Uitgezonderd de eerste uren van deze dag, heeft het geregend, zeg maar gegoten. Gelukkig was het maar een halve stapdag zodat we reeds om 12u ter plaatse waren. In “Le Haut Verger” een gehucht van Gargilesse. Een mooi stadje met zijn kasteel, kleine huisjes en pittoreske straatjes. Ik hoop morgen nog foto’s te kunnen nemen. Het is een kunstenaarsdorp dat menig artist inspireerde;  Monet, Rousseau. Ook George Sand heeft hier een optrekje gehad.  Langs de straten, in voortuinen kan men verschillende sculpturen zien, zij zijn van de hand van een Belgisch kunstenaar Jean Claeys, die hier enkele maanden van het jaar woont. Bij de laatste telling in 2012 heeft Frankrijk 65, 7 miljoen inwoners. Waar zijn die allemaal? Ik blijf mij verbazen dat we zo weinig mensen tegenkomen op onze wandelingen,  in de dorpen en gehuchten in de bossen en velden. Vandaag in Neuville, gaan we een imposante hoge, lange stenen bogenbrug over. Het verbindt twee heuvels, maar er is helemaal geen verkeer toegelaten, enkel voetgangers.  Onze Chambre D’hotes is gelegen op één van de heuvels rond Gargilesse in een grote villa. Pascal,  een vriend des huizes heeft ons vanmiddag naar een tentoonstelling van Guy Baudat gebracht, die een constante tentoonstelling heeft in zijn kasteel ” Châteaubrun”. Jaarlijks maar één weekend  te bezoeken. Hij Een heeft een heel aparte, beelden collectie in verschillende materialen uitgevoerd,  graniet, staal, brons, hout en composiet. Ondertussen blijft het hier maar hevig regenen maar voor morgen voorspellen ze wel beter weer.
Daar kan ik waarschijnlijk meer over vertellen,  en nog veel meer, meer, meer…Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : Neuville brug

Foto : einde van het sexueel dictatorialisme. ( Guy Baudat)

Foto : nog even wachten op hamburger xxl

Foto : dit is een hoogzitter.  Er zijn twee juiste antwoorden binnengekomen

Foto : volgende vraag ; wat betekent dit aanwijzingsbord?

La Châtre—Neuvy-St. Sépulchre—Cluis.
Overzicht van week 6: 191km/ 230182 stappen /406 foto’s/265 € overnachting.
Het aantal uren zonneschijn voor deze week kunnen we op één hand tellen, ook het aantal uren regen dus ons hoort ge niet klagen. Vanmorgen eerst een bezoekje aan het stadscentrum met de kerk Saint-Germain, en een stempel in het gemeentehuis.  De naam George Sand is ontegensprekelijk verbonden met La Châtre.  George Sand is de pseudoniem van Amandine Dupin, Franse schrijfster (1804-1876) vriendin van Chopin, Poolse pianist-componist (1810-1839). Zij was een feministe avant la lettre. Rookte sigaren in het openbaar terwijl dit enkel voor de mannen was voorbehouden.Schrijven was voor vrouwen niet toegestaan,  daarom ook deze mannelijke pseudoniem. In Neuvy – St-Sépulchre (graf van Jezus Christus) bezoeken we de kerk die aan de apostel Jacobus de Meerdere is gewijd en draagt een relikwie van het heilig bloed. Ze is gebouwd volgens het model “Saint-Sépulchre” in Jeruzalem. Nog voor de middag komen we voorbij de Cisterciënzer-abdij (12de-15de eeuw) in Varennes. Daar tijdens de Franse Revolutie alle christelijke gebouwen werden verkocht of afgebroken, hebben de monniken zelf alle christelijke aanwijzingen verstopt achter muren en pleisterwerk. Begin 1900 worden deze terug blootgelegd en hersteld in de oorspronkelijke staat van de 12de eeuw. Na 24km bereiken we Cluis- Dessous met de ruïne van een middeleeuws kasteel uit de 12de eeuw,  en de mooie ” kapel van de eeuwigheid”. Het gemeentehuis bezet het kasteel van Montaignac-Gaucourt uit de 15de eeuw in Cluis-Dessus. Hier is trouwens ook onze zeer comfortabele pelgrims refuge. (8 € voor overnachting p.p.)
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : kerk van Neuvy – St – Sépulchre

Foto : Cisterciënzer abdij van Varennes.

