Los Arcos-Sansol-Torres del Rio-Viana-Logroño.
Heerlijk geslapen met z’n twee in een aparte kamer zonder snurkers met dank aan Marc en Anne. Ook in de klokkentoren bleef de klepel stil hangen.
De rood-gele zon die zopas over de heuvel komt piepen legt een zacht roze glans over de heuvels recht voor ons. Na een 7-tal kilometer kunnen we nog net voor sluiting de eenvoudige achthoekige Heilig Grafkerk van Torres del Rio bezoeken. Hij zou gebouwd zijn door de Orde van de Tempeliers. Na drie pittige steile hellingen kunnen we lunchen in Viana met een historisch centrum vol paleisachtige herenhuizen. Nadien dalen we zachtjes af naar de vlakte van de Rioja. De helgroene dennen steken duidelijk af tegen de bruin – beige achtergrond. Ook de wijngaarden hebben duidelijk te lijden van de droogte en zijn verloren voor deze oogst. Even voor Logroño ontmoeten we Maria die met haar kraampje, helemaal in teken van de Camino ons een mooie stempel geeft voor ons Compostela boekje. Zij zet de traditie voort van haar moeder Felisa die op 92 jarige leeftijd in 2002 gestorven is. In Logroño, we zijn dan reeds 4km over de provincie grens van La Rioja, slapen we in de gemeentelijke refuge op een grote slaapzaal. Het kan niet alle dagen feest zijn. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.
Foto : opkomende zon.
Foto : achthoekige Heilig Grafkerk van Torres del Rio.
Foto : paleisachtige herenhuizen in Viana.
Foto : Maria.
Hier zijn we nog eens, de trotse ouders van twee moedige zonen, zonen met karakter. De oudste heeft voor zichzelf de alcohol afgezworen voor de duur van de lange tocht en zorgt er voor dat ge niet verloren loopt.
De jongste is voor de eerste keer in zijn leven zolang en zover van huis geweest en is ’n genie in ’t schrijven van de dagelijkse verslagen.
Maar de laatste loodjes wegen het zwaarst! Dus wees voorzichtig en véél moed.
Kussen,
Papa en Mama.