Toen ik de kleine luiken voor het kloosterraam van onze kamer open klapte wist ik het meteen, dit wordt een magistrale dag . We schreden stilletjes door de kloostergangen het vredige gebouw uit. Langs de licht nevelige, nog verlaten straten van San Gimignano verlieten we deze middeleeuwse stad.  Ik kreeg de kans om mooie foto’s te nemen. De kleine terrasjes zullen weldra benomen worden door de grote menigte bezoekers.  De witte nevel over het dal maakt de omgeving feeëriek.  De toppen van de heuvels zijn als het ware groene oases in een witte oceaan. De ganse dag dal in en dal uit golven we door het landschap van gekleurde wijngaarden en olijfbomen. Door de dun gebladerde bossen kunnen de zonnestralen onze weg verlichten, terwijl de vogels hun mooiste liedjes zingen en in de verte de kerktoren zijn klokken luidt. Het resultaat van het hevige onweer van twee dagen geleden is nog duidelijk te zien aan de modderige paden en afgebroken takken die onze weg blokkeren. Ook het doorwaden van de bergriviertjes is telkens een glibberige onderneming. Aan het mooi gerestaureerde “Castel Petraio” uit de twaalfde eeuw nu een wijnhuis, brengen we een kort bezoekje. Twee kilometer voor ons einddoel, dat we reeds op de top van een heuvel zien liggen, passeren we Abladia a Isola. Een klooster dat door de Cisterciënzer monniken rond het jaar 1000 werd gesticht. Bisschop Sigeric noemde in zijn reisverslag deze plek Bourgonovo. In de elfde eeuw werd het klooster uitgebreid met een verblijfplaats voor pelgrims. Ook nu nog zijn pelgrims welkom. Wij stappen echter voort naar Monteriggioni op de heuvel de Monte Ola, een van de best bewaarde middeleeuwse plaatsen in Italië.  Als vesting omringd door 560m muur met twee poorten en 14 torens. We slapen dus veilig vannacht in het casa per Ferie Santa Maria Assunta. Tot morgen, groetjes van Patrick en Joan.