Foto : pelgrim refuge in Cluis-Dessus.

Châtelet—Saint-Jeanvrin—Châteaumeillant—Néret—Lacs—La Châtre.
Terwijl Patrick bezig is om voor de volgende dagen overnachting te zorgen en de routes naargelang aan te passen,  begin ik alvast aan het verslag.  Voor het vertrek vanmorgen nog even wat foto’s nemen. Wij van de hospita en zij van ons voor het pelgrimsplakboek. Châtelet hebben we verlaten langs de pottebakkerswijk, een tiental “potteries” zijn hier gevestigd en hebben hier ook een eigen musea. Potten in alle maten en gewichten.  Het merendeel van de wandeling loopt langs asfaltwegen,  dus we komen goed vooruit, afgewisseld met groffe kiezel bestrooide onverharde paden. Een verschrikking voor onze voeten. We passeren later nog enkele hoogzitters. Dwingt er zich toch een quiz vraagje op. Wat is een hoogzitter? Oplossing in het volgende verslag. In Châteaumeillant waren er enkele wijnkelders,  maar de wijngaarden hebben ze goed verstopt, geen druif hebben we gezien. Een grote kerk uit de XII de eeuw staat er wel, ook in Lacs heeft een oude kerk de tand des tijds goed doorstaan. We mogen dan wel goed vooruitkomen, we nemen toch ook de tijd om te genieten en even stil te staan, te luisteren naar de stilte. Als dan ook in het volgende dorp de kerkklok 12u slaat, dat zijn dan de momenten die ik koester. Aankomen doen we in La Châtre en tevens ook in een ander departement (Indre 36) In het verslag van dag 35 (6 sept) heb ik gesproken van drie Duitse pelgrims onderweg naar St Jean Pied de Port.  De laatste 3 dagen volgen ze ook onze weg en hebben ze de zelfde overnachting. Zo voor de laatste zin moet ik enkel het woordje TOT typen en het tablet kent de rest. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : brievenbus is een boekentas in pottenbakkers stijl.

Foto : wel een erg magere pelgrim.

Foto : kerk van Lacs.

Saint-Amand-Montrond—Bouzais—Loye-sur-Arnon—Puyferrand—Châtelet
Ze hebben weer een mooi parcours uitgestippeld vandaag. Ons vertrekpunt was vanmorgen het gemeentehuis.  Dit was ingericht in de voormalige kerk. Ook in Frankrijk is het kerkbezoek aan het teruglopen. Één de vorige hospita’s heeft ons verteld dat ze een aantal kerken gaan afbreken. Ze zijn te duur in onderhoud.  Na een uur stappen kwamen we aan in het dorp Bouzais.  Was dat schrikken! De route die beschreven is in de gids of op de kaart is aangeduid komt helemaal niet langs Bouzais! ! Wat is er nu weer aan de hand.  Een geluk kon een plaatselijke “doe-het-zelver” ons bevestigen dat de Compostelatekens langs de weg wel degelijk naar Châtelet leiden. Oef! Overigens, zou later blijken dat deze route korter is dan de voorgeschreven 31, 5 km. en dat is toch weer mooi meegenomen.  Zoals ik al aangegeven heb in de eerste zin van dit verslag, was het weer een toffe wandeling. Droog weer, rustige asfalt- of onverharde wegen door weiland , bossen en dorpjes. Of langs en over kleine riviertjes. En telkens weer van die enkele mensen die ge tegenkomt een “bonjourke”. Klokslag 12u, kunnen we picknicken aan de kerk van Loye – sur – Arnon.  Ook alweer een Bokrijk-achtig plaatsje. In Puyferrand,  dan zijn we reeds bijna op het einde van deze etappe, staat een abdij-kerk uit de XIIde eeuw. Toch één van de oudste dat we tot nu toe voorbij kwamen op deze via. Er is trouwens geen geschiedenis of herkomst van bekend. Rond 16u aanbeland in onze gîte voor 8 personen, dus plaats genoeg. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : kleine riviertjes.

