Zalig geslapen, zo rustig zelfs dat we ons overslapen hebben. Een drie kwartier later dan gewoonlijk naar de bar voor ons ontbijt. In het centrum  waren de marktkramers druk in de weer om hun koopwaar: kleding, schoenen, bloemen,  groenten enz. ten toon te stellen, terwijl we de stad verlieten. Eenmaal de drukte achter ons was, komen we door de “betere” wijken. Grotere optrekjes met zwembad, mooi verzorgde tuinen en ook grotere omheinigen. Het is overduidelijk nu, we hebben van hierboven een duidelijk teken gekregen dat we een volledige aflaat verdient hebben. (Zie foto’s). De kerk Santa Maria del Sorbo, daar eenzaam op een hoogte, is best een bezoekje waard. Ongeveer in de helft van onze etappe passeren we Formello, een zeer pittoresk dorpje met talrijke fotogenieke hoekjes en kleine pleintjes. De Via Francigena heeft hier alternatieve routes uitgewerkt om de drukke wegen te vermijden, en worden zo geleid door het Parco di Veio (Parco Naturale Regionale). Bospaden, met boomstammen afgeboorde veldwegen. Schilderachtige plaatjes van loslopende paarden, een kudde schapen met de herder en zijn hond. De oude watermolen aan de Vejo is nog één van de idylische plekken. De wandeling vlotte snel en waren om half vier ter plaatse in het Instituto Figlie di Nostra Signora del Sacro Cuore. Tot morgen. Groetjes van Patrick en Joan.

De frisse stevige noord-oosten bries heeft de temperatuur lager gehouden dan verwacht, maar met een stralende zon in de wolkeloze staalblauwe hemel is het toch aangenaam wandelweer. Hoe dichter we bij Rome aankomen hoe moeilijker het wordt om de drukke Via Cassia te ontwijken. Dat ondervinden we al snel als we Sutri verlaten hebben. Enkele honderden meters langs een witte lijn, met het snelle verkeer dat op 1 meter voorbij raast is geen pleziertje. Een opluchting als we kunnen afslagen en een rustige landweg kunnen bewandelen, tussen alweer massa’s hazelnootbomen. In het dorp Monteroni kunnen we ons middagmaal veilig stellen. Voor het overige is er echter weinig te vertellen. Het verrast ons telkens weer dat we tot enkele honderden meters moeten naderen om ons einddoel voor de dag kunnen zien liggen. Campagnano di Roma ligt nochtans op een hoogte. De huizen van het oude centrum zijn opgetrokken in tufsteen (uitgespuwde gestolde lava). Slapen doen we in het prima ingerichte Oratorio San Giovanni Battista, een parochiecentrum waar allerlei activiteiten kunnen plaats vinden. Op het thuisfront zijn ze de koffers aan het pakken. Tot morgen. Groetjes van Patrick en Joan.

P.s. Het klinkt onwezenlijk maar jullie hebben nog drie dagen om ons te sponsoren. Maar geen nood uitzonderingen op deze tijdslimiet zijn steeds toegestaan.!!

Het was een verrassend mooie wandeling vandaag. Maar eerst even terug naar gisterenavond.  Juist op tijd voor het avondeten arriveerden vrienden van André en Concetta in het klooster, zij gaan enkele dagen hen vergezellen in de wondere wereld van de pelgrims. Later op de avond kwamen er berichten binnen op de smart en andere phones dat er in onze omgeving aardbevingen waren geweest. Ik kan jullie geruststellen, wij hebben er niets van ervaren, of was dat gerommel toch geen onweer. Vanmorgen afscheid genomen van onze (ondertussen) facebookvrienden en met de laatste resten van de regenzone vertrokken. De volgende zes kilometer wandelen we onder, tussen en langs de hazelnootplantages van Matrino. De nootjes zelf zullen waarschijnlijk al bij Nutella zijn aangekomen. Capranica, het volgende stadje op onze tocht, heeft een prachtig, authentiek middeleeuws centrum, met smalle straatjes, hoge huizen dicht op elkaar geplakt. De steegjes links en rechts leiden naar een wirwar van trapjes en boogvormige gangetjes. De laatste kilometers door een met herfstkleuren beladen bos met de heerlijke aroma’s geeft Patrick herinneringen aan de broesse. Het klaterende riviertje met zijn kleine watervalletjes en versnellingen dwarsen we over boomstambruggen en geeft ons een avontuurlijk gevoel. Af en toe moeten we ons tussen de smalle doorgang van rotsformaties doorwurmen. De kleine lila cyclamen geven de bospaden nog iets meer kleur. Nog maar net het bos uit of daar op een hoogte ligt Sutri, helemaal belicht door de namiddagzon. Het gebied rond deze stad is voortdurend bewoond geweest, dit blijkt uit de Etruskische necropolis met de uitgeholde grafholtes die we passeren.  Het historisch centrum van Sutri, dat we via één van de toegangspoorten bereiken heeft de oude sfeer die veel Italiaanse stadjes op de Via Francigena tekent. Pittoreske plekjes met prachtige gebouwen en kerken. De wijzerplaat op de klokkentoren is wel erg speciaal, ze telt maar zes uren, en moet dus 4x rond op een dag. Aangekomen bij de Monache Carmelitane di Clausura worden we geconfronteerd met een voor ons nieuw gegeven “pieno” =vol. Geen plaats voor ons? We fronsen het voorhoofd met deze ongeloofwaardige mededeling en druipen af naar het toeristenbureau voor een B&B. Het is uiteindelijk, na wat afpingelen, een niet te duur appartement geworden, met ontbijt. Tot morgen, groetjes van Patrick en Joan.

