Breaking news! Geen paniek,  enkel goed nieuws.  Ten eerste, vanmorgen de blog aangevuld met de achterstallige dagen.  Ten tweede, jullie zullen het wel gemerkt hebben, er is een hogere dimensie toegevoegd aan deze pelgrimstocht.  Men kan onze kilometers sponseren.  Met een eenvoudige klik op ” meer info” onder de vlag van Nepal weten jullie wat te doen. Aan familie en vrienden,  men zegge het voort, Facebookvrienden, delen maar! Ik hoop dat we gesponsord in Rome aankomen, en terug ;). Dat zou fantastisch zijn. En nu tot de orde van de dag. Vanmorgen even langs de markt naar een café om ons ontbijt en Wifi. 9.45u zijn we dan vertrokken voor een tocht van 30km. Later bijgesteld naar 35. De eerste kilometers over de witte krijtpaadjes naar de top van Mont de Couple (163m) waar we een panorama hebben op de kust. We hadden toch een hele tijd niet echt het gevoel dat we richting Rome aan het wandelen waren, vermits we Calais de hele tijd in het vizier hadden, weliswaar vanop een afstand.  Het is inderdaad zo dat de gids de weg uittekent van Calais naar Guînes (7km). De weg die wij bewandeld hebben, via Wissant is de historische route maar wel een ommetje. (Goed voor onze kilometersponsering). In Guînes komen we terug op de beschreven route en gaan vervolgens naar Bouquehault, Ecottes en nu Licques. Het is duidelijk, augustus is de oogstmaand. Het koren wordt netjes van het veld geschoren, de graanhalmen gedorst en het stroot in grote dikke ronde balen opgerold. Op de camping “Pommiers Des Trois Pays ” hebben we een “déja vue” we slapen in een caravanneke!  maar wel 1, 5 keer groter dan tijdens onze tocht naar Santiago de Compostela in Rocroi. Voor morgen is onze slaapplaats ook reeds geregeld, het is in… ( oei de wifi valt weg).

snel nog de groetjes van Patrick en Joan.

Vannacht wat regen gehad, dat maakt het extra gezellig in de tent. Een stevige wind zorgde ervoor dat vanmorgen alles terug droog was. De tent opbreken, in het zonnetje ontbijten en hop voor een rustige dag. Onder de blauwe hemel was het al vlug te warm voor fleece en regenjas. De route is uitstekend aangeduid door nieuwe Via Francigena pijlen. De obelisk boven op Cap Blanc Nez is onze gids. Het was leuk wandelen over het strand. Her en der liggen de bunkers van WOII in brokstukken op het zand door het afkalven van de krijtrotsen. Om 14u in Wissant (wit zand) en een uurtje later op de kamer. Vlug de was doen van de vorige twee dagen. Terwijl de zon de was droogt kan ik de blog aanvullen. Straks nog iets eten en dan vlug ons bed in. Morgen gaan we ….. neen, dat verklap ik nog niet!

Groetjes van Patrick en Joan.
   

De kamer die we vanmorgend verlieten was geen succes .Geen warm water voor een deugddoende douche, van minder belang maar toch in deze tijden ! Geen WIFI. In de “eight bells” voor een volledig Engels ontbijt en klaar voor onze afspraak aan de ferries met de rest van de crew om samen af te reizen naar Calais. Na een behouden vaart hebben we afscheid genomen van de toeristen en zijn we overgeschakeld op pelgrimsmodus om 6 km verder  naar de eerstvolgende camping Du Fort Lapin in Blériot Plage te wandelen.Louis  Blériot is de man van de eerste vlucht over het kanaal in 1909. Het zal voor mij zowat 30 jaar geleden zijn, slapen in een tent. Een dikke proficiat aan alle wandelaars dat ze deze tocht tot een goed einde hebben gebracht. Een speciale vermelding voor Guy en Kees, zonder hen hadden we het karretje op Engelse bodem moeten achterlaten. Ik denk dat het voor iedereen een speciale ervaring is geweest.

Groetjes van Patrick en Joan.

Vandaag,  zondagmorgen door de nog verlaten straten naar de startplaats van de Via Francigena.  De veiligsheidman leidde ons, nog voor de bezoekersuren naar de ingang van de kathedraal van Canterbury.  Even later stonden we alle drie Patrick, Chris en mijzelf aan het altaar voor de pelgrimszegen uit handen van cannon Claire Edwards. De bijbehorende stempel prijkt nu in ons pelgrimsboekje. Vertrekken doen we  aan  de “nul kilometersteen”. Vanaf nu zijn we echt op pelgrimstocht en kunnen we de tekens volgen van de Via Francigena. Carine heeft te veel last in de benen en beslist om met de trein naar Dover te reizen  terwijl wij kunnen van de “country site”.Wandelen doorheen de korenvelden op smalle aarden paadjes die door droogtebarsten zijn getekend.Idylische dorpjes met de oude kerk en het kerkhof waar de scheefgezakte verweerde zerken willekeurig zijn neergepland.De huisjes met rieten daken omringd door stokrozen en met een overvloed aan bloemen versierde tuinen.Wat later staan we voor een poortje zonder afsluiting midden in de wei die ons “toelating ” verschaft tot het Waldersharepark.De imposante manor op dit landgoed dateert van 1705.Sir Henry Furnese heeft er echter nooit gewoond, hij stierf voordat het voltooid was. De afstand van deze wandeling was volgens de gids 25 km onze gps duidde het zelfde aan met dit verschil dat we nog steeds NIET in Dover waren. We hebben er nog 11 km moeten bij doen, tot grote zeg maar zeer grote ergenis van Patrick.Uiteindelijk weer om 19.45 uur op de kamer. Patrick, Guy, Carine en Kees boven Dover Castle en wij ( Joan en Chris ) beneden in het centrum. En nu eten en slapen tot morgen.

