Vézelay—Saint-Père-sous-Vézelay—Pierre-Perthuis—Bazoches (departement Nièvre 58)
Zo, de volgende via is ingewandeld. Het is steeds weer afwachten of ze goed is aangegeven. Je zou het wel mogen verwachten op een route die reeds meer dan 1000 jaar bestaat. Het zijn al zeker andere compostelabordjes (zie foto) die men gebruikt. Patrick was er, bij het voorbereiden van de volgende etappes, toch niet erg gerust in. De kaartjes van de gids hebben een veel te grote schaal om te gebruiken tijdens het wandelen ook de beschrijving in de gids was soms al evenmin geruststellend “prendre à gauche c’est-à-dire continuer tout droit”. De eerste etappe van de Lemovicencis was een inlopertje. Er zijn namelijk vele pelgrims die in Vézelay vertrekken, vandaar dat de eerste afstand niet mag afschrikken. De volgende dagen zal die wel drastisch verhogen.  We hebben ten volle kunnen genieten van de 15 wandelkilometers. Regelmatig, als we nog eens omkijken, hebben we een prachtig zicht op de basiliek en Vézelay die daar hoog op de berg het volledige gebied er rond domineert.  Onderweg kruisen we enkele malen de rivier de Cure eerst in het dorp Saint Père, daarna zien we nogmaals de glinsterende rivier kronkelen in het diepe dal in het dorpje Pierre Perthuis. Rond 1u vanmiddag waren we reeds op onze bestemming Bazoches.  Men kan hier het kasteel bezoeken. Gebouwd door Jean van Bazoches in de 12de eeuw. Het is aangepast door Vauban (1633-1707) de militaire ingenieur van Louis XIV.  Het is wel niet hier waar we overnachten,  dat doen we in de “chambres d’hotes”. La grignotte. De knabbelaar.
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : Vézelay en basiliek

Foto : kasteel van Bazoches.

Foto : onze wegwijzers tot aan de Pyreneeën.

Foto : De Cure vanuit Pierre Perthuis.

La Jarrie—Les Hérodats—Asquins—Vézelay.
Ik schrijf dit bericht vanop het bebloemde dak terras van het centrum Sainte Magdalena, met zicht op de toren van de basiliek. Hier vlakbij geeft een gemengd koor een a capella recital van oude franse liederen. Dit om jullie in de juiste stemming te brengen. Even terug nu naar vanmorgen. Onze rustdag, met een kleine ochtendwandeling van net geen 12km, begon om 8u met een bekertje koffie samen met de mensen van het.  plaatselijke opvangcentrum. Achter onze slaapplaats het ” Centre d’Accueil du Lac Sauvin”, gehucht van La Jarrie (dat zelf al een zakdoek groot is), staat de tent van de circusschool. Daar kan je leren de clown uit te hangen en andere gevaarlijke en minder gevaarlijke circus attracties.  Zoals gezegd een korte wandeling met een eerste hoogtepunt in Asquins. In het begin van de 11e eeuw, bij de bouw van de huidige kerk, werd de verering van Sint. Martinus vervangen door St. Jacob. Dit was destijds het verzamelpunt van de eerste kruistochten en vertrekpunt van de pelgrims naar Santiago de Compostela.  Op dit punt vertrekt dan ook de Via Lemovicencis. Vanaf hier heb je al reeds een prachtig zicht op Vézelay. Hoogtepunt van Bourgondië en een symbolische plaats voor pelgrims. Na een steile klim bereikt men de parel van Vézelay, de basiliek van Heilige Magdalena, een juweeltje van romaanse kunst. Ze is gebouwd in de 11de eeuw en draagt de relikwieën van de Heilige Magdalena sinds de Karolingische tijd. Dit was voldoende om pelgrims te doen toestromen rond het jaar 1000. Zo, onze eerste kaap is gekomen, vanaf morgen gaan we verder richting St. Jean Pied de Port. (+/- 800km).
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : Kerk van St. Jacob in Asquins.

Foto : aangekomen in Vézelay.

Foto : 2 stralende pelgrims.

Foto : Basiliek Heilige Magdalena in Vézelay.

