Sorges—Fonnioras—Périgueux.
De geur van de herfst, het zachte ochtendlicht dat door het reeds uitgedunde bladerdak van de bossen op onze paden valt maakt het weer een uitgelezen dag om te wandelen. Michel gaat ons de volledige dag vergezellen. Het is een meteorologische hoogdag en ook de natuur zou ik met de nodige superlatieven moeten beschrijven. Onderweg doemt plots het “Château de Caussade” op. Het is nog een in prachtige staat verkerend kasteel uit de XVe eeuw. Even voor Périgueux bewandelen we de route Napoleon. Dit is de weg die de troepen van Napoleon hebben afgelegd onderweg naar Spanje. In het centrum van Périgueux logeren we bij Jean-Louis en Juliette Voisin-Paul in een appartement op de 5de verdieping. We zijn pelgrim nr 100 en 101 die men ontvangt dit jaar. Ik heb m, n schoenen in de stad laten herstellen. De zool kwam los, en probeer deze al weken op te lappen met kleefband, maar steeds heb ik ’s morgens, van het natte gras, natte voeten. De vriendelijke schoenmaker had maar enkele minuten nodig om ze te lijmen en het was nog gratis ook. De wandeling was maar 22km, dus zijn we in de late middag nog de oude stad gaan bezoeken, met o.a. de mooie witte kerk ” Saint-Front”. Front is een oude jongens voornaam. Aan de kerk is ook een klooster verbonden dat we als pelgrim gratis mochten bezoeken. Omdat er hier wifi is, heb ik mij gehaast om deze blog af te krijgen en te posten. Veel leesplezier.
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : Château de Caussade

Foto : de kerk Saint – Front.

Thiviers—Nouzet—Lauzélie—Négrondes—Les Palissoux—Sorges
We hebben geen haast vandaag. De refuge voor vanavond is tegen 16u pas open. Dus heb ik nu nog de tijd om een verkwikkende douche te nemen, rustig te ontbijten en vooral nog enkele reacties te lezen op de blog, waar we steeds nieuwsgierig naar zijn. Het is weer een zalige morgen een wolkenloze blauwe hemel en een 30gr.te verwachten. We hebben al slechtere dagen gehad. De route leidt ons door het centrum van Thiviers (Tiveris) gebouwd op een oude vulkaan met een hoogte van 272m. De kerk Notre Dame met een stijl romaans-byzantijns dateert van de XVIde eeuw. De notenboom (le noyer) staat centraal op onze wandeling. Meermaals langs de paden vindt men plantages met notenbomen.  De noten worden gebruikt voor olie, in de salades, ook voor gebak of gewoon als droog fruit. Op onze weg vinden we een jonge plantage maar het duurt nog 7 jaar vooraleer men noten kan kraken. Stilletjes verandert de structuur van de grond, het wit van de kalksteen wordt duidelijk zichtbaar. We zijn in de Périgord wit. De eerste ontmoeting met Michel, was in de refuge van La Coquille,  een Franse pelgrim die uit de streek van Limoge afkomstig is. Hij wandelt nu nog als het ware in zijn achtertuin. We ontmoeten hem vandaag terug en wandelt met ons verder naar Sorges. Dit dorp ligt nog juist in het gebied Périgord wit maar wordt toch de hoofdstad van de truffel genoemd (de zwarte diamant). Voor de oogst van deze zeldzame champignon, die groeit op de wortels van eiken of notenbomen worden meer en meer honden gebruikt, want in tegenstelling met de varkens eten ze deze waardevolle buit niet op. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : notenboom plantage.

Foto : op het terras van de Chambre D’hotes in Thiviers.

Foto : Patrick en Michel

Foto : varkenshokken.  Varkens kunnen hier nog vrij rondlopen. Nu geen verkeerde bedenkingen maken hé.