Groetjes van Patrick, Guy, Carine, Kees, Chris en Joan
     

   
8.30u. Stipt verlaten we het mooie Harrows Inn. Vanaf de eerste stappen dompelen we onder in het Engelse landschap. Smalle, met hagen afgezoomde wegen. Doorheen de korenvelden, langs holle paden in de donkere bossen, met doorkijkjes over de lager gelegen vergezichten. Menige decors voor Midsommer Murders passeren de revue.  In Chilham, het is dan reeds 16u. nemen Guy, Carine, Kees en Chris de bus naar Canterbury terwijl de pelgrims aan hun laatste 12km beginnen. Het was wel heel mooi, met de hopvelden en appelgaarden als extra traktatie maar het extra gewicht maakt het toch moeilijk. Wij, Patrick, Chris en Joan, slapen in een “backpackers hotel Kipps” tussen de jeugd. Ik hoop dat ze geen feestje bouwen vannacht. Tot morgen. Groetjes. Patrick, Guy, Carine, Kees, Chris en Joan.

​

​
​
​

foto 1: bebloemde pubs

foto2: het teloorgegane karretje.

foto3 en 4: poseren naast pater pelgrim.

Breaking news! En ge kunt dit gerust letterlijk nemen. De kar is gebroken, gesneuveld op het veld van eer. Het stoffelijk overschot wordt eerstdaags overgebracht naar Berendrecht als waar ze een herinneringsplaatsje zal krijgen. Extra gewicht zal ons lot zijn. Typischer Engels kan je de wandeling van vandaag niet maken, doorheen donkere bossen waardoor het zonlicht met moeite doorheen komt, smalle wegen met aan beide kanten de hagen, met af en toe doorkijkjes over het glooiende landschap. De goudgele graanvelden maken sierlijke bochten rond de kleine bospartijen. Ook de piepkleine dorpjes met de rijkelijk bebloemde pubs, zijn stuk voor stuk onderwerpen voor de Jigsaw puzzels. Zo, alweer een vermoeiende tocht ten einde, dus vlug in bed want morgen wacht weer een bijzondere dag.Groetjes van Patrick, Kees, Guy, Carine, Christiane en Joan.

Om 18u op de kamer, het was een lange dag voor  Chris en ikzelf. We zitten hier nu heel romantisch aan de oevers van de Medway, maar even terug naar vanmorgen. Iedereen had goed geslapen, goed ontbijt, karretje hersteld dus hop op weg voor een volgende etappe. Men kon alvlug zien dat we door de betere wijken stapten; grotere huizen en mooi verzorgde voortuinen. Patrick had een mooie maar veel langere wandeling uitgestippeld,  zodat we besloten om de 5km kortere langs de baan naar Rochester te nemen. Dit is een mooi historisch stadje met kasteel en kathedraal alwaar we de “blessing” kregen van kapelaan Graham Davis, en een mooie stempel in ons pelgrimsboekje. Guy, Carine en Kees besloten om na 12, 5 km het rustig aan te doen en later met de trein naar het hotel te gaan (3, 5km.wandelen). In Rochester volgen we het North Down Way (aangeduid met een eikel). Dus hoe meer eikels dat we tegenkomen hoe beter. We wandelen langsheen de rivier Medway, door holle wegen en donkere bossen. Aan de pub “Robin Hood” na 21, 6km zet Patrick zijn tentje neer. En dan zijn we met z, n twee om de volgende 6 km af te haspelen, met enkel een pedometerkaart bij de hand. In England zijn sommige drukke wegen echt niet toegangkelijk voor voetgangers, op risico van eigen leven. Dus noodgedwongen dan maar een ander voetpad genomen.Het was wel mooi, zo tussen de vlasvelden maar wist totaal niet meer waar ik zou zijn? Na enkele bevragingen zijn we dan toch op een ordentelijk uur in het hotel gekomen. En dan nu maar vlug gaan slapen, het is dan ook 23u. Groetjes van Patrick, Guy,Carine, Kees, Chris en Joan.

Foto1: romantisch langs de oevers van de rivier Medway.

Foto2:kathedraal van Rochester

Foto3: met z’n allen helpen om den boel hier recht te houden.

