Reeds na goed 1km verdwijnen we in de bossen van “Forêt de Châteauvillain et d’Arc” Een rechte witgrinte brandweg voor 12km met links en rechts bos, bos, bos en nog eens bos. Één enkele fietser kunnen we begroeten op deze ganse voormiddag. In het gehucht Les Essarts heeft Patrick wat twijfels of de weg die we net genomen hadden wel de juiste was. Net op dat moment komt er iemand aangereden met de auto. Laat dat nu toevallig de boswachter zijn met in het bezit een super gedetailleerde kaart van het hele bosgebied. Een grote omweg is ons gespaard gebleven. Er gebeuren nog een wonderlijke dingen. Na nog eens 6 km bos komen we voor het laatste deel terug tussen de kalkwitgestippelde beige akkers. Onze tent staat vanaf half drie reeds op z, n plaats in Mormant aan de kant van de Rue de L’Abbaye, recht tegenover een gîte waar we terecht kunnen voor het avondeten en het ontbijt. De naam Mormant duidt op het Latijnse “mollimentum”, een plek van ” opluchting” voor de vroeg middeleeuwse reizigers. Zij vonden er naast het Godshuis in de zogenoemde tiendschuur, een gastenverblijf, een ziekenloge (hospitaal) en een hoofdgebouw.  Helaas vormde de Franse Revolutie het keerpunt, de laatste kloosterlingen trokken weg en het verval nam een aanvang. Slaapwel en tot morgen.  Groetjes van Patrick en Joan.

Na 1 lopende meter plakkers te hebben gebruikt is dit m’n tweede dag zonder. D.w.z. 2aug.en vandaag. Ook Patrick loopt vrij van voetzorgen. De afgelopen dagen heeft Patrick alle wandelingen van +35km ingekort tot +25km dit maakt tezamen met de halve en hele rustdagen dat we nu 4 dagen achterlopen op schema. Nu zijn we echter in staat om de korte (-20km) te verlengen zodat we één of meer dagen kunnen winnen. Tot zover ons medisch en technisch rapport. Na een heerlijke nachtrust om 8.45u rijkelijk laat aan de dag begonnen. Het was een heerlijke ochtend, op de toppen van de pittige hellingen van de wijngaarden hadden we een fantastisch panorama op de dalen waarover nog een witte neveldons lag te rusten. Tot aan Clairvaux “clara valis”( klare vallei) gaan we door le Forêt Domaniale de Clairvaux over het wandelpad “Sommières des Moines” (monnikenweg). Clairvaux is vooral bekend door de Cisterciënzer abdij die er in de twaalfde eeuw werd gesticht door de heilige Bernardus. Met twaalf monniken ging hij als abt aan het werk. Abt Bernardus predikte het bekende “ora et labora” bid en werk. Dezelfde spreuk kan je vinden aan de ingang van de abdij van West-Vleteren. Dat het kloostergebouw nog grotendeels bestaat is te danken aan het feit dat Napoleon er een gevangenis van heeft laten maken. Deze functie vervult het complex nog steeds. Verder wandelen we een nieuw departement binnen, de Haut Marne (52) en ook langs liefelijke dorpjes en gehuchtjes zoals: Outre Aube, Longchamp-sur-Aujon, Maranville, Irceville, Cirfontaines-en-Azois, Port-la-Ville en Marmesse. Twee kilometer later eindigen we deze dag in Châteauvillain. Tot morgen. Groetjes van Patrick en Joan.

