Eerst nog langs de “Mairie” waar de burgemeester juist de vergaderzaal aan het kuisen is, om hem nogmaals te bedanken voor de formidabele ontvangst van gisteren avond. Op weg voor 10km rechtdoor. De GPS hebben we niet veel nodig gehad, daar Laon op een hoogte ligt en dus reeds van ver te zien is. Na een stevige klim, belden we net op tijd aan bij de “presbytère” (pastorij). Tien minuutjes later en we konden fluiten naar onze slaapplaats. De pastoor had nog veel te doen en ging pas rond 20u terug zijn. Snel onze rugzakken in onze kamer (vergaderzaal/klaslokaal) gezet en we konden rustig de stad gaan bezichtigen. Het historisch centrum ligt zoals gezegd op een hoogte. De kathedraal is één van de 80 beschermende monumenten. Ook Cigeric heeft hier halte gehouden, toen heette dit mooie stadje “Mundlothuin”. Toch duidelijk herkenbaar met Laon hé. Het is beslist een bezoekje waard. Nu was het wel een beetje vervelend dat de pastoor pas om 8u vanavond zou terug zijn, het is wel de bedoeling dat we uitrusten en niet heel de tijd hier liggen ronddolen. Toch maar eens proberen tegen zes uur, dachten we, en gaan zien of hij niet thuis was en ja hoor. Succes. Wij kregen de sleutel en konden verder met onze taken: eten, blog typen, de apparatuur opladen enz…Morgen komt er dan terug een flinke wandeldag, waar ik jullie weer over zal vertellen. Groetjes van Patrick en Joan.

De bedoeling was om vandaag tot in Laon te wandelen (34km) maar zoals de titel al doet vermoeden we zijn er niet geraakt. De voeten van Patrick baren ons zorgen. Morgen gaan we de overige 10km naar Laon stappen, om het genezingsproces vlotter te laren verlopen. Duimen maar voor goede voeten! Rond 9u uit Tergnier vertrokken voor een heuvelig en bebost parcour door o.a. Le Forêt Domaniale de Saint -Gobain. De rivier ” l’ Oise” (jullie weten nog wel, die van m, n verrassingsovernachting) kruisen we even buiten de stad. Onderweg komen we onze tweede (fiets) pelgrim tegen. Een kerel uit Southhampton en heeft dezelfde gids bij als wij. Hij is zonder tent en kan geen woord Frans. Veel succes nog. Tweede pelgrim ? Zullen jullie zich afvragen. Gisteren hadden we een ontmoeting met twee Nederlandse vrouwen. De ene fietst naar Santiago de Compostela en haar vriendin vergezeld haar tot Parijs. (Vergeet ik toch hun namen te vragen!) In ieder geval Buen Camino. Dus zoals gezegd tien kilometer voor Laon houden we het voor bekeken. De burgemeester geeft ons toelating om onder de luifel van de polyvalente zaal onze tent op te stellen. Later kwam hij nog even langs om de toiletten open te maken en vooral om een fles cider te brengen. Très gentille n ‘est ce pas. Eens te meer een verrassend einde van alweer een pelgrimsdag. Ik wou deze blog nog doorsturen, maar door slechte verbinding lukte dit niet. Dit laat mij echter toe nog een mooi verhaal toe te voegen. Een vriend van de burgemeester is nog langs gekomen en heeft ons voorzien van eten en drinken. Moet u horen: twee baguettes, jambon, camenbert, mousse de canard, vier bananen, een cavaillon, vier croissants en nog een fles rode wijn Côtes du Rhone 2014. smakelijk. Onze verbazing was groot alsook onze dankbaarheid. Er is al meermaals gevraagd ” waarom doe je die pelgrimstocht (en)? Ik denk dat ik het antwoord weet. Voor het herontdekken van de goedheid van de mensen. Groetjes van Patrick en Joan.

De pastelblauw en geel gestreepte lucht aan de horizon was de voorbode van alweer een mooie pelgrimsdag. De zeer lichte regen weekte de heerlijke geuren van de natuur los, de afgemaaide korenvelden, de bossen. Zelfs de bemestte velden hadden zo hun charme. De dag dat de boer met z’n knechten ganser dagen het land bewerkten is lang verleden tijd. Moderne grote landbouwmachines maken dat één enkele agrarisch manager vele hectares kan bewerken in een etmaal. In Fontaine-les-Cleres kruisen we het Canal de St. Quentin. Even een quizvraagje: waar kennen we St.Quentin nog van? (Zoeken in het vak aardrijkskunde). Even later steken we de met oorlogsherinneringen beladen “La Somme” over. Na ons middagmaal, alweer in een droog bushokje, bemerken we langs de kant van de weg een wandelboompje met daarop een pijl naar rechts ” Via Compostelle ” en naar links de pijl ” Via Francigena”. Onze keuze is snel gemaakt. De luie windmolens staan een beetje hulpeloos op de zacht glooiende velden. Het kanaal St. Quentin kunnen we zowat 8 km volgen. Altijd ons geliefde wandelpad. Lekker rustig, geen verkeer en gemakkelijk de weg te volgen. De enkele vissers die we tegenkomen zijn nu ook niet bepaald de luidruchtigste mensen op aarde. Na 36km is het welletjes, we overnachten in een oude pastoorswoning, een paleis voor een vermoeide pelgrim. Tot morgen, groetjes van Patrick en Joan.

