Grijs, grauw,  koude sneeuwregen, de hevige wind blaast de wolkenslierten voorbij onze kamerraam. Een weinig hoopvol begin van deze dag. We waren al vroeg wakker , de gangen werden door kerkelijke gezangen gevuld. Bij het vertrek woog m, n rugzak nog wat minder, ik had zowaar bijna al m, n kleren aan, die ik bij heb om het koude ongezellige weer te trotseren. Nog enkele foto’s laten nemen en zelf genomen van een Italiaans koppel, bij een plakkaat van de hoogtemeters. Voor alle duidelijkheid we zijn nog steeds in Zwitserland. Na een 100m bereiken we het prachtige standbeeld van St. Bernard. Nog even langs het stuwmeer en passeren de Italiaanse grens. Het is ondertussen gestopt met de sneeuwregen en de felle wind blaast in sneltempo al de grijze nevel weg en maakt plaats voor de eerste blauwe oases. Ongelooflijk hoe snel dat dit gaat. We kunnen vollop de Alpen aanschouwen in al zijn pracht. De groene alpenweiden begrenst met de machtige rotsformaties met de wit besneeuwde toppen. We komen ogen te kort. De zilveren, slingerende, kronkelende bergriviertjes met het kristalheldere water zoekt zich een weg naar de bodem van het dal. Het eerste deel van de afdaling is een waar euforisch wandelplezier. In Etroubles, we zijn dan reeds 1100m afgedaald, begint voor 9km een vlak gedeelte. Daarna in Gignod begint de verdere 700m naar beneden. We gaan door de mooiste bergdorpjes met smalle straatjes en de met rode geraniums versierde huizen en nog steeds onder een helblauwe hemel. Wat een feest! Op onze verdere tocht krijgen we adembenemende vergezichten over het dal van Aosta. Ondertussen heb ik ons slapen geregeld in m, n beste Italiaans, dat ging niet zo best, maar alle begin is moeilijk. Maar vooral het is gelukt. Ik en Patrick zijn het er roerend en volmondig over eens, van de beide pelgrimstochten is dit onze wandeling nr 1! Ge moogt me best geloven, in het Grande Seminare slapen twee gelukkige pelgrims. Tot morgen, groetjes van Patrick en Joan.

Via een houten overdekte brug over de Dranse-d’Entremont verlaten we reeds vroeg Orsières,  met respectievelijk onze fleece en regenjas aan. We zitten nu nog op 900m hoogte, met boven ons alle bergtoppen in de dikke witte nevel. De zon krijgt geen enkele kans om erdoor te komen. Terwijl het kristal heldere blauwe water door het riviertje klatert stijgen we langzaam maar zeker naar het gehucht Les Moulins en later naar Drance op 1200m. Onderweg heeft Patrick goed overwogen wat we nu gaan doen. We overnachten in Bourg-Saint-Pierre op 1632m. Misschien hebben we morgen beter weer om naar de Col du Grand Saint Bernard te stappen.  Ik weet wel dat de weergoden ons al heel goed gezind zijn geweest, maar die enkele dagen hadden er ook bij gekund. Hier in Maison St. Pierre, waar er opvang is voor 80 personen, heb ik mij knus bij het raam geïnstalleerd, ik kan nog juist twee moedige wandelaars in de nevel zien verdwijnen. Bourg-Saint-Pierre heeft als laatste halteplaats voor de Grote Sint-Bernardpas enkele beroemde gasten onderdak geboden. Zowel  Karel De Grote als Napoleon Bonaparte moesten er zich van vergewissen of de tocht over de pas mogelijk was. Maar ook Julius Caesar en Hannibal  zijn hier gepasseerd.  De achttiende eeuwse kerk gewijd aan Saint Pierre heeft nog zijn elfde eeuwse klokkentoren.  Straks na de was, de blog, onze eigen was , naar het enige restaurantje in de buurt voor het avondeten. En morgen zijn het Bompa’s aan de top. Groetjes van Patrick en Joan.

We hebben afscheid genomen van hem, die ons bijgestaan heeft in hoge nood, ons beschermd heeft tegen de donkere nachten. We zijn hem dankbaar voor bewezen diensten, maar hebben hem teruggestuurd naar België.  Tegelijkertijd valt er een gewicht van onze schouders om precies te zijn 6,4kg voor de tent, stokken, piketten, een matje, slaapzak en een gids. Het heeft heel wat moeite gekost om het pakket verzend klaar te krijgen, maar als alles mee zit komt het eerstdaags aan in Berendrecht. 9.30u aan de dag begonnen voor een 20km. Het eerste deel was behoorlijk lastig, de wandelstokken waren zeer nuttig. We volgen de weg op de flanken van de Alpen met het blauwgrijze kolkende water van de rivier Drance d’Entremont naast ons en de toppen van de bergen in de wolken. Wel een beetje jammer. . Na ons middageten, onder een overdekte lavoir met zitbanken en tafel, zijn we dan vertrokken voor het vervolg. Al vlug waren de poncho’s nodig en we konden ze pas bij aankomst uitlaten. We zitten nu in een refuge van de parochie,  wel naast de kerk! Hopelijk houden de klokken zich stil vannacht. Voor morgen weten we het nog niet, in 1 of 2 etappes naar de top. Ik zal jullie wel vertellen wat het geworden is. Groetjes van Patrick en Joan.