Daar de supermarkt om 9u open gaat, zijn we pas om half tien met een volgeladen rugzak op pad. Het is een staalblauwe hemel en windstil wanneer we de eerste bossen in wandelen,  het is ten slotte “le Périgord vert”. Het is heerlijk rustig wandelweer, de enkele geluiden dat ge hoort is het tsjirpen van de krekels, het zoemen van een vlieg of een bij, ons geritsel als we door de dorre bladeren stappen. De kleine hagedisjes worden opgeschrikt uit hun zonnebadje en schuifelen vlug het hoge gras in. In het dal hoort ge nog het gekrijs van de roofvogel op zoek naar zijn middagmaal. Dan is nu het moment van deze dag aangebroken! Tromgeroffel,  laat de klokken luiden, de hoorns weerklinken en de bazuinen galmen. Ter hoogte van het gehucht” Le Pont Fermier” zijn we in de HELFT VAN ONZE WEG NAAR SANTIAGO DE COMPOSTELA 1187 km. ( gemiddeld 24, 22km/stapdag). Er volgen dus in principe nog 50 journaals. Indien er nog rustdagen of gesplitste etappes volgen, komt er natuurlijk nog wat post bij. Dagafstanden onder de 20km zijn rustdagen, zo ook vandaag. We hebben een onderkomen in een Chambre D’hotes “Led Conches” in Thiviers, de hoofdstad van de foie gras. Het is een middeleeuwse stad die om zijn strategische ligging meermaals is verwoest en terug opgebouwd. Tevens ook een bekende stopplaats voor pelgrims. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : le Périgord vert.

Foto : in de helft van onze tocht. 1187 km.

Les Cars—Lautrette—Châlus—Firbeix—La Coquille (departement: Dordogne 24)
Om 7u ontwaken we, ik op kamer 7 en Patrick op kamer 1. Vandaag begint de herfst. En wat voor een begin! Het was een wandeling voor de fijnproevers. Vanmorgen verschenen de eerste zonnestralen reeds over de heuveltoppen en verlichtte de dalen, die nog onder de nevel verborgen lagen. De weiden die door de dauwdruppels bezaaid waren schitterden. Patrick blijft ondertussen steeds uitzien naar reeën, die vertoeven ’s morgens graag aan de rand van het bos. Vandaag heeft hij succes, een reebok ligt heerlijk in de zonnige weide. (zie foto). In Firbeix, het is dan ondertussen middag geworden, verlaten we de Haute-Vienne en de Limousin om een nieuw departement te ontdekken. De Dordogne. Dit departement ligt in het gebied de Périgord.  Het noorden is de Périgord groen, vanwege de bossen en weiden. Het oosten wordt de Périgord zwart genoemd vanwege de truffels.  In het zuiden , waar de vele kastelen zijn gebouwd ten tijde van de 30 jarige oorlog ligt de Périgord purper, en ten slotte centraal, door het witte gesteente, de Périgord wit. Op het einde van deze wandeling zijn we in het dorp ” La Coquille”, hoe toepasselijk. De refuge waar we nu overnachten heeft zes plaatsen beschikbaar waar er nu vijf bezet zijn. Christine, de hospita, heeft haar uiterste best gedaan om voor ons, wij en drie Franse pelgrims een heerlijke maaltijd voor te schotelen: stevige groentesoep,  voorgerecht met tomaten, komkommer en rode biet daarna komt het hoofdgerecht dit is een ovenschotel met pasta en vlees. Als alle borden leeg zijn komt natuurlijk de kaasschotel, terwijl het brood steeds bij elke gang aanwezig is. Als dessert heeft ze nog een chocoladepudding met een stuk cake voorzien. We kunnen er weeral een tijdje tegen. Ja het is helemaal anders dan gisteren, dat maakt deze tocht toch zo speciaal.
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : de nevel over de valleien

Foto : prachtige wandelwegen.

Foto : reebok in het zonnetje.