Ik kon de blauwe lucht al zien toen ik heerlijk ontwaakte deze morgen. Nog even blijven soezen en dan nog een douchke. Het ontbijt werd opgediend in de veranda alwaar de ochtendzon vrolijk naar binnen scheen. Ik wens iedereen zo’n verjaardag toe. Overigens hartelijk bedankt voor de vele reacties en felicitaties die ik mocht ontvangen. Héél tof. Ik kan het jullie nu wel vertellen. Vanaf respectievelijk de 2de en 3de dag lopen we met hielblessures. Patrick sjokkelt de kilometers aan elkaar. Dit kon niet blijven duren en zijn in St. Quentin nieuwe wandelsandalen gaan kopen. Wat een opluchting voor hem. Terug in Péronne, een drankje, een afscheid. Ruim 12.20u aan de wandeling van vandaag begonnen. Een vlotte etappe zonder noemenswaardige gebeurtenissen. Slapen doen we op een boerderij ” Val d’Omignon” in een piepklein dorpje genoemd Trefcon, het is eveneens een ander departement: Aisne (02). Weer heerlijk rustig . Groetjes van Patrick en Joan.

De verrassing van m’n leven!!! Meer hierover verder in dit verslag. Daar we gisteren laat en op een feestdag aankwamen in Bapaume was er geen slaapplaats mogelijkheid. Hotels gesloten en mijnheer pastoor gaf ook niet thuis. Dus hebben we ons tentje op het malse gras naast de kerk in het centrum van de stad neergezet. Vanmorgen uiteraard al vlug op pad voor een 26km. Ergens halverwege verlaten we het departement ” Pas de Calais”(62) om een nieuwe binnen te komen: departement Somme (80) in de provincie Picardië. Hier is serieus gevochten in WOI. Er worden op de velden nog regelmatig onontplofte bommen opgegraven . Deze worden dan verzameld aan een kruisweg. Het Mémorial de Rancourt is de grootste Franse begraafplaats in het Sommegebied met 8566 graven. In het bezoekers centrum krijgen we nog 2 flessen fris Evian water en natuurlijk Bon Courage. Na nog een 13 km in Péronne aangekomen krijg ik de verrassing van m’n leven. Op een terrasje aan de kerk zitten onze vrouwen. Patrick heeft dit al maanden geleden voorbereid voor mijn 60st verjaardag. Ik ben totaal van m’n melk en erg geëmotioneerd.  En pas op dit is nog niet alles, na even bekomen te zijn van de emoties brengen ze mij naar Danizy, het domaine Le Parc. Een Frans kasteel uit 1785 met uitzicht op de Oise. Na een heerlijk relaxerend bubbelbad wacht mij nog een heerlijk diner op het terras met uitzicht op de weidse omgeving. Ik beleef een droom. Het leven van een pelgrim is even ver weg. Bedankt allemaal voor deze onvergetelijke dag. Morgen vroeg brengen ze ons terug naar Péronne om onze pelgrimstocht voor te zetten. Groetjes van Patrick en Ingrid, Chris en de gelukzalige mijzelf.

Met frisse moed aan onze tocht begonnen.  Eerst een 4km tot in het centrum van Arras. Even de kathedraal binnengestapt maar de hoogmis voor Maria Hemelvaart was juist begonnen dus zijn we na enkele minuten stilletjes weggegaan.  Arras is hevig gebombardeerd in WOII. Het volledige historisch centrum is een naoorlogse reconstructie. De kathedraal en het belfort dateren oorspronkelijk van de 10de eeuw. Ten tijde van Sigeric heette dit Atherats, het was zijn halte 75 (Rome-Canterbury).In en rond Arras zijn 150 Britse en Commonwealth begraafplaatsen waarvan we enkele zijn tegengekomen onderweg. Wanneer we deze mooie stad uitlopen is het weer snel door de velden. Herhaaldelijk laten we onze lege waterflessen terug vullen (met water) en krijgen steevast “bon courage”. Patrick had het al eerder in de gaten, dankzij de Gps, dat het aantal kilometers vermeld in de gids niet juist waren,  maar liefst 6 km meer. Zouden de hellingen er iets mee te maken hebben?  We gaan dit morgen nader onderzoeken! Groetjes van Patrick en Joan.

Proficiat aan onszelf, het waarom verneem je in dit verslag. Eerst terug naar de route gewandeld,  en boodschappen gedaan zodat we om 9.30u aan onze eigelijke tocht kunnen beginnen.  De lichte mist die uit de grijze lucht viel maakte het fris, en zorgde ervoor dat het aangenaam wandelen was. De weg liep door velden, afwisselend met koren, vlas, patatten, maïs en bieten. In Divion waren de straatnamen wel origineel.  B.v. Rue H de h stond dan voor Victor Hugo, of Rue G de g stond dan voor Théophile Gautier voor mij een nobele onbekende.  Na de middag konden we in Mons St Eloi de ruïnes van de door Ierse Monniken gebouwde abdij bewonderen.(17de eeuw) Arras hadden we al vlug in het snuitje en gaf ons moed om flink door te wandelen. Om 17u waren we in het hotel. Vandaar de eerste drie woorden van dit verslag. Morgen een…..

