Op z, n Italiaans ontbeten met koffie en briochen in een bar. Het was redelijk fris op deze prille ochtend toen we de stille straatjes van Berceto verlieten. We startten op 840m om naar de pas te gaan zo’n 300m hoger. De grijze wolken en nevel speelden ons weeral parten en beperkten ons zicht op de directe omgeving. Zoetjes aan bereikten we de “Passo della Cisa” (1041m). De kapel Nostra Signora della Guardia is via een tiental treden te bereiken. De route loopt vervolgens links om door de toegangspoort met als opschrift “Porta Toscana della Francigena”. Inderdaad we zitten in Toscane en tegelijkertijd ook in de zon onder een staalblauwe hemel. Vanaf hier krijgen we zicht op de, door smalle dalen geaderde groene hellingen van de bergen, met hier en daar een licht groen plekje van de Apennijnenweiden en de okergele of grijswitte kale uitstekende rotspunten. Het dalende slingerende schaduwrijke rotspad brengt ons enkele honderden meters lager. We stappen verder naar beneden langs en door schilderachtige bergdorpjes. De dag verloopt vlot en eindigd in Pontremoli oftewel Puntremal zoals Sigeric noteerde in zijn reislogboek. Toen de stad in 1650 onderdeel werd van het Groothertogdom Toscane, brak een periode van economische welvaart aan. In die tijd worden stadspaleizen gebouwd en kerken herbouwd. De kathedraal Santa Maria del Popolo heeft overigens een voorgevel in neo-Renaissance stijl. Vannacht slapen we in de cel, weliswaar van het Convento Frati Cappucini (de kleur van hun kleding heeft geleid tot de naam voor een koffie cappuccino). Vanavond hebben we kunnen “skypen” met ons ma en pa, dat heeft ons beiden veel plezier gedaan. Slotsom,  het was een magistrale dag. Tot morgen. Groetjes, Patrick en Joan.