Sauveterre—Saint-Palais—Ostabat.
We hebben al heel wat verschillende slaapplaatsen gehad, de ene al wat comfortabeler dan de andere. Eergisteren in Orthez,  sliepen we in een toren uit de XVe eeuw, dus met een stenen wenteltrap naar onze vertrekken.  Overal houten vloeren die het niet mogelijk maakten om stilletjes naar het toilet te gaan. Gisterenavond in Sauveterre hadden we een huis uit 1784. (Net voor de Franse Revolutie) De inrichting was ook nog uit hetzelfde jaar vermoed ik. Yves, onze gastheer was in de ban van Nepal, dat kon je opmaken uit de inrichting van de kamers. Na een 3-tal kilometers gewandeld te hebben bereikten we de provincie “La Soule”, dat met de provincies “Le Labourd” en “La Basse-Navarre in Frankrijk en vier provincies in Spanje samen het Baskenland vormen. Aan ” La stèle de Gibraltar” (heeft niets te maken met de Britse enclave) komen alle Franse routes samen; Parijs-Le Puy en Vézelay.  Op deze laatste route, die we op één etappe na,  helemaal hebben afgewandeld zijn we in totaal 22 pelgrims tegengekomen.  1 Spaanse,  4 Nederlandse,  4 Duitse, 9 Franse , twee Belgische (duitsprekend) en twee Belgische (franssprekend).
Nu stop ik met tellen, want in de Gîte waar we nu zijn tel ik al 22 man. Dus het zal gedaan zijn met ons alleen op een gans domein. Normaal gezien was dit verslag woensdagavond reeds klaar, maar nu , donderdagmorgend, wil ik nog het volgende kwijt. WIJ HEBBEN GEEN OOG DICHTGEDAAN VANNACHT. Een Canadese uit Quebec moest zo nodig een heel bos omzagen, en dat maakte veeeeel lawaai. Enfin, vandaag met frisse moed naar onze volgende mijlpaal: Saint Jean Pied de Port. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : stèle de Gibraltar.

Foto : Ostabat.