De haan, die zo, n 10m van onze tent op stok zat, heeft ons toch een beetje vroeger wakker gemaakt dan we gewend zijn. De tent en het gras waren nat van de dauw, dus was het oppassen dat de kleren en sokken ook niet nat werden.Mines in de naam van enkele dorpen alsook enkele terrils en bebloemde kolenwagentjes laten ons herinneren dat dit vroeger een mijngebied was. Andere gemeenten die we passeren eindigen op -ghem of – hem en verwijzen dan weer naar hun Vlaamse roots. We geraken goed vooruit en kunnen s’ middags in een bushok middageten. Het brood begint toch te slinken, wetende dat zeker hier niet overal brood wordt gebakken was de toeterende bakker op ronde een aangename verrassing. Op het einde van de dag is onze zoektocht naar een overnachtingsplaats geen lachertje. Temeer omdat we nog niet de lange etappes kunnen volgen die de gids opgeeft. Telkens op het einde van zo, n etappe wordt dan ook aangegeven waar er slapen is. Vandaag hadden we gehoopt op een auberge ( 3km van de route) maar is zaterdag gesloten. Dus slapen we in het park Calonnix. Voor terug gelijk te lopen met de gids moeten we morgen meer dan 30km doen. Dat belooft.

Groetjes van Patrick en Joan.