Vandaag,  zondagmorgen door de nog verlaten straten naar de startplaats van de Via Francigena.  De veiligsheidman leidde ons, nog voor de bezoekersuren naar de ingang van de kathedraal van Canterbury.  Even later stonden we alle drie Patrick, Chris en mijzelf aan het altaar voor de pelgrimszegen uit handen van cannon Claire Edwards. De bijbehorende stempel prijkt nu in ons pelgrimsboekje. Vertrekken doen we  aan  de “nul kilometersteen”. Vanaf nu zijn we echt op pelgrimstocht en kunnen we de tekens volgen van de Via Francigena. Carine heeft te veel last in de benen en beslist om met de trein naar Dover te reizen  terwijl wij kunnen van de “country site”.Wandelen doorheen de korenvelden op smalle aarden paadjes die door droogtebarsten zijn getekend.Idylische dorpjes met de oude kerk en het kerkhof waar de scheefgezakte verweerde zerken willekeurig zijn neergepland.De huisjes met rieten daken omringd door stokrozen en met een overvloed aan bloemen versierde tuinen.Wat later staan we voor een poortje zonder afsluiting midden in de wei die ons “toelating ” verschaft tot het Waldersharepark.De imposante manor op dit landgoed dateert van 1705.Sir Henry Furnese heeft er echter nooit gewoond, hij stierf voordat het voltooid was. De afstand van deze wandeling was volgens de gids 25 km onze gps duidde het zelfde aan met dit verschil dat we nog steeds NIET in Dover waren. We hebben er nog 11 km moeten bij doen, tot grote zeg maar zeer grote ergenis van Patrick.Uiteindelijk weer om 19.45 uur op de kamer. Patrick, Guy, Carine en Kees boven Dover Castle en wij ( Joan en Chris ) beneden in het centrum. En nu eten en slapen tot morgen.

Groetjes van Patrick, Guy, Carine, Kees, Chris en Joan