Limoges—Mérignac—Aixe-sur-Vienne—Saint-Martin-le Vieux—Flavignac-Les Cars.
Overzicht van week 7: 180 km. 216926 stappen. 421 foto’s.  212 € overnachting 2p.
Men had ons in de gids gewaarschuwd dat het niet gemakkelijk is de stad Limoges te verlaten, omdat het zeer moeilijk te bewegwijzeren is. Maar Patrick had gisterenavond zijn huiswerk goed gedaan,  en de beschrijving in de gids overgebracht op het stratenplan.  Dus de uittocht verliep als een fluitje van een cent. Eerst natuurlijk naar het cafeetje van gisterenavond om zijn wifi te gebruiken voor het verslag te posten.  Men zou denken dat in een grote stad geen aandacht is voor deze 2 pelgrims. Niets is minder waar, we worden nog steeds aangesproken; Pelgrims? Van waar komen jullie? Naar waar gaan jullie? Helemaal van het noorden van België naar St. Jaques! Oh, la, la, ofwel een klein bewonderenswaardig fluittoontje. Ze weten meestal heel goed dat het nog ver is. Ze knikken dan ook steeds goedkeurend met een “bon courage” en een “bonne route”! We zijn nu al een hele poos aan het wandelen in de Périgord-Limousin.  Een streek van valleien waar de gemengde bossen met dennen, eiken en kastanjebomen,  waarvan de stekelige bolsters weldra zullen openbarsten, de hoogste toppen bedekken. Het water is hier onmiskenbaar aanwezig met zijn veelvoud aan riviertjes die het landschap doorkruisen. De agrarische ruimte neemt het grootste deel in beslag. Met 28 inwoners per km2,  en in sommige delen slechts 15 is deze streek ook dun bevolkt. In les Cars heeft Patrick een goedkoop hotelleke gevonden. We waren hier rond 16u aangekomen maar stonden voor een gesloten deur, met een papier aangeplakt ” terug om 17u” Dus maar even wachten. Eigenlijk was alles gesloten, hotel en restaurant. Maar voor pelgrims maak je een uitzondering hé. Tegen 19u had den baas nog een royale schotel eten gebracht tesamen met een grote karaf wijn en een fles water voor Patrick, en was toen weggegaan.  Dit wil dus zeggen dat we een volledig hotel met 9 kamers tot onze beschikking hebben. Patrick heeft zich al een andere kamer uitgezocht. Dus elk in een dubbel bed, dat wordt heeeeerlijk slapen. Ook dit is Frankrijk.  Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : wandelen in de Périgord – Limousin.

Foto : eentje voor onze Pa. Een Limousin koeike.

Foto : kerk van Les Cars.

Saint-Léonard-de-Noblat—La Chapelle—Aureil—Feytiat—Limoges.
Ons logement lag pal op de route en naast de kerk, waar we vanuit onze slaapkamer een feeëriek zicht op de verlichte toren hadden. Het nadeel is echter wel dat ik het alle uren van de nacht heb horen worden met zelfs een kort interval alle halve uren. s’ Morgens duurde het niet lang of we waren de stad uit, ik met kleine oogjes, om af te dalen in de vallei van de Vienne. Met een mooie, oude stenen brug steken we deze rivier over, om daarna het dal weer uit te klauteren. Af en toe doet de gemeente moeite om het de Compostela pelgrim gemakkelijk te maken zijn weg te vinden. Ofwel door bronzen schelpen te plaatsen in het wegdek, of zoals de gemeente Aureil door straatnaamborden met als opschrift Route de Compostelle. (Zie foto).In de vroege namiddag bereiken we Limoges, tevens de grootste Franse stad op onze weg. Rond 10 v.C. voerde keizer Augustus administratieve hervormingen door om het veroverde Gallië te integreren in het Romeinse rijk, zo werd deze plaats, langs de Vienne uitgekozen om een stad te bouwen, Lemovices. Vandaar ook de naam van deze via Lemovicencis.  Het witte goud (kaolin) een soort klei werd ontdekt nabij Limoges in 1768 en is de start voor het wereld vermaarde porselein. Er is heel wat technische kennis nodig om de kwaliteiten zoals; witheid,  fijnheid en doorzichtigheid van het produkt te bekomen. Patrick heeft het toch maar weer voor elkaar gekregen, onze lokatie is dit maal het klooster van de zusters van Franciscus van Assisi, waar we vanuit ons raam een mooi zicht hebben op de kathedraal. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : brug over de Vienne.

