In een refuge gelden nu wel andere reglementen. Voor 8u wordt u verwacht om het pand te verlaten. Dus stonden we vanmorgen reeds om 10 voor 8 op straat in het donker om onze eerste etappe van de Camino aan te vatten, de gids vermeld 3 botinnen=zwaar. De Pyreneeën overtocht van gisteren is eigenlijk een aanlooproute. Het was een frisse ochtend,  alles zag wit van de bevrozen rijm. Toen de zon opkwam was het gras aan’t glinsteren doordat het zonlicht op de ijskristallen scheen. Op onze wandeling krijg je een idee hoe de pelgrim er in de Middeleeuwen moet gestapt hebben. Donkere bossen met beuken, eiken en dennen met daartussen taxusstruikgewas. De wolven en beren moet ge erzelf bij fantaseren.  In Zubiri “dorp van de brug” in het Baskisch, gaan we picknicken en beslissen we om verder te lopen naar Larrasoaña. Het is nog maar kwart na twee, dus dat moet lukken. Het voordeel is dat we denkelijk morgen “rustiger” lopen, en we ook vroeg in Pamplona zijn om deze stad nog te bezichtigen. Een etappe verlengen is wel een primeur. Dus terug de brug van de Rabia (hondsdolheid) over. De inwoners lieten hun vee driemaal rond de middelste pijler rondlopen om ze te genezen. Rond vier uur waren we al op onze Alberque (refuge). Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : het donkere bos.

Foto : de witte berijmde velden.

Foto : op de brug van de Rabia.