Het heeft gesmaakt, de fles Champagne Urbain Père et Fils à Baroville. We zijn hier in Aube nog door een klein stukje champagne gewandeld en logeren nu in een gîte van het bovenvernoemde Champagnehuis. Dankzij onze hospita hebben we bij ons vertrek een flink stuk van de tocht kunnen inkorten (+/- 3km) door een meer gerichtere weg te nemen. De rivier Aube is de gids  en slingert door onze wandeling heen. Enkele verslagen terug heb ik geschreven dat we samen lopen met de pelgrims naar Santiago de Compostela,  welnu in Unienville, een 3km verder, nemen we definitief afscheid van hen. In Dolancourt, een mooi verzorgd dorp kun je het gegil horen van het nabijgelegen pretpark “Nigloland” met verschillende onheilspellende attracties.  Logeren in het hotel van de piraten behoort ook tot de mogelijkheden.  Bar-sur-Aube, daarmee zijn we nog slechts 6km verwijderd van ons etappe einde, heeft steeds een rol van betekenis gespeeld, reeds van in de ijzertijd en in de Keltische periode. Uit de late Middeleeuwen zijn ook al de Champagne beurzen bekend. De oude kerk in het historisch centrum is ter ere van Sint Rochus. Wat St .Jacobus de Meerdere is voor Santiago de Compostela is St. Rochus voor de pelgrims naar Rome.  Voor het laatste trajekt hebben ze nog enkele serieuze hellingen in petto, zodat we tot het laatst moeten stappen om het diep in een dal verscholen dorpje   Baroville te ontdekken. De gîte voor 15 personen is voor ons alleen, dit wordt zaaaalig slapen. Tot morgen, groetjes van Patrick en Joan.

Stilletjes vertrokken zodat de gastheer en de gastvrouw nog konden genieten van hun rustdag. De volgende dagen is het dan tot laat patatten rooien. Vandaag stappen we in het spoor van Napoleon weliswaar 202 jaar later. In Rosnay-l’Hôpital, waar we het riviertje de Voire oversteken, heeft een heroïsche veldslag plaats gehad. Het 132e Regiment d’Infanterie heeft hier stand gehouden tegen een 8-voudige grotere tegenstander. Napoleon heeft nadien op de vlag van het regiment laten schrijven ” 1 contre 8″. Het is merkelijk minder warm dan de vorige dagen zodat het wandelen wat aangenamer is. Juist op de middag belanden we in Brienne-le-Château.  Zoals uit de naam al blijkt is dit aantrekkelijke stadje vooral bekend door het hoger gelegen kasteel, het Château de Loménie. Voor het stadhuis, staat een beeld van de jonge Napoleon die hier verbleef van 1779 tot 1784 om er zijn opleiding aan de Militaire Academie te volgen. Als je hier in september Brienne- le – Château bezoekt raak je verzeilt in het festival rond de plaatselijke specialiteit, de choucroute-en-Alsace oftewel zuurkool. Patrick heeft voor een overnachting kunnen zorgen in Dienville zo’n 6 km verder. De hospita is de ganse dag weg maar we mochten ons in de kamer achter in de tuin installeren.  Morgenvroeg zorgt ze voor het ontbijt en kunnen we kennismaken. Strakjes nog een restaurantje opzoeken aan het “Lac d”Amance”  en de blog posten. Tot morgen. Groetjes van Patrick en Joan.

We zitten in de patatten! Letterlijk dan, want we hebben onze tent opgeslagen in een open hangar van een patattenboer. Hij heeft zo, n 300 ha land te bewerken, het merendeel aardappelen maar ook granen, suikerbieten, een beetje maïs en een gewas voor medische doeleinden. Het is nu zeer druk daarom kunnen ze nu geen kamers voor pelgrims klaar maken. We waren met drie om deze wandeling aan te vatten. Jerôme heeft een stukje met ons mee gelopen tot Corbeil, een 18km verder. Hier beginnen we het departement Aube (10). In het begin hadden we met verschillende akkers en bos nog wat variatie in het landschap, maar het vervolg is een copie van gisteren. Meetlat rechte witte kiezelweg onder een loodzware zon. Het moet rond kwart voor vier geweest zijn dat we het beetje schaduw dat er was, gebruikt hebben om een halfuur te rusten. De velden lagen te zinderen in de hitte. Kleine stofwolkjes dansten in draaikolkjes over de kurkdroge kale gronden. Zo eventjes platte rust heeft ons deugd gedaan en waren we terug fit om de laatste 5 km aan te vatten. Nu reeds gedouched, kunnen we straks een petatje meesteken. En morgen…. oh ze roepen ons aan tafel. Groetjes van Patrick en Joan.