Foto : mooie brede boswegen.

Foto : abdij kerk van Puyferrand.

Foto : abdij kerk van Puyferrand.

Augy-sur-Aubois—Vernais—Saint – Amand – Montrond.
7u de automatische wekker in Patrick rinkelt, niet dat ik er iets van hoor, maar twee minuten later ben ik ook wakker. Tanden poetsen, kattewasje, ontbijten, rugzak inpakken en om 8.15u op weg, nog lang uitgewuifd door Magda. Laat me even iets citeren (vertalen) uit de gids. Het is niet gemakkelijk om s’ morgens de vriendschappelijke refuge ” Nos Repos” te verlaten. Men voelt zo de ” Spaanse” sfeer in deze mooie herberg van het hart.
Het is een grijze en frisse start, fleece en regen (wind) jas zijn nodig. Trouwens de eerste keer sinds ons vertrek. Lang duurt het niet of we zijn terug aan het kanaal van Berry. Het prijskaartje om het kanaal aan te leggen zal wel meegevallen zijn. Het werd gegraven door deserteurs en gevangenen, soms geholpen door jonge jongens, amper 16 jaar die maar 1.5 fr per dag kregen. Buiten het vervoer van graan, brandhout en ijzererts werd het ook gebruikt voor drinkwater. Het was weer een wandelfestijn vandaag, zo zalig rustig en stil. Af en toe kan je het aan de bomen zien en soms kan je het ook ruiken, de herfst komt stilletjes aan het venster piepen. Ook vandaag krijgt men toch nog andere beelden langs het water, mooie trage bochten, afgewisseld met de smalle diepe sluizen en sluiswachtershuisjes die soms mooi zijn geschilderd in frisse kleurtjes dan weer een rij hoge populieren vol met groene bollen maretak,. De druïde met z’n gouden cikel hebben we niet gezien. Men is nu ook bezig bepaalde verwaarloosde en overwoekerde delen van het kanaal aan het “renoveren”. Eerst wordt er een stuk drooggelegd om daarna de bomen en struiken te verwijderen en dan de oevers en bodem terug met klei te bekleden zodat het waterdicht is. Terwijl we de laatste kilometers van vandaag aan het afleggen zijn, loopt het kanaal langs het dorp Saint-Amand-Montrond. De oevers worden hier zeer goed benut door joggers en fietsers ook de gewone wandelaar kan het hier best vinden. Ook zijn er mooie bruggetjes aangelegd. Zo, nu dit bericht nog laten herlezen door de tekstcorrector Patrick en het is klaar om te publiceren. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : nog enkele sfeerbeelden.

Foto : nog enkele sfeerbeelden.

Foto : bomen met maretak.

Foto : nog enkele sfeerbeelden.

Château Grossouvre—Sancoins—Augy – sur – Aubois.
Om enig misverstand te vermijden plaats ik hier de foto van onze studio op het domein van het kasteel.