P.s. Jullie zullen al zeker het fantastisch nieuws al vermeld zien op de blog. De gesponserde kilometers zijn opgelopen tot 778!!! Hartelijk bedankt. We hopen echter stilletjes om toch de 1000km te halen.

Wat betreft mooie landschappen zullen we onze verwachtingen maar niet te hoog inschatten naarmate we Rome naderen. We zijn dan ook zeer verwende pelgrims op dat vlak.  Onder een grijze, miezerige lucht verlaten we Viterbo voor een rustige wandeling. Juist buiten de stad kunnen we een vier kilometer lange in tufsteen ( vulkanische oorsprong) uitgehakte slingerende nauwe weg volgen. Dit was wel erg speciaal. Het is ook hier dat we kennis maken met een Vlaams pelgrimskoppel André en Concetta. De naam Concetta Pergola verraadt haar Italiaanse, meer bepaald Siciliaanse, roots. Zij zijn vorig jaar begonnen aan de Via Francigena in Houthalen maar in Pavia, wegens achillespees problemen bij André, moeten terugkeren. Dit jaar dus uit Pavia vertrokken om volgende week in Rome aan te komen. De verdere wandeling hebben we met deze aangename mensen voortgezet. Zonder het goed en wel te beseffen vliegen de kilometers voorbij, en komen haast ongemerkt aan in Vetralla. Tot de vierde eeuw voor Christus werd deze stad bewoond door de Etrusken. De Romeinen hebben er vanaf die tijd hun stempel op gedrukt. Normaal was dit onze eindbestemming maar Concetta had plaats besproken bij de zusters Benidictijnen in het Monastero Regina Pacis, 2km verder. Op onze vraag heeft zij ook voor ons hier een kamer besproken. Dit wil overigens zeggen dat we morgen twee kilometer minder moeten doen. Groetjes van Patrick en Joan.

P.s.Opgelet, jullie hebben maar tot zondag meer om ons te sponseren, profiteer ervan, het zijn de laatste dagen!!

Vanmorgen door de oude zware deur van het “Monastero San Pietro” naar buiten gestapt om deze lichte voornamelijk dalende etappe aan te vatten. Door de gids en de wegbewijzering worden we over de vijftienhonderd jaar oude romeinse weg geleid,  de Via Cassia Antica. Het is quasi zeker dat bisschop Cigeric hier ook heeft gestapt! Hier en daar treffen we enkele wijngaarden aan, waarschijnlijk voor hun bekende wijn Est!Est!! Est!!!, een eenvoudige witte wijnsoort gemaakt van de druivensoorten Trebbiano en Malvasia. In het jaar 1111 reisde de Duitse bisschop Johannes Fugger met een groot gezelschap naar Rome. Fugger stuurde zijn knecht vooruit om vast een geschikte herberg te vinden. Hij sprak met hem af dat, wanneer hij een goede herberg gevonden had op de deur “Est” (hier is het”) zou schrijven. Schonk de herberg bovendien ook nog goede wijn, dan zou hij “Est! Est! op de deur schrijven. Even voor Montefiascone zag de bisschop een herberg waar op de deur was geschreven: Est! Est!! Est!!!. Fugger begreep meteen hier te maken te hebben met een bijzondere herberg waar uitzonderlijke wijn werd geschonken. Op de Monte Jugo (heuvel), dan zijn we al bijna halfweg, hebben we nog een laatste zicht op Montefiascone. Een helikopterbasis hier in de buurt zorgt ervoor dat gedurende onze doortocht (en waarschijnlijk de ganse dag) er helikopters in de lucht rondcirkelen! Ge zult hier maar wonen. We hebben Viterbo reeds in het vizier als we de kalkhoudende warmwaterbaden bij de Sorgente termale del Bagnaccio passeren. De laatste 6km door de rand bebouwing van de stad is niet erg aangenaam met braakliggende terreinen en een verloederde KMO zone. Viterbo (vetus urbs=de oude stad is vooral bekend als verblijfplaats van de pausen. Al in de dertiende eeuw sloten de bewoners de kardinalen op, die in conclaaf bijeen, een nieuwe paus uit hun midden aanwezen. Zij wisten daarmee de keuze, na drie jaar wachten, te bespoedigen. De nieuwe paus Gregorius X maakte dit later tot een gebruik dat op de dag van vandaag wordt toegepast in Vaticaanstad. Een eerste bel aan de deur van het Monastero Santa Rosa Clarissa bracht ons geen slaapplaats op, dan naar de Convento Cappuccini met meer succes. Tot morgen.