p.s. een belangrijke mededeling.  De tijdslimiet voor een reactie te geven is van de blog gehaald.  Dus neem rustig de tijd om enkele zinnetjes te schrijven.  Dit is natuurlijk altijd zeer welkom. Vergeet niet het rekensommetje te maken.

Gisteren het avondeten genoten aan één grote tafel in de ommuurde tuin met François en Brigitte de gastheer en – vrouw en de zoon Remy, twee Italiaanse pelgrims Grazia et Giulia en een vriendin des huizes Nathalie met haar 3 kinderen. Nathalie gaan we later in Besançons nog tegenkomen voor een overnachtingsplaats. De ” donativo” voor overnachting en eten gaat normaal naar de vrijwilligers voor pelgrimsonthaal maar deze keer willen François en Brigitte onze kilometers sponseren. Tof en welbedankt. Vanmorgen 8.45u stonden we terug aan het kanaal dat we woensdagnamiddag hadden verlaten, voor nog eens 3 km wandelplezier. In het gehucht Sarry steken we de   “Marne” over om vervolgens na enkele kilometers een oude Romeinse kaarsrechte weg te bewandelen voor zowat 11km. Het is een brede witte kalkgrinte weg. De Romeinen hebben echter vergeten bomen te planten. Geen plekje schaduw te bekennen, geen loevertje wind. De brandende zon is ongenadig. We lopen in de voetsporen van Romeinse heerlegers en duizenden pelgrims door een nagenoeg vlak landschap langs uitgestrekte akkers. Patrick is zeer tevreden over de nieuwe Nederlandse gidsen die hij nu gebruikt. De kilometers van de etappes kloppen uitstekend, zo is het mogelijk geweest om deze etappe met 10, 7km te verminderen wat onder deze omstandigheden méér dan welkom was. Voor onze watervoorziening kunnen we steeds op een kerkhof terecht, waarvan we telkens gebruik van maken met een welgemeend bedankje aan de stille bewoners. Omstreeks halfvier arriveren we hier op ons volgend adres. Bij Jean-Pierre en Monique.  We zijn niet de enige pelgrims , we maken hier kennis met Jerôme uit Reims onderweg naar Rome. Ik denk dat we hem op onze route nog gaan zien. We worden hier weer in de watten gelegd. Tot morgen, groetjes van Patrick en Joan.