Neen, hellingen van enig niveau hebben we niet gedaan vandaag.  De ganse wandeling is langs het water verlopen,  dit maal het kanaal van Berry. Gegraven van 1807 tot 1839, is 320 km lang en heeft een hoogteverschil van 245m dat met 115 sluizen werd opgevangen. Tot 1860 was het kanaal druk bevaard maar door de beperkte breedte van de sluizen (2, 7m) konden er slechts kleine schepen , zogenaamde “berrichonnes” toegang vinden. In 1955 was het kanaal niet rendabel meer voor scheepvaart, maar is het des temeer een wandelparadijs geworden. Men kan er uren wandelen zonder iemand tegen te komen,  uitgenomen een eenzame visser. Een frisse bries doet het wateroppervlak rimpelen in de zon en af en toe wordt het omgetoverd
in een groen tapijt door het eendekroos.  Vandaag was het een halve rustdag, met maar 17km waren we reeds om 12u in Augy-sur-sur-Aubois. Iedereen die een keer in Parijs is geweest heeft beslist de metro genomen en daar de witte faïence tegels gezien. Wel die werden hier gemaakt in het begin van de 20ste eeuw. Dit waren de gouden jaren voor het dorp met zijn 700 inwoners. De produktie is helaas gestopt maar is tegelijk ook de rust hier weergekeerd. Slapen doen we in de refuge ” Nos Repos”  (naar Spaans model) bij Magda en Bernadette twee vrijwilligers die de pelgrims hier verwelkomen en bijstaan met raad en daad. Straks komen er nog twee pelgrims bij die de tocht met de fiets afleggen. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : wandelparadijs

Foto : Patrick in het wandelparadijs

Foto : wandelparadijs

Foto : Joan in het wandelparadijs.

Foto : Augy – sur – Aubois.

Nevers—Gimouille—Apremont-sur-Allier—Château Grossouvre.
Vanmorgen zijn we nog een laatste keer door de brede en hoge gangen, met spitsbogen deuropeningen, van het klooster “geschreden” om al vroeg door het centrum van het nog slapende Nevers te wandelen. De kathedraal van de Heilige Cyrius en Heilige Juliette biedt een architectuur van verschillende bouwstijlen aan, de romaanse en de gotische. Helaas voor de foto staat het grootste deel van het gebouw in de steigers.  Naast de kathedraal vinden we het paleis van de hertogen van Nevers. De zuidkant (Renaissance) wordt geflankeerd door twee elegante hoektorens en in het midden een fraaie achthoekige toren. Met trappen dalen we af naar de Loire waar we met de prachtige brug deze stroom oversteken. Langs de oever volgen we het brede water tot aan het “canal lathéral à la Loire” dat even later via de kanaalbrug van Guétin de rivier de Allier over steekt. Een sluis op het einde van de brug brengt de boten terug op het normale niveau van het kanaal.  Deze sluis overbrugt in éénmaal een hoogteverschil van +/- 10m. Indrukwekkend.  In het gehucht La Grenouille konden we in het gelijknamige restaurant het verslag van gisteren posten. Tot in Apremont wandelen we tussen het kanaal en de Allier. Apremont – sur – Allier is een mooi middeleeuws dorp, het zou een mooi decor voor een sprookje kunnen zijn. Kleine huisjes met aarden leien, een wasplaats, kerk en een mooi kasteel hoog op de heuvel. De laatste 8km verlopen langs een asfaltweg tussen de bossen. Er lijkt geen einde aan te komen, het begint dan nog te regenen ook. Met onze poncho’s over alles heen gelijken we, langs achter gezien, op de klokkenluider van de Notre Dame.  De regenbui duurt uiteindelijk maar een uurtje zodat we toch droog op ons domein ” Château de Grossouvre” aankomen. Onze slaapplaats voor vandaag waar Patrick voor gezorgd heeft. Dit kasteel heeft een hele geschiedenis.  Gebouwd in de XIV de eeuw, met 29 ha. bos en weiland, was ruim 400 jaar in het bezit van de familie ” de Grivel” en later voor 50 jaar de eigendom van de baronnen van Bastard. In 1998 heeft Jacques Chevaux en Véronique (onze hospita) het half vervallen kasteel gekocht om het met passie en liefde te renoveren. En zo te zien gaat hij er in slagen ook.
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : paleis van de hertogen van Nevers.