Hoe maakt u het? Met Wickes! Nee, niet met Gamma! Met deze reclameslogan wil ik jullie alvast gerust stellen.  Het karretje kan hersteld worden met nieuwe veiligheidsmoeren. Vandaag was het behelpen met een colsonbandje, zodoende dat enkel het kampeermateriaal kon geladen worden. Dus ’s morgens heeft Patrick, na een klein rekensommetje: 14 kg van de rugzak + 4kg (40% van de 10kg van de kar) een totaal van 18 kg te dragen. Na de lunch was het mijne toer! We wisten op voorhand dat het geen grand-cru wandeling ging worden, door de voorwijken van Londen. Daar we gisteren op een andere locatie zaten, zitten we nu maar 1.2km van de route af. Elk nadeel heb zijn voordeel zou wijlen Johan Kruif gezegd hebben.  Vanmorgen doorheen de stille “Coronation Street*- achtige” straatjes naar de met Patrick afgesproken plaats, om al direct door Abbey Woods te trekken.  Veruit het enigste groen dat we vandaag te zien krijgen.  Het is tevens ook een interessante geologische site, al goed dat de kar gehandicapt is of Patrick had wat fossielen geladen. De ruïne van Lesnes Abbey laten we links liggen en stappen verder onder een aanvankelijk zwaar bewolkte maar droge lucht, met na de middag een zonnetje. Het perfecte wandelweertje. Ruim 20 km stappen langs wegen die veel weg hebben van de Boomsesteenweg of de Noorderlaan is nu niet meteen het neusje van zalm. Even later een bordje; “Welcom in Kent, the garden of England” Nu veel “garden”zijn we nog niet tegengekomen maar het is wel hoopgevend voor morgen,  tevens ook de dag van m, n volgend verslag. *=Coronation Street is s’ werelds langstlopende soap van de BBC. Groetjes van Patrick, Kees, Guy, Carine, Christiane en mijzelf

Foto1 verpozen in een pub.

Foto2 County Kent

Foto3 Karretje 2.1

K

​De “Tower Bridge”.

​

Het vertrek aan de St. Paulskathedraal.​

Eerst en vooral in naam van Patrick hartelijk bedankt voor de verjaardagswensen.  Het is er niet aan te zien dat hij 64 is geworden. Hij stapt nog fluks rond als een jong veulen.  Vanmorgen vanuit het hotel naar de St. Paulskathedraal (+/- 3km) om onze tocht werkelijk van start te laten gaan. Nog enkele foto’s en de zes van Londen wandelen langsheen de Thames, met talrijke hoge, glazen torens in allerlei soorten en maten.  Aanvankelijk was het droog weer, daarna wat gemiezer om over te gaan in “raining cats and dogs” d.w.z. Ponchotime!!!. Rond de middag stappen we letterlijk over de “nul-meridiaan”. We bevinden  ons nu in het oosten.  Dit alles is te zien in het  Greenwich observatorium. Het lokale park bood ons de mogelijkheid om te lunchen in een overdekte kiosk. Vooraf was het niet de bedoeling om zoveel kilometers te doen maar door enkele kleine omweggeskes, en het feit dat we toch tamelijk ver van de route onze overnachtingsplaats hebben, zijn ze geworden wat ze zijn. In Abbey Wood gaat Patrick de camping opzoeken, terwijl wij met z, n vijven in de B&B “Jullius Lodge” verblijven. Het was nog een hele bedoening  om op onze juiste lokatie te geraken. Uiteindelijk konden we toch een verkwikkende douche nemen. Iedereen was dan ook heel moe, of zoals m, n kleinzoon William zou zeggen “kletsmoe”. Deze avond is Patrick nog even langs gekomen.  Die had echter niet zo, n goed nieuws! De kar ligt in pan, maar volgens hem komt alles in orde Daar vertel ik jullie morgen meer over.

Groetjes van Patrick, Kees, Guy,  Carine, Christiane en mijzelf.

1 augustus, de dag is aangebroken om aan onze tweede pelgrimstocht te beginnen.  Ruim op tijd in Kapellen voor de IC naar Brussel Zuid om daar verder te reizen met de Eurostar. Aan het station van Kapellen werden we aangenaam verrast door familie die ons kwamen uitwuiven. Nu is het zo dat bij de vorige editie enkele Gr-vrienden ons vergezeld hebben tijdens onze 1e wandeling, en om deze traditie voort te zetten wandelen ze ook nu weer mee. T.t.z. van Londen naar Dover (+overzet Calais) neen, we gaan niet zwemmen.Dat noem ik nu eens uitwuiven. In de modewereld spreekt men van de zes van Antwerpen in het pelgrimsmilieu heeft men dan nu de zes van Londen.  M.a.w. Patrick, Kees, Guy en zijn echtgenote Carine, mijn echtgenote Chris en mijzelf. Na inchecken in ons hotel hebben we als volwaardige toeristen een bezoek gebracht aan de high lights van Londen, te beginnen met de St. Pauls Kathedraal voor ons eerste merkpunt in het stempelboekje. Morgen beginnen we dan aan het betere pelgrimswerk. Ik weet zeker dat er iets speciaals te melden valt. Groetjes van de zes van Londen: Patrick, Kees, Guy, Carine, Chris en Joan.

 
In een klein stationnetje  ’s morgens in de vroegte.