St. Cyr – les Colons—Cravant—Accolay—Bessy-sur-Cure—Arcy-sur- Cure —La Jarrie.
Patrick krijgt er de kriebels van als er in de gids vermeld is dat men over x-kilometer de Grp (locale Gr) moet volgen. Deze is zo goed als niet aangeduid,  met als gevolg al 6km omweg gedaan naar Cravant.  Dit was van 900 tot 1789 bisschoppelijk bezit. Het is nu een charmant dorpje aan de samenloop van de Cure en de Yonne.  Volgens een legende heeft Jeanne d’Arc hier overnacht in één van de vakwerkhuizen.  De kerk van St . Petrus en St. Paulus is in meerdere fases gebouwd vanaf de 13de eeuw. Het is één van de indrukwekkendste kerken in de regio. Normaal zouden we vandaag naar Bessy-sur – Cure (17, 3km) wandelen, maar hebben hier beslist om naar La Jarrie te gaan , 8, 7km verder, tesamen met ons omweggeske is dat 32km. Het voordeel is dat we morgen maar een tripje hebben van 11, 9km naar Vézelay.  Zeg maar een halve rustdag.Weer geen wifi hier. Dus vlug ons boeltje gepakt en maar weer verder. De middagpauze hebben we in Accolay genomen, aan de oever van de rivier de Cure. Bij het binnenkomen van het dorp herinnert een kunstwerk in keramiek aan de beroemde pottenbakkers van Accolay.  Vanaf 1945 tot 1989 was hier een bloeiende wereld vermaarde keramiek productie : knopen, brochen, juwelen, vazen,  potten enz. Met de opening van de autosnelwegen verdween het verkeer en ook de reusachtige verkoopcentra, en houdt de activiteit op te bestaan in 1989. Tijdens het verder verloop van de wandeling is de Cure onze gids. Ook de namen van de nietige dorpjes verwijzen ernaar: Bessy-sur – Cure, Arcy-sur Cure. In het eerste dorpje komt een vrouwtje naar buiten gelopen en vraagt of ze een foto van ons mag nemen. Zij zal goed slapen vanacht. Ook wij gaan dat doen hier in La Jarrie,  men hoort hier niets anders dan het gekwetter van de zwaluwen , zaaaalig rustig. Helaas geen wifi, zelfs maar juist genoeg signaal om te bellen. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : hier heeft Jeanne D’Arc geslapen.

Foto : kerk van Accolay.

Foto : herinnering aan de verdwenen keramiek.

Foto : picknick aan de oever van de Cure.

Collan—Chablis—Courgis—Préhy—St. Cyr – les Colons.
10u. We komen aan in Chablis,  na de rivier de Serein te hebben overgestoken. Er heerst een gezellige drukte op deze zonnige zondag.  Het is marktdag,  en de verschillende kraampjes stallen hun koopwaar uit.  Het ruikt er naar gebraden kip. Hier hebben we onze voorraad terug aangevuld met kaas,  ham, brood en fruit. Een uurtje later zit ik aan m,n
eerste glaasje gekoelde Chablis,  Patrick aan zijn gekoelde coca. Op het goed gevulde terras hebben we veel bekijks met onze Compostela rugzakken.  De kapittelkerk St. Martinus hebben we bezocht omwille van de romaanse poort aan de zuidkant.  Zij is bedekt met hoefijzers. Dit zijn tekens van verering voor de heilige Martinus, patroon van de ruiters. Het timpaan is versierd met een lelie-kruis en twee symbolische dieren: een duif en een slang ( zuiverheid en voorzichtigheid). We hebben vandaag iets vroeger onze middag genomen zodat we reeds om 12u Chablis verlaten hadden. In dit landschap zijn de dorpjes op de heuveltop gesitueerd met daartussen,  de flanken van de dalen met de lange rijen laag gesnoeide wijngaarden.  De Romeinen hebben de wijnstok geïntroduceerd in Bourgondië en in de Yonne. De wijngaarden van Chablis produceren witte wijn op basis van chardonnay druiven.  Vroeger behoorde de Chablis bij de appellation de Champagne,  echter nu behoort ze tot de Bourgogne.  D.w.z de crémant Chablis is dus eigenlijk hetzelfde als de Champagne,  maar met wel een verschil in prijs. De Onze-Lieve – Vrouwekerk van Préhy is gebouwd in de 16de eeuw en staat te midden van de wijngaarden.  Twee en een halve kilometer later (30min. stappen) zijn we in de gemeentelijke herberg van St. Cyr – les Colons. Hier in de directe omgeving zijn er 36 dorpjes die met St. Cyr (Heilige Cyrius) beginnen.  Ge kunt dus maar beter uw adres en postnummer duidelijk schrijven, of ge kunt naar uw post fluiten. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : romaanse poort van de kapittelkerk te Chablis.

Foto : Onze-Lieve – Vrouwekerk te Préhy.

Foto : de chardonnay druif.