Dit verslag wil ik beginnen met een kritische blik op de gids. De schrijver promoot het bezoek aan de “Sœrs de Saint- Maurice” voor het ontvangst van pelgrims. De rekening was wel echter wel aan de hoge kant: 120 € (kamer+half pension) voor 2p. Voor die prijs geeft elk hotel een geweldige ontvangst. Maar Patrick zou Patrick niet zijn als we niet zijn weggekomen voor de helft van de prijs. We waren erg argwanend voor aanvang van deze etappe. De gids vermeld nml. 3 botinnen voor 18km, met één klim? Afwachten maar. Aanvankelijk met complete regenuitrusting vertrokken maar een uurtje later al overbodig. Bij een Coop (supermarkt) met gratis wifi kan ik de verslagen van dag 43 en 44 posten en een e-mail naar de schoonzoon Hans voor de fotos, die dan een oogwenk later op de blog staan, waarvoor dank. Nog voor het centrum van Saint Maurice steken we de Rhône over. Het is een lichtstijgende etappe geworden over rustige paden en wegen, tussen de tweeduizenders door. Langs dorpjes zoals Evionnaz, La Balmaz en Vernayaz. (De “z” moet ge niet uitspreken) In het gehucht Miéville passeren we een waterval met de naam ” La Pissevache” (pis van de koe). We zijn er maar niet gaan onder staan. We verlaten het kanton Vaud om het kanton Wallis binnen te komen. Reeds om 15u waren we op onze bestemming;  Rue de l’ Hôtel de Ville 5 bij de parochie Notre Dame de la Visitation. Voor 25 € pp. half pension. Dit noem ik pelgrimsontvangst. Het was tevens een blij weerzien met Jerôme, de pelgrim die we voor het eerst ontmoet hebben op dag 26 (25/8) in Coole. Morgen dan … (dat zou op de feiten voorlopen. Tot morgen.  Groetjes van Patrick en Joan.

Al vroeg verlaten we de camping want er zijn heel wat kilometers af te leggen vandaag. In de mondaine stad Montreux is iedereen in de weer om de promenade langs het meer krakende net te krijgen. De bloemenperkjes worden besproeid, de gazons getrimd,  de afgevallen bladeren weggeblazen en de wandelavenue wordt met watermachines gereinigd. Als straks de jetset ontwaakt, hebben ze niet gemerkt dat er twee pelgrims zijn gepasseerd in de vroege ochtend. Alvorens in Villeneuve afscheid te nemen van het Lac Léman wandelen we langs het prachtige Château de Chillon. Met ruim zicht op de Alpen leggen we de eerste stijgende meters af richting het klooster la Pelouse. We doorkruisen het ene bergdorpje na het andere: La Barne, Roche, Versvay, Yvorne, Aigle, Verchiez en Ollon. Telkens weer door een wirwar van smalle straatjes, langs huizen met bebloemde balkons en kleine bronnen met fris bergwater, waar we onze halsdoek kunnen in onderdompelen, die ons met dit warme weer heerlijk verfrist. In Ollon beslist Patrick om de N9 te volgen, dit om zeker voor donker ter plaatse te zijn. We lopen langs een brede verharde weg ernaast. Ter hoogte van Bex beginnen we dan tenslotte aan onze 3km steigende bochtige klim naar boven. Waarom moeten ze nu altijd die kloosters boven op een berg bouwen? Rond 18u bereiken we de zusters die ons rijkelijk voorzien van lekker eten en drinken. Nog 44 dagen stappen naar Rome!! Tot morgen Groetjes van Patrick en Joan.

De etappe van vandaag begint aan de kathedraal Notre Dame, voor onze stempel.  Deze kathedraal werd in 1275 ingewijd door keizer Rudolph van Habsburg en paus Gregorius X. Het nieuwe orgel (2003) telt bijna 7000 pijpen. Rijkelijk laat om 10.15u eraan begonnen, we moesten immers nog kilometers maken vanaf de camping. Eens aan het Lac Léman aangekomen volgen we dit meer de ganse dag. Even buiten Lausanne begonnen we tussen de wijngaarden te wandelen, maar niet zonder de noodzakelijke steile beklimmingen. Telkens worden stukjes helling met muren afgebakend,  zo krijg je terrasjes met wijngaarden. En ik krijg de prachtigste vergezichten over het water met aansluitend de Alpen. Langs alle kanten kan ik mooie foto’s maken. Er zijn hier enkele zeer leuke optrekjes. Vermits  we laat aan onze tocht zijn begonnen moeten we om 16u nog 13km afmaken. Pff!! We passeren nog de hoofdzetel van Nestlé om even later toch aangenaam verrast te zijn. Een door de gids niet aangekondigde camping verschijnt om de hoek. We moeten niet lang twijfelen, onmiddellijk stoppen en tentje opzetten was onze mening. Patrick kon nog genieten van een heerlijke frisse zwempartij in het meer. Nadien nog avond eten aan de oevers met nog een mooie ondergaande zon. Onze inspanningen de ganse dag, het extra gewicht dat begint door te wegen, onze plakkerige zweterige lijven zijn we alweer snel vergeten. Tot morgen. Groetjes van Patrick en Joan.