P.s. morgen beginnen we aan onze laatste HONDERD KILOMETER, dus als je ons nog wil sponseren wees er dan snel bij.

Tweede p.s. Patrick heeft een van mijn broeken gepast, het zat hem gegoten!!

Ons Italiaans ontbijt genomen op een terras met een aangename 18gr. Er zijn slechtere manieren om uw dag te beginnen. Onze laatste week is ingezet, nog enkele kilometers scheiden ons van Rome. Na eerst een bezoek aan de basiliek Santa Cristina ook wel Duomo di Ovieto genoemd, hebben we Bolsena verlaten. De Via Francigena wil steeds de drukke Via Cassia vermijden,  zo ook vandaag worden we de heuvels opgestuurd, om door de bossen, velden, akkers en olijfboomgaarden rustig te wandelen, onder een aangenaam zonnetje en een even aangename 24gr. In de Romeinse tijd had men vijf heirbanen die vanuit Rome vertrokken naar verschillende delen van Italië.  De Via Appia, Aurelia, Flaminia, Salaria en Cassia. Deze laatste ging naar Siena-Firenze-Lucca-Genua. Kort na de middag bereiken we Montefiascone,  en als ge “monte” hoort wil dit zeggen nog een klim, nu naar 637m. Montefiascone is mede beroemd door haar wijn ” Est! Est! Est! Di Montefiascone”. (verklaring morgen) Het woord fiasco is een Italiaans woord voor (mand) fles. Het heeft ook de betekenis van mislukking, naar een succesvolle clown wiens act met deze mandfles mislukte. Wat zeker geen fiasco mag worden is de sponsering ten voordele van een schooltje in Nepal!! Tot morgen groetjes van Patrick en Joan.

Het was een rimpelende wandeling met afwisselend een beetje naar omhoog en een beetje naar omlaag onder een  al even afwisselend weertje,  wat zon, wat bewolking, wat regendruppels (geen poncho nodig). De keren dat we langs de via Roma een stad of dorp verlaten zijn niet meer te tellen. Dus ook nu weer gaan we langs de Romastraat naar het volgende etappeëinde. Om de drukke “Via Cassia” te vermijden voeren ze toch telkens weer andere wegen ten tonele met steeds extra kilometers tot gevolg. Maar het is wel rustig wandelen  door de bossen op de flanken van de heuvels over grindwegen of cacaopoederkleurige zandpaden. Halverwege krijgen we een eerste blik op het meer Lago di Bolsena dat ontstaan is door de activiteiten van de vulkaan de Volsini. Gedurende het vervolg van de tocht blijven we  doorkijkjes op het meer hebben. Het oorspronkelijke Bolsena, tijdens de Romeinse overheersing Volsinii Novi genoemd en tevens ons einddoel voor vandaag, is tegen de bergrand aangebouwd. De middeleeuwse sfeer is in het oude deel van de stad goed bewaard gebleven, met als bekroning het nu gerestaureerde kasteel. Ons bedje is gespreid in het “Casa di Preghiera Santa Cristina. Tot morgen.  Groetjes van Patrick en Joan.

P.s. nog even de vervoeging van sponseren. Ik sponser, gij sponsert, hij/zij sponsert, wij sponseren, jullie sponseren, zij sponseren. Of kun je de voltooid tegenwoordige tijd gebruiken: ik heb gesponserd, waarvoor natuurlijk hartelijk dank.

