen.  Jullie zullen vanaf nu wel bemerken (op de kaart) dat we vanaf vandaag sterk zuid-west gaan. De temperatuur was vandaag +30gr. met een licht briesje m.a.w prachtig wandelweer, wel voldoende drinken. De dorpjes die we doorgaan, zijn zo pittoresk en schilderachtig dat je wel 10-tallen foto’s kunt nemen, als je zou willen. In Le Chemin krijgen we een heerlijk glas fris water aangeboden door een Nederlands koppel dat hier woont. We krijgen ook nog een zak Mirabellen mee voor onderweg. Het landschap bestaat meestal uit weiden voor hooi of voor grazende koeien, dooraderd met bomenrijen. De lichte glooiing van de omgeving zal wel ongeveer zo blijven tot aan de Pyreneeën, wat niet wil zeggen dat er geen pittige hellingen bij zijn die je naar adem doen happen. Hier in Corbigny hebben ze werk gemaakt van de Compostelatekens,  buiten de normale blauw-gele pijlen hebben ze ook de mooie koperen schelpen in het wegdek gemonteerd.  De plaats waar we straks ons te rusten leggen is een omgebouwde zolder met oude, zeer lage, balken. Het is  zeer gezellig ingericht, met alle comfort dat een pelgrim nodig heeft,  w.c. , douche en een zacht bed. Mevr. Elfi is kunstschilderes en heeft haar werkstudio ook hier op het gelijkvloers ingericht. Ze heeft een in kersenhout gebeeldhouwd beeld van St Jacob dat volgend jaar op 25 juli ( feestdag van St Jacob) in de kerk wordt geplaatst.
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : Edwin is met rode t-shirt en Pieter zit naast Patrick.

Foto : Beeld van St Jacob.

Foto : de lage balken op onze zolderkamer.

Vézelay—Saint-Père-sous-Vézelay—Pierre-Perthuis—Bazoches (departement Nièvre 58)
Zo, de volgende via is ingewandeld. Het is steeds weer afwachten of ze goed is aangegeven. Je zou het wel mogen verwachten op een route die reeds meer dan 1000 jaar bestaat. Het zijn al zeker andere compostelabordjes (zie foto) die men gebruikt. Patrick was er, bij het voorbereiden van de volgende etappes, toch niet erg gerust in. De kaartjes van de gids hebben een veel te grote schaal om te gebruiken tijdens het wandelen ook de beschrijving in de gids was soms al evenmin geruststellend “prendre à gauche c’est-à-dire continuer tout droit”. De eerste etappe van de Lemovicencis was een inlopertje. Er zijn namelijk vele pelgrims die in Vézelay vertrekken, vandaar dat de eerste afstand niet mag afschrikken. De volgende dagen zal die wel drastisch verhogen.  We hebben ten volle kunnen genieten van de 15 wandelkilometers. Regelmatig, als we nog eens omkijken, hebben we een prachtig zicht op de basiliek en Vézelay die daar hoog op de berg het volledige gebied er rond domineert.  Onderweg kruisen we enkele malen de rivier de Cure eerst in het dorp Saint Père, daarna zien we nogmaals de glinsterende rivier kronkelen in het diepe dal in het dorpje Pierre Perthuis. Rond 1u vanmiddag waren we reeds op onze bestemming Bazoches.  Men kan hier het kasteel bezoeken. Gebouwd door Jean van Bazoches in de 12de eeuw. Het is aangepast door Vauban (1633-1707) de militaire ingenieur van Louis XIV.  Het is wel niet hier waar we overnachten,  dat doen we in de “chambres d’hotes”. La grignotte. De knabbelaar.
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : Vézelay en basiliek

Foto : kasteel van Bazoches.

Foto : onze wegwijzers tot aan de Pyreneeën.

Foto : De Cure vanuit Pierre Perthuis.

La Jarrie—Les Hérodats—Asquins—Vézelay.
Ik schrijf dit bericht vanop het bebloemde dak terras van het centrum Sainte Magdalena, met zicht op de toren van de basiliek. Hier vlakbij geeft een gemengd koor een a capella recital van oude franse liederen. Dit om jullie in de juiste stemming te brengen. Even terug nu naar vanmorgen. Onze rustdag, met een kleine ochtendwandeling van net geen 12km, begon om 8u met een bekertje koffie samen met de mensen van het.  plaatselijke opvangcentrum. Achter onze slaapplaats het ” Centre d’Accueil du Lac Sauvin”, gehucht van La Jarrie (dat zelf al een zakdoek groot is), staat de tent van de circusschool. Daar kan je leren de clown uit te hangen en andere gevaarlijke en minder gevaarlijke circus attracties.  Zoals gezegd een korte wandeling met een eerste hoogtepunt in Asquins. In het begin van de 11e eeuw, bij de bouw van de huidige kerk, werd de verering van Sint. Martinus vervangen door St. Jacob. Dit was destijds het verzamelpunt van de eerste kruistochten en vertrekpunt van de pelgrims naar Santiago de Compostela.  Op dit punt vertrekt dan ook de Via Lemovicencis. Vanaf hier heb je al reeds een prachtig zicht op Vézelay. Hoogtepunt van Bourgondië en een symbolische plaats voor pelgrims. Na een steile klim bereikt men de parel van Vézelay, de basiliek van Heilige Magdalena, een juweeltje van romaanse kunst. Ze is gebouwd in de 11de eeuw en draagt de relikwieën van de Heilige Magdalena sinds de Karolingische tijd. Dit was voldoende om pelgrims te doen toestromen rond het jaar 1000. Zo, onze eerste kaap is gekomen, vanaf morgen gaan we verder richting St. Jean Pied de Port. (+/- 800km).
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : Kerk van St. Jacob in Asquins.