Er is een uitstekende bewegwijzering van de Via Francigena met de borden route “70” met de pelgrim als logo maar de gids volgt deze niet door teveel kilometers.  Voor Patrick is dit een probleem want het is niet mogelijk om enkel de routebeschrijving te volgen. De Gps gaat eens temeer zijn nut moeten bewijzen. Om 8.30u via de trappen naar beneden verlaten we de Vieux-Bourg van L’Orbe.  We werden de laatste dagen wel verwend door de fantastische en magistrale natuur dat we voorgeschoteld kregen, dat het vandaag maar wat gewoontjes was, maar we hebben wel steeds in de verte het profiel van de Alpen voor ons. Zwitserland duur? Een tweede voorbeeld: Patrick belt vanmiddag voor een kamer in de jeugdherberg: prijs voor de kamer 143CHF (130 €). en een jeugdherberg is nu niet bepaald een suite in de Hilton hé. Patrick heeft 2x moeten vragen voor bevestiging. In de titel staat 32km, maar dat is tot aan de kathedraal,  we hebben er nog 4 extra gedaan tot aan de camping.  Lausanne is immers een grote stad. Voor pelgrims mochten we ons tentje zetten voor 10Chf  ipv. 35Chf. toch een prettige verrassing. Het avondeten gebruiken we aan de oevers van het Lac Lémant. Tot morgen, groetjes van Patrick en Joan.

Oplossing van de quizvraag : een skilift.

We vroegen ons gisteren af waarom er voor de etappe van vandaag voor moeilijkheidsgraad, 4botinnekes stond vermeld. Het was tenslotte maar 18, 7 km en voor het merendeel dalend. Afwachten maar. Na een zeer rustige nacht vol goede moed op weg. We hebben nog een laatste mooie blik op de kerk van Jougne en Frankrijk. Na ongeveer 2km bereiken we de Zwitserse grens, nu niet bepaald zwaar bewaakt.(zie foto). In Ballaigues kunnen we Zwitserse franken uit de muur halen. Zwitserland duur? even een voorbeeld; appartement te huur 4kamers (82 m2) 1320 €/maand. Ter hoogte van het gemeentehuis dalen we verder af langs een pad door de groene weiden, en vervolgen de door de rivier uitgesleten kloof van de rivier de Orbe. Deze zal voor de rest van de dag onze gids zijn. Onze wandelstok hebben we al vlug nodig om over de rotsige afdalende paadjes ons recht te houden. Steeds is het ontstuimige riviertje onze handlanger.  Dan wandelen we er naast om enkele ogenblikken later hem vanuit de hoogte te zien kronkelen. Ik val zeker in herhaling als ik zeg dat het een mooie wandeling is, en zeker zijn 4 botinnen waard. We zigzaggen mee langs hoge of onder overhangende rotswanden, of door smalle lage tunneltjes die in de rotsen zijn uitgehouwen.  Na enkele uren zwoegen belandden we in het gelijknamige dorp L’Orbe op 498m hoogte, dat door de Romeinen al in de tweede eeuw reeds bewoond was. Ons tentje staat op een camping aan de noordzijde van L’Orbe. Tot morgen,  groetjes van Patrick en Joan.

P.s oplossing van de quizvraag morgen.

Het is steeds een afwachten hoe dat de wandeling zal zijn,  maar vandaag hadden we al vlug in het snuitje dat dit een toptiener wordt. Nog maar net passeren we de brug over de Doubs, om Pontarlier te verlaten of we nemen een VF (Via Francigena) gemarkeerd pad door het bos omhoog. We stijgen van 775m naar +/- 1000m, we zijn tenslotte in de Jura. In La Cluse-et-Mijoux kun je in de ” distillerie” een rondleiding meemaken en proeven van de anijslikeur die er na het verbod op de negentiende eeuwse productie van absint gemaakt wordt.  Een eerste uitzichtpunt verschaft ons een adembenemend vergezicht op het Château de Joux en omgeving. In het dal kronkelt de Doubs, als een blauwe wimpel, tussen de beboste flanken van het gebergte. Bij de afdaling krijg ik de prachtigste taferelen voorgeschoteld met steeds de mooie belichting van de ochtendzon. Bij de kapel van Montpetot zijn we afgezakt naar 860m om al direkt weer het pad naar boven te nemen. In het 1060m hoog gelegen dorp Les Fourgs hebben ze al het straatmeubilair omwikkeld met kleurig breigoed, het is een vrolijk gezicht. Na onze schafttijd hetzelfde scenario ditmaal stijgen naar 1200m om deze etappe te eindigen in het grensdorp Jougne. Tot morgen,  groetjes van Patrick en Joan.

P.s. quiz vraagje: wat is een piquemiette?