Foto : brug over de Loire.

Foto : kanaalbrug van Guétin

Foto : sluis voor een overbrugging van +/- 10m.

Foto : het domein van “Château Grossouvre”

Prémery—Guérigny—Nevers ( en nog een tiental gehuchtjes met plezierige namen zoals: Chantemerle, Feuiles, Luangés, Vrivier…)
Al van bij het vertrek om 8.15u onze poncho aan. Gedurende 2, 5u heeft het toch flink geregend. Het stof is serieus geblust. De nevelpluimpjes verschenen al vlug boven de bossen. Het wandelen ging vlot, te weten dat we vandaag weer meer dan 30km moesten stappen. Tegen de middag waren we in een prachtig bos ” Fôret de Poiseux” en konden we met een schuchter zonnetje middageten.  In Guérigny passeerden we de oude nationale ijzergieterij voor de Franse marine,. Zij waren gespecialiseerd in kettingen en ankers sommige tot wel 15 ton voor de pakketboten . Sinds 1971 werd ee gesloten en is nu verdeeld in verschillende kleine KMO’s. In het park werden we aangesproken door een groep gepensioneerde dames en heren en waren vol bewondering voor onze prestatie. Zij hielden een picknick en boden ons heerlijk zoete druiven aan. Ze gingen een boottocht maken voor 8 dagen op het kanaal van Bourgondië.  (Zie ons verslag van dag 29). Na nog ” bonne route” en ” courage” gingen we richting Nevers, voor de laatste 15km.
We kunnen natuurlijk niet overal stoppen maar we hebben wel een zestal kastelen op onze route gezien. Overnachten doen we in het l’espace Bernadette Soubirous. Sinds 3 augustus 1925 ligt ze hier in de plaatselijke kapel opgebaard. Tijdens het avondeten hebben we nog kennis gemaakt met Machteld en Leo. Een Nederlands echtpaar dat op doorreis is naar het zuiden, en waar we nog een gezellige babbel mee gemaakt hebben. Zo onze dag zit er weeral op. We hebben nu net over de 800km in de voeten en dus 1/3de van de reis is geschiedenis. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : nevelpluimpjes boven de bossen van de Morvan

Foto : Fôret de Poiseux

Foto : la Nièvre

Corbigny—Pazy—Guipy—Saint-Révérien—Sancenay-Moussy-Vilaine-Prémery.
Even nog een overzicht van week 5 : 162, 5km/ 195715 stappen/ 299 foto’s/ 226 € overnachting.
In de naam van de vader en de zoon en de heilige geest. Zo kregen we vanmorgen nog elk 3 sterren in ons stempelboekje. Deze pelgrimstocht wordt ook wel de sterrenroute genoemd. Daar het graf van St. Jacob gevonden is door een begeleidende ster. Ook de naam Compostela verwijst ernaar. Om 8.15u vertrokken. Patrick gaat het kaartje goed in de gaten houden, want de tekst in de gids komt niet overeen met de getekende route. En vandaag kunnen we extra kilometers missen als tandpijn.  (en op andere dagen ook). De streek waar we nu wandelen is de “Morvan” land van de bossen. Tussen de vallei van de Serein (Chablisstreek) en de oevers van de Loire. Gedurende vele eeuwen verzorgde dit gebied de houtlevering voor Parijs te verwarmen en voor de ovens van de bakkers. Met het hout werden grote vlotten gebouwd om dan via de Yonne en de Seine naar Parijs te worden gebracht.  Ook werd er op de vlotten andere produkten, zoals vaten wijn, vervoerd. Eens in Parijs werd alles gedemonteerd en verkocht.  Vandaag de dag wordt hier nog veel houtskool geproduceerd en zorgen ze voor de kerstboom in de Franse huiskamers. De boerderijen die we passeerden zijn gericht op veeteelt. De schuren zijn rijkelijk gevuld met ronde balen stro en of hooi, om straks te dienen als wintervoorraad voor het vee. De stallen zijn nu nog leeg daar de koeien nog gras genoeg vinden op de uitgestrekte weiden. Of ze liggen heerlijk onder de grote dikke schaduwrijke bomen. Patrick heeft ondertussen de volgende slaapplaats kunnen versieren. Morgen slapen we bij de nonnen. Vanavond schuiven we mee aan tafel met drie andere Duitse pelgrims, Norbert, Peter en Elmar.  Zij wandelen van Vézelay naar Saint Jean-Pied de Port. Ze hebben zojuist hun tweede fles wijn besteld. Als dat maar goed komt. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : de Yonne.