Evry – le – Châtel—Mézières—Roffey—Bernouil—Vézannes—Collan. Departement Yonne (89).
Vanmorgen naar de bakker, en ook aan het café de blog posten, dan zijn jullie ook weer tevreden. Om 8.30u was mr. Schmitt rr om ons een mooie stempel te geven. Kort daarna verlieten we het dorpje, langs de Compostelatekens,  die overigens goed waren aangegeven.  We hebben toch nog de sfeer van het land van Othe kunnen meebeleven;  veel bossen, piepkleine dorpjes verscholen in de dalen omsingeld door eindeloze velden. Die er onberispelijk netjes bijliggen.  In la Chapelle Vieille Forêt lopen we langs het kanaal van Bourgondië. Dit kanaal is aangelegd tussen 1775 en 1834 om de vallei van de Yonne te verbinden met de vallei van de Saône. Het is 242km lang en telt 189 sluizen. Het wordt enkel gebruikt voor pleziervaart.  Als we het kanaal verlaten steken we de Armançon over en zijn we in het departement Yonne.  De weg die we volgen leidt ons verder richting Vézelay doorheen velden en bossen zonder ook maar iemand tegen te komen.  Ook de dorpjes zoals Bernouil en Vézannes lijken verlaten.  In Bernouil worden we naar de kerk van St Jacob de meerdere gestuurd.  Zij is gebouwd tussen 1634 en 1643. Zij heeft een specifieke en zeldzame vorm, en bestaat uit vier cirkels die een klavertjevier vormen.  Een achthoekig klokkentorentje staat in het hart van het klavertjevier.  In Vézannes zien we het bordje naar Chablis. Dat is iets voor morgen. Nu zitten we in een Gîte te Collan,  een dorpje met 200 zielen en zonder winkels. Niet overal bakken ze brood.  We hebben hier het bezoek gekregen van Daan en Mieke, vrienden van Patrick en Ingrid. Ook mensen die regelmatig onze blog bezoeken en reageren. Zij waren op doorreis naar hun woonst in de regio Aude. Dit was een aangename verrassing. 
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan

Foto : Bourgondisch kanaal

Foto : kerk van St Jacob de meerdere.

Foto : eindeloze velden.

Even resumé van week 4: 146km. 175951 stappen, 254 foto’s en 263 € aan overnachtingen,  geen zalf meer nodig.
Er zijn zo van die dagen dat niet echt alles meezit.  We zijn nochtans goed vertrokken,  na een uitgebreid ontbijt om 8.30u op weg. Nu in het vorige verslag had ik reeds verteld dat we een 5km van de route zaten, dit om een betere slaap locatie te hebben dan een zaal zonder bedden in Sommeval. Patrick had gezien op de kaart dat we via een steil bospad +/- 1km terug op de GR route moesten geraken,  maar die hebben we nooit echt bereikt. Het blijft een moeilijke zaak om in een bos het juiste pad te vinden. Ook de slechte markeringen waren hier de spelbreker, soms wel op elke boom om dan plots weer op te houden .Na 9km. zagen we terug de beschaafde wereld en vroegen of we hier in Sommeval zaten. Neen was het kordate antwoord,  In Javernant (welke niet meer op de kaart vermeld stond) antwoordde de groententuinman. Hij wees ons een meer directe weg naar Ervy – le – Châtel, de route national N77. Toen hij hoorde dat we onderweg waren naar St. Jaques schudde hij meewarig zijn hoofd en gaf ons prompt enkele tomaten mee. Door deze variante misten we zo het dorp Eaux-Puiseaux voor ons baguette en ook een groot gedeelte van het land van Othe*. Bossen, boomgaarden, kleine dalen waardoorheen riviertjes slingeren, molens, duiventillen en bloemrijke dorpen. Jammer voor ons. Na 19km. Belandden we in Auxon bij een Intermarché die pas om 14.45u terug open ging. Patrick had zijn rugzak neergezet om verder te informeren naar een bakker. Ik besloot na een tijdje om de rugzak ook te luchten. Het is op dat moment dat ik het in de gaten kreeg, het zweet brak mij uit. Ik was in alle staten van paniek, m, n rode tas met fleece en regenjas ontbrak!!! Hoe kon dit gebeuren ? Patrick die tevergeefs was weergekeerd, zag me al van ver wilde gebaren maken. Later begreep hij waarom. Gebeld naar de vorige gîte, natuurlijk niemand die de hoorn afnam. Wat nu gezongen. Tot Patrick zich realiseerde dat hij vanmorgen iets roods in zijn rugzak had geladen. En inderdaad daar verscheen m, n rode tas. Ik kon nog net een vreugdedans bedwingen. Wat een opluchting!!! Oef, oef, oef. Rond half vier konden we onze middag afronden en verder stappen naar onze eindbestemming,  een opvangplaats van Caritas France te Evry-le -Châtel. In het logboek van de kamer zagen we dat er bekende namen de vorige dag (en) de revue hadden gepasseerd.  Theo uit Haarlem en Dorrie uit Holland.  Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : meewarig schudde hij zijn hoofd.