Foto : straatnaambordje in Aureil

Foto : kathedraal Saint Etienne in Limoge.

Foto : kathedraal Saint Etienne in Limoge met avondverlichting.

Billanges—Pont du Dognon—Châtenet-en-Dognon—Lussac—Saint-Léonard-de-Noblat.
Reeds vroeg liepen we het kleine dorpje Billanges uit. De natte lucht geurde naar de houtkachels, die de kilte uit de huizen moest verdrijven. Onze poncho’s wapperde in de bijwijlen striemende regen. De waterslierten werden in kleine wolkjes vooruitgestuurd. Dit maar om te zeggen dat het geen weer was om een hond door te jagen, maar een pelgrim hou je daarmee niet tegen. We zetten er meteen een flinke tred in. Het is desondanks het miezerige weer toch een mooie wandeling. Al vlug gaan we de metalen boogbrug ” Le pont du Dognon” over. Eronder loopt de rivier ” le Taurion”. Onderweg worden we zowaar getrakteerd op een kleine waterval. Tegen 5km/u is dit wandelingske tegen 12.15u ten einde. Het heeft ons nog wat moeite gekost om toegang te hebben tot de refuge van Saint-Léonard-de-Noblat.  Deze is volledig ingericht met was-en droogmachine, badkamer, keuken en hebben verschillende bedden tot onze beschikking.  Saint-Léonard-de-Noblat is een middeleeuws stadje, met gezellige straatjes en huizen, en natuurlijk de kerk Saint Léonard. Deze heilige is zeer populair in Frankrijk en wordt als de verlosser van de gevangenen aanzien. Hij stichte een kolonie op de grond die hij kreeg van koning Clovis. Het was zijn bedoeling om de “verloren schapen” criminelen en ander gespuis terug op het rechte pad te krijgen door ze de verschillende technieken van  de land- en bosbouw aan te leren, om ze zo terug een waardig bestaan te geven.
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : kleine waterval

Foto : middeleeuwse steegjes in Saint – Léonard – de – Noblat.

Foto : Kerk Saint Léonard.

Foto : Saint – Léonard – de – Noblat bij avondlicht.

Bénévent-L’Abbaye—Marsac—Arrènes—Saint-Goussaud—Billanges (departement Haute-Vienne  87)
Vandaag droog gehouden, dat is toch stukken beter wandelen. Vanmorgen hebben we de “Adosdanes” verlaten, zoals meermaals,  langs de stille en verlaten straten en pleinen van het dorp. De kastanjebomen kom je hier vaak tegen in de wouden van Creuse. Er zijn dan ook talrijke gerechten bekend met de kastanje. De tamme kastanje wordt hier ook wel, de “broodboom” genoemd, daar de kastanje ook wel tot bloem werd vermalen. In Saint-Goussaud vinden we op een open plaats de “lantaarn van de doden”. Men plaatste er een licht in om het naburige dorp te informeren dat er iemand gestorven was. Op aanraden van Yves verlaten we in Saint-Goussaud de via Lemovicencis om aldaar de GR te volgen. Deze is natuurlijk mooier en was 3 km korter, maar het bewandelen was veel moeilijker. De vorige dag was dit pad nog een rotsachtig bergriviertje. Traag maar zeker zijn we toch weer op onze eindbestemming aangekomen.  Bij Françoise, een kunstenares in hart en nieren en met een aanstekelijk enthousiasme. Heel het pelgrimslogement was als het ware ingericht als kunstgalerij.  We zijn hier tesamen met 3 andere pelgrims. Ferdinant en Madeleine uit Sankt-Vith, zij wandelen 14 dagen en Albert uit Venlo. Hij is bezig aan z, n 2de deel van de tocht nml. van Vézelay naar St. Jean Pied de Port.  Gezellig aan de grote tafel voor de open haard, waar Françoise nog net enkele blokken hout heeft opgelegd. Zalig toch! Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : Adosdanes

Foto : de lantaarn van de doden

Foto : Françoise.