Het is wel een voordeel om 780m hoog te zitten, net boven de dikke witte watten die de dalen bedekken. De zon is dan al direkt van de partij.  Naarmate we afdalen wordt ons wereldje kleiner en kleiner, door de dikke mist zo, n 200m rondom ons. Zo verlaten we ongemerkt het mooie Toscanië om de laatste regio van de Via Francigena binnen te treden namelijk Lazio (genoemd naar de rivier). Ik meen dat er een Italiaanse voetbalploeg is met de naam Lazio Roma, maar ik ben niet zeker? Wij zijn natuurlijk verwende pelgrims met de natuur en cultuur die we de afgelopen 14 dagen in “Toscana” hebben mogen genieten, zodat we de wandeling van vandaag maar snel vergeten. Het dorp, waar we nu zitten, Acquapendente ontstond meer dan duizend jaar geleden rond de parochiekerk van Santa Vittoria. Straks gaan we zeker nog een bezoekje brengen. Tot morgen.  Groetjes van Patrick en Joan.

P.s. we kunnen nu zeggen morgen 8 dagen zijn we in Rome. Dus wees er snel bij om ons te sponseren.

Het woord pittig (zie verklaring op dag 53) kan best weer gebruikt worden voor deze wandeling.  Heel de dag stijgen en dalen en op het laatst nog een klim naar 780m. Al snel was de mist verdwenen om ons opnieuw een prachtig decor voor te stellen van een overweldigend landschap, dat in 2005 door de Unesco op de lijst van werelderfgoed is geplaatst.  In Bagno Vignoni, we zijn dan 5km verder, maken we kennis met warmwaterbaden bij het uit de elfde eeuw stammende kasteel Vignoni. Vele reizigers, waaronder ook de pelgrims, maakten  gebruik van de bronnen om vernieuwde kracht op te doen voor de laatste kilometers naar de Eeuwige Stad.  Via kleine waterlopen wordt het warme water gekoeld om dan verder in de lager gelegen rivier Orcia te vloeien. Enkele uurtjes later is de toren van la Forzetta in Radicofani al van heel ver te zien. Dit oorspronkelijk karologisch kasteel was al in 978 bekend. Dus onze vriend Sigeric, die hier ook gepasseerd is, moet hetzelfde zicht hebben gehad zoals wij nu, en misschien ook wel gezucht dat het nog ver stappen is. Rijkelijk laat, half zes, waren we ter plaatse in het Ospitale dei Santi Petro e Giacomo. De blog publiceren zal iets voor morgen zijn. Groetjes van Patrick en Joan.

P.s. wat zeker niet mag uitgesteld worden tot morgen, is de sponsering van onze kilometers. Voor je goed en wel beseft zijn we in Rome.

Vanmorgen ging de Via Francigena al onmiddellijk de natuur in. Eerst hadden we al klank maar nog weinig beeld, doordat de zon de dikke mist en nevel nog moest wegbranden. Na vijf kilometer werd de route omgelegd naar Buonconvento van het latijn “Bonus Conventus”(gelukkige gemeenschap). Door de Porta Senese wandelen we verder door de hoofdstraat met verschillende pallazzo’s. Een uurtje of twee later had de zon het pleit gewonnen en konden we volop genieten van wat Toscanië te bieden heeft. De open vergezichten van geploegd en geëgd land over de mooi golvende welvingen, met hier en daar de rijen cipressen, de  solitaire parasoldennen en de verspreid liggende boerderijen en villa’s. De ganse dag krijgen we deze oogverwenners voorgeschoteld.  Vooraleer we deze etappe aanvatte hebben we ons proviand aangevuld want de eerste 20km was er geen enkele mogelijkheid hiertoe.  Tijdens de zomer, met de hoge temperaturen is dit toch een lastig stuk. Nadat het dorp Torrenieri gepasseerd was zagen we de oogst van de olijven. Zoals reeds verteld in een vorig verslag worden er eerst netten onder de olijfbomen gelegd om dan met een soort elektrische dubbele bladhark de olijven er af te schudden. Één boom levert ongeveer 14 liter olie op. Na nog een pittige helling zijn we hier in San Quirico d’Orcia beland. De kerk Collegiata ter ere van de heiligen Quirico en Giulitta is een prachtig voorbeeld van romaanse kunst. Het romaanse hoofdportaal met door leeuwen ondersteunde zuilen stamt uit ongeveer 1180. Het gotische portaal, waar leeuwen en kariatiden een spits toelopende uitbouw ondersteunen is rond 1370 vervaardigd. Slapen doen we (dat staat vast) in het Ostello di Santa Quirico e Giulitta. Tot morgen.  Groetjes van Patrick en Joan. Nog even dit, we hebben vandaag de kaap van 2000km gehaald. Dus als je onze kilometers nog wilt sponseren doe het vandaag nog.