Het leven van een pelgrim loopt niet altijd over rozen, zoals jullie zullen merken aan het relaas van deze dag. Het onweer van vanmorgen was nog maar net verdwenen toen we reeds vroeg langs het bruine water liepen van het kanaal. De poncho was helaas al snel nodig, en klimmen zo naar het hoog gelegen Fuccecchio. De oorspronkelijke naam verwijst naar de aanwezigheid van dadels. Aan het Piazza La Vergine heb je een blik over het dal van de Arno, die we dan straks ook gaan oversteken. In het straatbeeld verschijnen wegmarkeringen van een andere pelgrimstocht: Vézelay- Assisi. Normaal zou deze etappe eindigen in San Miniato Basso e Alto. De Lombarden stichtten een klein dorp rond een kapel gewijd aan de martelaar San Miniato. In 1211 stichtte Sint Franciscus zelf het Convento San Francesco, met een versterkte toren. Het lager gelegen Basso is veel later, met de komst van de spoorlijn, ontwikkeld. Na de middag konden we nog even van het Toscaanse landschap genieten dankzij de schaarse droge momenten. De zacht glooiende golvende heuvels met afwisselend mooi bewerkte akkers, grijsgroene olijfboomgaarden of de wijngaarden in rode herfstkleuren. Hier en daar de villa’s in de Toscaanse kleuren, okergeel en roodbruin omzoomd met de ranke smalle cypressen.  De laatste twee a drie uren van deze tocht gingen de hemel sluizen echt helemaal open, met enkele onweders op de koop toe. De zandwegen veranderden in een glibberige modderige massa en ook de wind stak een tandje bij. Tegen zes uur waren deze twee verzopen kiekens aan het Ostello Sigerico. Een douche, droge kleren aan en samen met vijf andere pelgrims het avondmaal gebruiken dat is gezellig, terwijl het buiten nog steeds bar slecht weer is. Morgen een welgekome korte etappe. Groetjes van Patrick en Joan.