Saint – Germain – Beaupré—La Souterrain—Saint-Priest-la Feuille—Bénévent l’Abbaye
Vanmorgen hebben we nog een kleine rondleiding gekregen in de kerk, van Alain (Romaans-Gotisch). Hij en Patricia wonen in de voormalige pastorij.  Tot in de namiddag regen gehad, dat maakt de tocht toch een beetje zwaarder. Druilerige regen, natte wegen ook dit is pelgrimeren.  Ergens op een pad naast het bos, vinden we een pelgrimskist aan een boom, met een logboek waar Patrick enkele woordjes in heeft geschreven. In La Souterrain worden we welkom geheten door een groot aanwijzingsbord langs de straat en worden de wegen met de bronzen schelpen gemarkeerd.  Als we het stadje verlaten wandelen we verder door mooie holle wegen, welke ons naar de dolmen en menhirs, die we links laten liggen, van Saint-Priest-la-Feuille leiden. De eens zwierige watermolen staat er machteloos bij als het bochtige beekje een slingerend glinsterend spoor trekt doorheen de velden en langs de kastanjebomen.  Dit is het zachte schilderachtige landschap van de Limousin waar ook het bruine Limousin rund, met beige oogranden en buik, zich thuisvoelt. Patrick heeft weeral een mooie halte kunnen vastleggen in Bénévent-L’Abbaye.  Bij Yves en Thérèse in hun pelgrimshuis “Adosdanes”. Op de rug van de ezels. Hij heeft nml. 6 ezels die hij verhuurt om kleine tochtjes te maken. Bij het avondeten vertelt hij honderd uit over de geschiedenis van zijn dorp. Het blijkt ook dat zijn woning deel heeft uitgemaakt van de verdwenen abdij. Onder de vloer van de woonkamer zijn nog de fundamenten terug te vinden.
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : kerk van Saint – Germain – Beaupré

Foto : Patrick schrijft in het pelgrimslogboek

Foto : mooie holle wegen.

Foto : de oude watermolen.

Gargilesse—Cuzion—Eguzon—Crozant—La Chapelle-Baloue—Saint-Germain-Beaupré. ( departement Creuse 23)
Wat een fantastisch ontbijt hebben we gekregen van Willem en Angela.  We verlaten de oude villa, en schuifelen deze zondagmorgen onhoorbaar door de nauwe, natte straatjes, en laten het in de nevelsluier gehuld Gargilesse achter ons. De minuscule mist druppeltjes dwarrelen uit de grijze lage lucht, als we diep in de bossen aan de rivier La Creuse komen. Door de regen is het hier wel erg glibberig geworden. In Vézelay kon je kiezen tussen de route via Bourges of die via Nevers. In Eguzon komen deze terug bij elkaar, maar een overrompeling aan pelgrims is het zeker niet geworden. De tocht gaat verder door de prachtige bossen en komen aan een bergriviertje, la Sédelle, met enkele stroomversnellingen en het daarbij ruisende geklater. In Crozant krijgen we een mooi zicht op het meer, ontstaan door een stuwdam in Eguzon. Hier hebben we ook één van onze persoonlijke mijlpalen gehaald. 1000 KM GESTAPT! Tijd voor ons baguetje en om 13u beginnen we aan onze laatste 23km. Dat zouden we een maand geleden niet kunnen doen hebben. Tegelijkertijd zijn we ook in alweer een ander departement Creuse beland. Creuse is het dunst bevolkte departement in de regio Limousin tesamen met Corrèze en Haute-Vienne. Hier vindt ge nog de echte grote bossen, wouden.
Voor vanavond heeft Patrick een onderkomen gevonden in het grootouderlijk huis van onze gastheer Alain, die samen met zijn vrouw Patricia in de voormalige pastorij woont. Tesamen met twee oudere dames verblijven we in een huis met karakter. Oude krakende trappen met scheve treden. Grote zware houten bedden in slaapkamers met lage plafonds en dikke overgordijnen.  De geesten zullen straks nog wel ronddwalen. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : Gargilesse.

Foto : La Creuse in de nevel

Foto : het meer van Crozant ( de eerste 1000 km)

Foto : krakende trappen en scheve treden.