Foto : Toegangspoort van Ervy-le-Châtel

Het was weer één van die dagen dat we wel degelijk bewust zijn van ons geluk dat we deze tocht kunnen maken. Reeds om 8u op pad. Ontbijt hebben we vanmorgen op een bank aan de Seine genomen, aan een wifi-spot. Helaas voor ons, nog geen nieuwe berichten op het tablet, maar wel krakend verse baguetten met kaas en choco. De tafels en stoelen aan de terrasjes worden terug uitgestald,  gereed om straks ingenomen te worden door toeristen en passanten van divers pluimage. Het is nog rustig als we het oude centrum van Troyes verlaten, voorbij de vroegere La Coste fabriek. We gaan door de “Voie verte” langsheen het riviertje de Viennes. Dit groene spoor loopt kriskras door bosjes en groententuintjes voor ongeveer 2km. Dit pad wordt ook gebruikt door joggers die al over een goede conditie beschikken en ook voor diegene die er nog veel werk aan hebben.  De oude dames spreken ons steevast aan ” pélerins pour st. Jaques? Waarna steeds dezelfde vragen komen; vanwaar komen jullie? wanneer gaan jullie aankomen?  We kunnen steeds beter antwoorden in het Frans. Ook de reactie , dat het nog ver is hebben we al meer gehoord.  Even later, tegen 11u. bereiken we Lépine.( Het land van Othe, daar vertel ik in het volgende verslag meer over). Aan de kerk (bouwvallig) worden we opgewacht door Hugo en Maryse. Hij had ons, al van ver, door de velden zien aankomen en was uit nieuwsgierigheid naar de kerk gekomen om ons te begroeten en ons tevens uit te nodigen voor een kop koffie met koekjes. Ze wonen in een prachtig huis met een flinke tuin waar het heerlijk vertoeven is. Zijn ouders hebben de tocht naar Compostela reeds gedaan en het is zijn wens om later hetzelfde te doen. We konden hier natuurlijk nog wat langer blijven,  maar zo geraken we wel nooit op onze eindbestemming.  Dus nog een foto van dit sympathieke koppel en op weg, met nog de woorden, ” bonne route”. In het volgende dorp Laines-aux-Bois hebben we onze knapzak aangesproken, in de schaduw van een lindeboom aan het gemeentehuis annex school en de kerk. Het is er stil, enkel het getjilp van de mussen begeleid ons middagmaal. Dat is genieten met een grote G. Om in Bouilly (onze slaapplaats) te komen hebben we +/- 5km van de route weg gewandeld, en zijn we nu in een Gîte de France,  een gerenoveerde boerderij.  Een prachtige locatie.  Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : Hugo en Maryse.

Foto : onze slaapplaats in Bouilly.

Foto : Middageten in Laines-aux-Bois.

8u. Een vroege start.  Het turkooise water van het kanaal laten we voor wat het was. Dat scheelt weer 3km. Dus over ons tochtje van 16km. Kan ik kort zijn. Van 8u tot 12u, langs de D20. Een saaie weg. Nu zijn we in Troyes (uitspraak; Franse 3 = trois). Logeren doen we in het voormalige klein seminarie ” Maison Notre Dame en l’Isle” Vermits we nu zo vroeg in deze stad zijn hebben we rustig de tijd om ze te bezichtigen.  Het stadscentrum dat omwille van zijn vorm ook wel ” De Champangekurk” wordt genoemd geeft een getrouw beeld van hoe de stad was in de 16de eeuw, geplaveide straten met een centraal geultje, smalle middeleeuwse steegjes, vakwerkhuizen. De St. Petrus en St. Paulus kathedraal uit de 13de-17de eeuw (hoog-gotiek en laat-gotiek), hebben we kort na de middag bezocht.  De muziek van het orgel gaf het interieur en de bouwkunst van deze kathedraal nog een indrukwekkender aanzicht. We hebben daar dan ook onze stempel gehaald. Voor het stadhuis op een terrasje schrijf ik dit verslag, zodat ik het misschien kan posten. Oh ja, voor ik het vergeet, de oplossing: De hennep. (van de familie Cannabis). Deze plant wordt voor verschillende doeleinden gebruikt. Het zaad voor visvoer en visaas.
Henneptouw is ook zeer sterk. Canvas wordt er ook van gemaakt, het woord is afgeleid van cannabis.  Men kan er ook fijn papier van maken, vb. sigarettenblaadjes, of de bladzijden van een missaal.
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : onze slaapplaats,  2de verdieping , juist in het midden.  (onder de
Kapelraam)

