Het is een wandelhoogdag geworden en hoog ook, naar het hoogste punt van de Hadrian’s Wall (345m). Dit hadden we reeds bereikt een uurtje nadat we Vallum Lodge verlaten hadden. Daar hebben we enkele “bothies” (selfies waar we beide opstaan) genomen.

De mooiste delen van de muur zijn op dit traject te zien, in het Nationaal park Northumberland.

Het overgrote deel van de muur is echter afgebroken om de stenen te gebruiken voor o.a kerken, kastelen en huizen te bouwen. Het is aan John Clayton (1792-1890) te danken dat deze afbraak is gestopt. Hij heeft grote delen van de muur en forten opgekocht en zorgde er zo voor de vrijwaring ervan. Hierbij nog een foto waar duidelijk de muur met mijlfort te zien is.

Aangenomen wordt dat het exact twee en een halve minuut duurde om van het ene fort naar het volgende te lopen. Boodschappen verspreidden zich dus heel snel langs de “muur”. Ik kan me wel voorstellen dat er na 80 keer (80 mijlforten) een bericht door te vertellen, een héél ander verhaal aankomt! Of slaat m’n fantasie op hol. De glanzende zilverkleurige graspluimpjes wiegden heftig heen en weer met de flinke westenwind. Het voordeel was wel dat alle witte wolkjes werden weggeblazen zodat de zon ☀ heel de dag van de partij was. Chris is zelfs een beetje verbrand. De zonnecrème lag nog in de grote reistas. De afdalingen waren telkens weer een hachelijke onderneming steil en rotsachtig. Ik mag er niet aan denken hoe dit zou zijn met regenweer. Vandaag logeren we in de Samson Inn, zou Gerd hier de baas zijn? Tot morgen, groetjes van Joan en Chris. Tot slot nog een foto van onze picknick plaats vandaag.