Dit is inderdaad een verslag over twee dagen. Na 625km onze eerste rustdag hier in het voormalige Châlon sur Marne, sinds 1998 nam men de naam terug van voor de revolutie Châlons en Champagne. Toen bisschop Sigeric hier in 990 arriveerde, heette de stad Chatelun. Nu draai ik de klok terug naar gisteren 8u. Een wolkenloze blauwe lucht is de aankondiging van een warme dag. De eerste 16km verliepen vlot, aanvankelijk nog door de wijngaarden met tientallen en tientallen wijnhuizen in de dorpen. Even plots ze gekomen zijn verdwenen ze uit ons gezichtsveld,  de eindeloze rijen druivenranken.  In Condé-sur-Marne onder een oude overdekte markt konden we lunchen en onze watervoorraad bijvullen.  Buiten het dorp beginnen we aan het tweede deel van deze wandeling, 16km langs het “Canal latéral à la Marne” toch voor het grootste gedeelte in de schaduw. Af en toe hebben we een doorkijkje op de Marne aan onze rechterzijde. Aan één van de vele sluizen kunnen we onze drinkflessen tot aan de rand vullen. Drinken is de boodschap. Iets voor 17u aangekomen in deze mooie stad,  die een zekere grandeur uitstraalt met de kathedraal van Saint-Etienne en de majestueuse romaanse kerk “Notre-Dame-en-Vaux”. Vaux (vallée) verwijst naar woelig watergebied. Patrick heeft zijn stapschoenen, die in Péronne met onze vrouwen waren meegegeven, terug laten opsturen naar hier en konden we gelijk in de post gaan afhalen.Het was een beetje lastig om slapen te vinden voor 2 dagen. Alle hotels en de jeugdherberg waren volzet vanwege een handelsbeurs tijdens het weekend. Dus 1 nacht in een klein hotelletje en voor de tweede overnachting heeft het onthaal voor pelgrims in de Notre Dame gezorgd. We lopen enkele dagen tesamen met de pelgrims naar Santiago de Compostela. Deze voormiddag konden we onze rugzakken kwijt in ons nieuw adres, een oud huis (17de eeuw) bij een dokter voor neus, keel en oren en zijn vrouw, een verpleegster. We zijn in goede handen. De heer des huizes is trouwens ook een pelgrim getuige de vele foto’s en voorwerpen van zijn tochten die het achterhuis, onze pelgrimsovernachting, versieren. Deze middag nog even als toeristen  wat ronddwalen, deze blog afmaken in de dienst voor toerisme. Ondertussen heeft Patrick alle volgende wandelingen van 37km en meer kunnen inkorten tot 27km. Later worden deze kilometers weer ingehaald. Het avondeten wordt verzorgd door onze gastvrouw. Deze twee pelgrims zijn weer wreed content. Tot morgen,  groetjes van Patrick en Joan.

De gonzende stad lag te blinken in de ochtendzon onder een wolkenloze blauwe hemel toen we het graspad richting Reims (de stad der engelen) opliepen.  Een eenvoudige 11, 5km tot aan de kathedraal Notre Dame voor onze stempel. Links van het hoofdportaal vind je “de engel met de glimlach”, zowat het symbool van Reims geworden.  De vloer van de kathedraal werd ooit gesierd door een labyrint in de tegelvloer. Het heidense element werd bewust verwijderd maar de grafische voorstelling ervan wordt nu gebruikt als logo om historische monumenten aan te duiden. We vervolgen onze weg tussen het “Canal l’Aisne à la Marne ” en de rivier “Vesle”. La Coulée Verte zoals het kanaal ook genoemd wordt is een paradijs voor allerhande activiteiten: joggers,  fietsers,  kajakkers, wandelaars, plezierboten en natuurlijk ook voor pelgrimeren. We hebben ten volle kunnen genieten van de volgende 10 km. Aan de jachthaven van Sillery verlaten we deze groene loop om al snel te verdwijnen in de onmetelijke lange brede strook wijngaarden van de Champagne. We wandelen o.a. door de “Ruinart”. Dit is een champagne huis dat werd opgericht op 1 september 1732. Tegenwoordig bezit de holding LVMH (Louis Vuitton Moët Hennesy) ondermeer “Moët en Chandon, Veuve Clicquot en Mercier”. Na nog een steile klim onder een loodzware zon bereiken we Verzy. Hier is echter iedereen in vakantie stemming, de bakker, beenhouwer, cafébaas, tot de uitbaters van Chambre d’ Hôtes toe. Uiteindelijk belanden we bij een vriendelijke Engels/Franse hospita die, ondanks gesloten, toch een kamer voor ons vrij heeft. “Perfect” zei Patrick, “het enige wat we nu nog nodig hebben is een fles champagne” grapte hij en prompt kwam de gastvrouw met een fles Pierre Deville; champagne van deze regio Verzy. A votre santé. Het was weer een glorieuze dag met een kroontje. Tot morgen. Groetjes van Patrick en Joan.