Foto : de koeien heerlijk in de schaduw.

Foto : gezellig tafelen.

Bazoches—Neuffontaines—Chitry—Vignes-le-Haut—en  le-Bas—Le Chemin—Anthien—Corbigny.
Gisterenavond hebben we zeer genoten van ons avondmaal in de Grignotte.  Buiten met nog een laag zacht avondzonnetje tesamen met andere pelgrims en lange afstand wandelaars aan één tafel. Het was een internationaal gezelschap: vier Duitsers,  waaronder Pieter, 72 jaar uit Berlijn , Edwin uit Amsterdam en wij. Elk met hun verhalen en anekdotes.  Pieter met zijn duizenden caminokilometers heeft de meeste ervaringen opgedaan. Dit jaar is hij, en Edwin, vanuit Vézelay vertrokken en gaan enkele weken een deel van de Via Lemovicencis afstappen. Sinds we nu steeds rechtdoor lopen telkens we linksaf moeten, gaat het zeer vlot. De route is uitstekend aangeduid.  In Vignes – le – Haut lopen we langs de rue Compostel, dus de straat uit en we zijn er. Het is zelfs zo dat we zeker een half uur tot een uur uitsparen door niet steeds de weg beschrijving te moeten lezen en te herlezen en de kaart te raadplegen om zeker de juiste weg te bewandelen.  Jullie zullen vanaf nu wel bemerken (op de kaart) dat we vanaf vandaag sterk zuid-west gaan. De temperatuur was vandaag +30gr. met een licht briesje m.a.w prachtig wandelweer, wel voldoende drinken. De dorpjes die we doorgaan, zijn zo pittoresk en schilderachtig dat je wel 10-tallen foto’s kunt nemen, als je zou willen. In Le Chemin krijgen we een heerlijk glas fris water aangeboden door een Nederlands koppel dat hier woont. We krijgen ook nog een zak Mirabellen mee voor onderweg. Het landschap bestaat meestal uit weiden voor hooi of voor grazende koeien, dooraderd met bomenrijen. De lichte glooiing van de omgeving zal wel ongeveer zo blijven tot aan de Pyreneeën, wat niet wil zeggen dat er geen pittige hellingen bij zijn die je naar adem doen happen. Hier in Corbigny hebben ze werk gemaakt van de Compostelatekens,  buiten de normale blauw-gele pijlen hebben ze ook de mooie koperen schelpen in het wegdek gemonteerd.  De plaats waar we straks ons te rusten leggen is een omgebouwde zolder met oude, zeer lage, balken. Het is  zeer gezellig ingericht, met alle comfort dat een pelgrim nodig heeft,  w.c. , douche en een zacht bed. Mevr. Elfi is kunstschilderes en heeft haar werkstudio ook hier op het gelijkvloers ingericht. Ze heeft een in kersenhout gebeeldhouwd beeld van St Jacob dat volgend jaar op 25 juli ( feestdag van St Jacob) in de kerk wordt geplaatst.
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : Edwin is met rode t-shirt en Pieter zit naast Patrick.

Foto : Beeld van St Jacob.

Foto : de lage balken op onze zolderkamer.