Foto : aangekomen in Vézelay.

Foto : 2 stralende pelgrims.

Foto : Basiliek Heilige Magdalena in Vézelay.

St. Cyr – les Colons—Cravant—Accolay—Bessy-sur-Cure—Arcy-sur- Cure —La Jarrie.
Patrick krijgt er de kriebels van als er in de gids vermeld is dat men over x-kilometer de Grp (locale Gr) moet volgen. Deze is zo goed als niet aangeduid,  met als gevolg al 6km omweg gedaan naar Cravant.  Dit was van 900 tot 1789 bisschoppelijk bezit. Het is nu een charmant dorpje aan de samenloop van de Cure en de Yonne.  Volgens een legende heeft Jeanne d’Arc hier overnacht in één van de vakwerkhuizen.  De kerk van St . Petrus en St. Paulus is in meerdere fases gebouwd vanaf de 13de eeuw. Het is één van de indrukwekkendste kerken in de regio. Normaal zouden we vandaag naar Bessy-sur – Cure (17, 3km) wandelen, maar hebben hier beslist om naar La Jarrie te gaan , 8, 7km verder, tesamen met ons omweggeske is dat 32km. Het voordeel is dat we morgen maar een tripje hebben van 11, 9km naar Vézelay.  Zeg maar een halve rustdag.Weer geen wifi hier. Dus vlug ons boeltje gepakt en maar weer verder. De middagpauze hebben we in Accolay genomen, aan de oever van de rivier de Cure. Bij het binnenkomen van het dorp herinnert een kunstwerk in keramiek aan de beroemde pottenbakkers van Accolay.  Vanaf 1945 tot 1989 was hier een bloeiende wereld vermaarde keramiek productie : knopen, brochen, juwelen, vazen,  potten enz. Met de opening van de autosnelwegen verdween het verkeer en ook de reusachtige verkoopcentra, en houdt de activiteit op te bestaan in 1989. Tijdens het verder verloop van de wandeling is de Cure onze gids. Ook de namen van de nietige dorpjes verwijzen ernaar: Bessy-sur – Cure, Arcy-sur Cure. In het eerste dorpje komt een vrouwtje naar buiten gelopen en vraagt of ze een foto van ons mag nemen. Zij zal goed slapen vanacht. Ook wij gaan dat doen hier in La Jarrie,  men hoort hier niets anders dan het gekwetter van de zwaluwen , zaaaalig rustig. Helaas geen wifi, zelfs maar juist genoeg signaal om te bellen. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : hier heeft Jeanne D’Arc geslapen.

Foto : kerk van Accolay.

Foto : herinnering aan de verdwenen keramiek.

Foto : picknick aan de oever van de Cure.

Collan—Chablis—Courgis—Préhy—St. Cyr – les Colons.
10u. We komen aan in Chablis,  na de rivier de Serein te hebben overgestoken. Er heerst een gezellige drukte op deze zonnige zondag.  Het is marktdag,  en de verschillende kraampjes stallen hun koopwaar uit.  Het ruikt er naar gebraden kip. Hier hebben we onze voorraad terug aangevuld met kaas,  ham, brood en fruit. Een uurtje later zit ik aan m,n
eerste glaasje gekoelde Chablis,  Patrick aan zijn gekoelde coca. Op het goed gevulde terras hebben we veel bekijks met onze Compostela rugzakken.  De kapittelkerk St. Martinus hebben we bezocht omwille van de romaanse poort aan de zuidkant.  Zij is bedekt met hoefijzers. Dit zijn tekens van verering voor de heilige Martinus, patroon van de ruiters. Het timpaan is versierd met een lelie-kruis en twee symbolische dieren: een duif en een slang ( zuiverheid en voorzichtigheid). We hebben vandaag iets vroeger onze middag genomen zodat we reeds om 12u Chablis verlaten hadden. In dit landschap zijn de dorpjes op de heuveltop gesitueerd met daartussen,  de flanken van de dalen met de lange rijen laag gesnoeide wijngaarden.  De Romeinen hebben de wijnstok geïntroduceerd in Bourgondië en in de Yonne. De wijngaarden van Chablis produceren witte wijn op basis van chardonnay druiven.  Vroeger behoorde de Chablis bij de appellation de Champagne,  echter nu behoort ze tot de Bourgogne.  D.w.z de crémant Chablis is dus eigenlijk hetzelfde als de Champagne,  maar met wel een verschil in prijs. De Onze-Lieve – Vrouwekerk van Préhy is gebouwd in de 16de eeuw en staat te midden van de wijngaarden.  Twee en een halve kilometer later (30min. stappen) zijn we in de gemeentelijke herberg van St. Cyr – les Colons. Hier in de directe omgeving zijn er 36 dorpjes die met St. Cyr (Heilige Cyrius) beginnen.  Ge kunt dus maar beter uw adres en postnummer duidelijk schrijven, of ge kunt naar uw post fluiten. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : romaanse poort van de kapittelkerk te Chablis.

Foto : Onze-Lieve – Vrouwekerk te Préhy.

Foto : de chardonnay druif.