Bij het verlaten van het hotel heeft Patrick ons slapen al geregeld bij de Benedictaressen. Tussen 15u en 17u aankomen was er gevraagd en dat zou geen probleem mogen zijn. De witte wolkenslierten in de blauwe, blauwe lucht maken  er alweer een glorieuze dag van. Het was op een enkele helling na een golvende wandeling door de nu kale velden. Alle koren en strobalen zijn van het land gehaald, er rest alleen nog stoppels en af en toe een ander gewas zoals maïs, bieten en luzern (veevoeder). Even later komen ze dan toch tevoorschijn,  we hebben er wat op moeten wachten, de mooi getrimde,  laag gehouden druivenranken van de Champagnestreek.  Patrice Malnis, Charles Heston, Noizet-Crémont zijn slechts enkele van de wijnhuizen die we voorbij wandelen.  De route touristique de Champagne loopt even tesamen met onze weg. In Pontavert steken we de rivier de l’Aisne over, die ook haar naam aan dit departement heeft gegeven.  We waren net te laat aan de reeds gesloten Intermarché voor nog wat middag aankopen.  Maar voor twee pelgrims doen ze graag terug even open, we hadden maar enkele minutjes nodig want er stond geen volk aan de kassa. Toch weer een hartelijke gebeurtenis. De schaduwrijke bossen waar we doorliepen zorgden voor een frisse afkoeling op deze warme dag. In Cormicy, tevens tijd voor onze lunch,bereiken we een nieuw departement nml. Marne (51). Nog een luttele 10 km en deze etappe is weeral geschiedenis.  Een leuk gezichtje met een dikke haardos, een hondje of een beer. Je kunt vanalles ontdekken in de witte wolken, om daarna te versmelten tot iets anders. Het geluidloze witte zweefvliegtuig maakt hoog in de blauwe lucht sierlijke kringen. Om 15.20u (netjes op tijd) staan we aan Monastère Bénédictines. Straks om 18.55u luidt de klok voor het avondeten. Smakelijk en tot morgen. Groetjes van Patrick en Joan.

Toen ik Patrick om 7.30u van zijn matje naar het toilet zag strompelen dacht ik dat er niet veel km’s zouden gestapt worden deze zondag. En bekijk de titel eens ruim 31km, dankzij plakkers, windels, rekverband en een dosis doorzettingsvermogen.  De rijzige kathedraal Notre Dame van Laon (vroeg Gotisch) sloeg ons gade wanneer we door de verlaten smalle straatjes de stad verlieten.  Het was echter een hele klus om de route terug te vinden. Na een ommetje van 3km was het dan uiteindelijk toch gelukt. De wandeling kronkelde door de velden en bossen,  ook pittoreske dorpjes zoals Vorges stonden op het menu. Om de haverklap worden onze ogen verwend door het zicht op de zacht glooiende hellingen die hun weg zoeken naar lager gelegen delen van de streek. Deze regio was meermaals het strijdtoneel van vele oorlogen.  Cesar, Clovis, Napoleon,  allen hebben hier hun slag thuis gehaald.  In WOI zijn hier vele Fransen gesneuveld door een mislukt groots opgezet offensief onder leiding van Generaal Nivelle. In Bouconville-Vauclair passeren we een kleine franse kermis. Rijen lange tafels en banken onder een tent, verschillende attracties een draaimolen enz… We hadden veel bekijks toen we met onze hoog beladen rugzakken het pleintje opliepen voor een drankje en een babbel aan de dranktent. De laatste 5km naar het hotel “Du Chemin Des Dames” verliep door “Le Forêt Domaniale de Vauclair”. Patrick had deze voormiddag al verwittigd dat we onderweg waren want op Zondag is alles… (jullie weten het reeds hé) gesloten. De pelgrimsgezinde hoteldame had een schotel broodjes gereed gemaakt. Tof hé. Morgen krijgen we nog een onbijt en jullie een nieuw verslag. Groetjes van Patrick en Joan.