We vallen van de ene verrassing in de andere. Opgewacht worden aan de luchthaven door onze vrouwen en later op de dag een heerlijk en hartelijk weerzien met Ma en Pa, familie en vrienden.  Bedankt allemaal voor de lieve attenties. Groetjes van Patrick en Joan.

“Camino van het leven.”

Elke tocht begint met een eerste stap, en dan nog één,  en nog één. …
De ene gaat zelfverzekerd,  snel, rechtdoor. De ander gaat wat trager, een beetje onzeker en twijfelt of wel de juiste weg wordt behandeld.
Na een tijdje is er al een flinke afstand afgelegd,  dat gaat vlot.
Maar in elk pad komen er kronkels en bochten of krijgt ge slecht weer.
Zo komt ge maar moeilijk vooruit.
Dan plots een splitsing, links of rechts? Ge neemt een kordate beslissing.
Later blijkt dit de verkeerde te zijn, maar ge zijt al veel te ver gevorderd om terug te keren.
Gaat ge zelf op zoek naar de  juiste weg? Of gaat ge hulp vragen aan iemand van de streek?
De berg vóór u moet ge over, wilt ge uw doel bereiken.  De tocht is lastig en steil, maar boven wacht de beloning. Het prachtigste vergezicht dat ge ooit gezien hebt. Ge geniet ervan, met volle teugen, omdat ge zelf de berg hebt beklommen,  niemand heeft u gedragen.
Eindelijk, na zovele kilometers stappen, bereikt ge uw einddoel. Daar is het een weerzien van de pelgrims die u hebben voorbijgestoken of diegene die gij hebt voorbijgewandeld.  Zo loopt elk zijn/haar Camino.
DE CAMINO VAN HET LEVEN.

pelgrim Joan
Santiago de Compostela
11/11/2013.