Groetjes van Patrick en Joan.

De haan, die zo, n 10m van onze tent op stok zat, heeft ons toch een beetje vroeger wakker gemaakt dan we gewend zijn. De tent en het gras waren nat van de dauw, dus was het oppassen dat de kleren en sokken ook niet nat werden.Mines in de naam van enkele dorpen alsook enkele terrils en bebloemde kolenwagentjes laten ons herinneren dat dit vroeger een mijngebied was. Andere gemeenten die we passeren eindigen op -ghem of – hem en verwijzen dan weer naar hun Vlaamse roots. We geraken goed vooruit en kunnen s’ middags in een bushok middageten. Het brood begint toch te slinken, wetende dat zeker hier niet overal brood wordt gebakken was de toeterende bakker op ronde een aangename verrassing. Op het einde van de dag is onze zoektocht naar een overnachtingsplaats geen lachertje. Temeer omdat we nog niet de lange etappes kunnen volgen die de gids opgeeft. Telkens op het einde van zo, n etappe wordt dan ook aangegeven waar er slapen is. Vandaag hadden we gehoopt op een auberge ( 3km van de route) maar is zaterdag gesloten. Dus slapen we in het park Calonnix. Voor terug gelijk te lopen met de gids moeten we morgen meer dan 30km doen. Dat belooft.

Groetjes van Patrick en Joan.

Bonjour Monsieur,  est-ce qu’il y a un boulanger ici? Mais non il n’ y a rien du tous ici! En in het volgende dorp, en in het volgende dorp…het zelfde antwoord.  In het volgende gehucht kunt ge het helemaal vergeten. Inderdaad we hebben wat problemen met onze bevoorrading.  We proberen vandaag de Gr 145 Via Francigena, dit is een mooie wandelroute maar niet direkt voor de pelgrim. Te veel kilometers!! In Thérouanne hebben we eindelijk een Carrefour kunnen plunderen, en ons voorzien van eten en drinken. Dit was eveneens een stopplaats van onze vriend Cigeric, toen heette het nog Teranburch. Op enkele vlasvelden die we passeren zien we vlaskeermachines aan het werk. Inderdaad het vlas wordt omgekeerd om goed te drogen.De bedoeling was om naar Amettes te gaan, nog een extra 10 km. Maar de voetjes stribbelen tegen, en hebben dan maar ons tentje opgeslagen achter een café. In Enquin-les-Mines. Patrick heeft voor het avondeten gezorgd. Gebraden kip met brood en 1,5l wijn. Smakelijk. Nog even voor we afsluiten nog even dit. In een lokaal cafeetje mochten we kennis maken met het biertje “Ch’ti” Indien je de film ” Les Ch’ti” nog niet gezien hebt. Het is gewoon weg hilarisch. Groetjes van Patrick en Joan.

“Bon route” zei de campinguitbater nog toen we met onze poncho aan, de overnachtingsplaats verlieten. De leeuweriken volgden ons vanop grote hoogte, hoe we door de modderige veld- en bosweggetjes onze weg zochten. Even keek ik rond en pats, daar lag ik met m, n gezicht in het korenveld. De schade bleef beperkt tot waarschijnlijk één brood minder. Dat hier kleine dorpjes zijn is wel bekend maar Liheuse is toch wel erg petieterig 50m verder komen we al in Noircarme. Voor ons is het wel vervelend dat de wegwijzers geen kilometers aanduiden. Het zijn bezuinigingen hé. Een wegwijzer met kilometers kunnen ze maar één keer gebruiken, zonder km. kunnen ze overal neerpoten. Tot hiertoe moeten we steeds onze dagafstand bijstellen. Zo ook vandaag tot 25km.Ik hoop dat dit morgen niet het geval is want dan zijn het er volgens de gids 30. Ik zit nu in cel nr.2 en Patrick in cel nr 3 van de Abdij van St.Paul.Een mooi complex van de Benedictijners. Om het avondeten te gebruiken werden we afgehaald door een monnik die ons voorging tot de ingang van de eetzaal. Daar werden we verwelkomt door de abt. Daarna volgde de handwassing, om vervolgens in een Harry Potter achtige eetzaal naar onze tafel geleid te worden. Buiten ons waren er nog 3 leken. Het was een sobere maaltijd met voor en na de gebeden. Het water was voor de monniken, wij hadden gekozen voor de wijn. De ganse duurtijd van het diner werden er bijbelse teksten voorgelezen. Om 20.30u werden we uitgenodigd om de “complies” bij te wonen, wat we dan ook gedaan hebben. Je komt er in een devote sfeer. Het was een  hele ervaring om een kort moment binnen de muren van een kloostergemeenschap door te brengen. Tot morgen alweer een nieuw verhaal.

Groetjes van Patrick en Joan