Benvenuto in Piemonte. We verlaten vandaag de bergen,  althans de Alpen. Wat niet wil zeggen dat de volgende etappes tot in Rome gemakkelijk gaan zijn, volgens de gids moet het zwaarste nog komen. De Apennijnen. Ik zal jullie nu een verklaring geven voor het zesletterwoord ” pittig” zoals in pittige wandeling dat de schrijver van de gids wel eens pleegt te gebruiken. Al onmiddellijk ga je een steile helling op die je na enkele meters al naar adem doet happen, daarna een beetje plat, zodat je denkt haha ik ben er. Dit is echter ijdele hoop, want daar is de volgende helling al. Na enkele pauzes ben je dan eindelijk op het hoogste punt geraakt, en krijgt ge als beloning mooie vergezichten. Voor de afdaling denk je aan zachtdalende brede wandelpaden, vergeet het maar. Uitgedroogde rivierbeddingen zijn het met grote rotsen en keien overal verspreid. En zo helemaal naar beneden. Tot hier m, n uiteenzetting.  De bedoeling van deze route is om zoveel mogelijk de ss29 te vermijden. (de ongelukkige lettercombinatie staat voor strada statale)  We volgen voor een stuk de “sentiero di vignetti” en langs de kerk van het hooggelegen dorp Carema. Het uitzicht vanuit de wijngaarden is geweldig. De druivenranken worden hier over pergola’s geleidt zodat we letterlijk onder de druiven kunnen lopen. Ik denk dat dit nog de traditionele manier is die ook de Oude Romeinen gebruikten. We slapen vanavond in het centrum van Ivrea, door Sigeric als Everi genoteerd. Tot morgen en de groetjes van Patrick en Joan.