Foto : kathedraal van Troyes

Foto : steegje

Allemanche—Anglure—Bagneux—Clesles—Méry-sur-Seine-Savières.
Het is nog laat geworden gisteren,  pas om 23u was de blog klaar. Ik ben zeer snel in slaap gevallen en om 7u vanmorgen uit de veren.  De route van vandaag kon je met een lineaal uitrekenen. De reden hiervoor is dat het leeuwendeel van de wandeling langs het kanaal ging. Op ons gebruikelijke vertrekuur van 9u zijn we er aan begonnen.  Enkele kilometers later steken we de rivier de Aube over, en zijn dan ook in het departement Aube aangekomen.  Het is vanaf Clesles dat we het kanaal Haute-Seine volgen. De aanleg ervan is begonnen in 1806 en heeft 40 jaar in beslag genomen.  Het heeft een lengte van 44km en verbindt Marcilly-sur-Seine met Troyes. Er zijn aquaducten aangelegd over de rivier de Beauregard en later nog over Melda. Sinds 2003 is de commerciële vaart niet meer mogelijk. Het voordeel om langs een kanaal te lopen is dat het plat is, dus dat gaat vlug vooruit. Het kanaal is omzoomt met bos en hoog struikgewas,  zodat wel het zicht op het landschap wordt ontnomen.  In Méry-sur – Seine hebben we onze voedselvoorraad op punt gebracht en tevens de blog gepost. Vanmorgen onze rugzak gewogen: die van mij 15kg en van Patrick 13kg. (volledig geladen incl. water en proviand).  Dus dat zit goed. Onderweg komt de rivier de Seine ook nog regelmatig in beeld. Ook heb ik mooi foto’s kunnen nemen zoals jullie hieronder enkele zien.
Zoals beloofd komt de oplossing, van de mysterieuze plant,  in het volgende verslag. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : drie foto’s van het kanaal Haute – Seine.

Sézanne—Vindey—Saudoy—Allemanche – Launay – et – Soyer.
De naam van het dorp telt meer letters dan er inwoners zijn. Geschoren, gewassen en gedroogd. De was zit in de machine. Helemaal fit om aan dit verslag te beginnen.  Om 9u op pad, na nog een uitstekend ontbijt.  Vandaag weer een ander landschap gezien. Boomgaarden met appelbomen.  Deze firma is een graanbedrijf dat zich omgevormd heeft tot een fruitbedrijf. Zij verkopen meerdere soorten appels, peren, kersen en pruimen. Vergis u echter niet, we zijn nog steeds in de champagnestreek,  waarvan Marne (51), Aube (10) en Aisne (02) de belangrijkste departementen zijn en in mindere mate Haut-Marne (52) . In Barbonne zagen we de zoemende zonnebloem velden. Het zoemen komt van de “biekes”. Het was een eenvoudige wandeling vandaag, tamelijk plat en veel langs een oude (niet gebruikte) spoorweg. Door het vele krijt hier in de bodem, is de kleur van de aarde “greige” geworden. (grijs-beige) Op het einde van de wandeling vinden we toch een eigenaardig veldje. Ik heb enkele foto’s bijgevoegd. Zouden we hier een (i)llegale cannabis plantage op het spoor zijn? Aan onze volgers om te ontdekken om welke plant het hier gaat. Oplossing in volgend verslag.  Nu zijn we hier bij Anne en Alain. Anne is dit jaar begonnen met de opvang van pelgrims en houdt er vele foto’s en verhalen aan over. Hier vinden we Rudy uit Mortsel, en Theo uit Haarlem terug. Toch op foto tenminste.  Rudy is echter terug moeten keren,  wegens medische problemen thuis.  Theo is verder gegaan, hem gaan we dus nog kunnen volgen in de komende gastenboeken.  Buen Camino aan Theo. Ook aan tafel wordt er lang nagepraat over de tocht en stelt Anne vele vragen. Ik ben er zeker van dat ook zij op een dag in Compostela zal aankomen.
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : zoemende zonnebloem velden

Foto : welke plant is dit?

Foto : close up van de vorige foto.

Foto : nog een foto van onze mysterieuze plant.