Montmort — Baye—St. Prix—Soizy—Chapton—Lachy—Sézanne
Vanmorgen hebben we, aan de ontbijttafel kennis gemaakt met een Nederlandse pelgrim Dori. Zij is op 5 aug. vertrokken uit s’ Hertogenbos. Gisterenavond heeft Patrick verschillende locaties gebeld,  maar zonder succes. De abdij van Reclus op 18km en het kasteel van Baye op 11km van Montmort,  maar alle twee volzet. Dan nog een privé persoon in Sézanne,  maar daar was Dori ons voor, potverdo….! Dus dan maar vertrokken naar Sézanne zonder een slaaplaats.  Om 9u de straat op met poncho tegen de regen, die we enige tijd later reeds konden opbergen.  Het zou wel een 50 tinten grijze dag blijven. Met dit vochtige weer kom je natuurlijk veel slakken tegen. Er zijn de dakloze bruine en oranje,  af en toe in een innige omhelzing.  Je hebt er ook die een kast van een huis met zich meedragen. Ge moet dus goed uit je doppen kijken of voor dat je het weet heb je zo, n huis met inboedel en al gesloopt. De tocht ging zeer vlot, dankzij de uitstekende aanduidingen.  De route, in dit geval de Via Campaniensis is samengesteld uit verschillende soorten wandelingmarkeringen. De rood-wit=Gr, de gele-rode=Grp, de gele=Pr en ook de Compostelatekens= geel-blauw.  Voor 99% word je door of langs velden of bossen geleid. Je wandelt als het ware van het ene stiltegebied naar het andere. Een zeldzaam goed, bij ons tussen Antwerpen en Leuven. Voilá, ondertussen zijn we in Sézanne aangekomen en kunnen we op zoek naar een slaapkamer.  Maar op zondag is Frankrijk gesloten,  dat ondervinden we gelijk aan het hotel Le Croix d’ Or. Een oude pittige vrouw die er passeerde kon dit bevestigen.  Ze was echter zo lief om ons te begeleiden naar de pastorij,  echter mr. pastoor gaf niet thuis hoe hardnekkig de vrouw ook aanbelde. Dan nog een laatste kans, hotel De France. De deuren waren dicht, maar dat was zonder onze kranige dame gerekend.  Na enige telefoontjes kwan de vriendelijke hoteleigenaar open doen en kregen we de eenvoudigste kamer, voor ons grande-luxe. ‘T is maar wat je gewoon bent. Eerst een warme douche en nadien dito maaltijd. Nu nog even dit bericht posten en onder de wol, want morgen komt er beslist weer een interessante dag. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : stiltegebied

Foto : voorgrond champagne wijngaarden met in de verte Sézanne.

P.s. slaapplaatsen voor morgen en dinsdag zijn geregeld.  Goed gedaan Patrick.

Nog even een samenvatting van week 3 : 143, 9 km / 173420 stappen / 256 foto’s / 113 € (2p) aan overnachtingen.  Het aantal gram zalf is te verwaarlozen.
De route van vandaag: Épernay—Moussy—Morangis—Montmort
Vanmorgen om 7.20u wakker geworden met een klank en lichtspel. (Donder en bliksem). Als we om 9u de deur van de pastorij achter ons dicht trekken is het reeds gestopt met regenen en houden we het toch de hele dag droog. Bij het verlaten van Épernay was er al vlug een stevige helling om weer aansluiting te vinden op onze Via Campaniensis. Tijdens het eerste deel van de wandeling is het moeilijk om het juiste pad te volgen. Steeds door de wijngaarden, die er overigens fris bijlagen door de regenbui,  helling op en helling af. Na de middag echter kwam er snel verandering in het landschap. Plotseling waren ze verdwenen, de lang gerekte eindeloze rijen druivenranken. Even later gaan we het bos van Argensolle in, en later het bos van Charmoye een immens privé domein. Langs een brede laan met gras volgen we dit pad voor ruim een uur tot aan het kasteel van Charmoye, zonder iemand tegen te komen. Dit kasteel was vroeger een abdij, die werd gesticht in 1167 door monniken.  Na de Franse Revolutie werd de abdij verkocht als nationaal bezit. Van het abdijcomplex rest op dit ogenblik nog een deel van het kloostergebouw dat in de 18e eeuw is gebouwd en een boerderij.  Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.
P.s. het is moeilijker en moeilijker om een slaaplaats te vinden. Oplossing in het volgende verslag.

Foto : bos van Charmoye

Foto : kasteel van Charmoye.

Germaine—Hautvillers—Mardeuil—Épernay.
Vanmorgen 6.45u wakker geworden.  Ze hadden de hele nacht het nachtlampje (lees straatverlichting) laten branden, dat was wel storend. Al bij al goed geslapen.  Daarna een ontbijt aan dezelfde tafel als gisteren met een zacht zonnetje,  en vele kleine witte schapewolkjes in de blauwe lucht. Verse baguetten,  eitje, verse koffie.  Oh sorry,  ik liet me even gaan. Eitje en koffie waren er niet bij,  maar de rest was al voldoende voor een heerlijke ochtend. Nog voor de middag bereikten we Hautvillers.  Een mooi dorp met talrijke steegjes. Het wordt ook de parel van de champagnestreek genoemd. Heden ten dage sieren zo, n 140 uithangborden,  door een kunstsmid vervaardigd,  de straten van het dorp. In de Middeleeuwen gaven dezr borden, belangrijke informatie aan de ongeletterde bevolking. Nu wordt niet alleen hun beroep meegedeeld maar ook hun hobby of anekdote. Het is hier ook dat we een gezellige ploeg leerkrachten uit Zele tegenkomen.  Ze zijn op champangedegustatietocht. Het was een fijne babbel en waren zeer geïnteresseerd in onze tocht, en wensten ons nog veel succes toe.  In de kerk van Hautvillers,  bezoeken we de grafsteen van Dom Pérignon (1639-1715) benedictijner.  Hij ontdekte de methode om mousserende wijn te maken. Ondertussen middag geworden vonden een prachtlokatie voor de picknick.  Stel u even voor; een tafel met banken in de schaduw van de bomen van het bos aan de rand van de heuveltop met uitzicht over de zonovergoten wijngaarden van het hart van de champagnestreek, terwijl de Marne zich lui doorheen de vallei slingert. Rond 14u worden we vriendelijk begroet door de Kongolese kapelaan Guillaum van de pastorij van de parochie St Pierre, St Paul. Patrick kent de streek waar Guillaum vandaan komt, van zijn bezoek aan Zaïre in ’86. Het wordt een boeiend gesprek. Straks nog even skypen met ma en pa en dan iets gaan eten. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : zicht vanuit onze picknick plaats.

Foto : uithangbord van een schrijnwerker.

Reims—Cormontreuil—Trois Puits—Montbré—Rilly-la-Montagne—Les Haies—Germaine. Departement: Marne (51)
Langsheen het jaagpad van het kanaal (coulée verte) verlieten we vanmorgen rond 9u Reims.  Dankzij het mindere gewicht in de rugzak gaat het stappen heel wat vlotter. Het duurt toch nog een tijdje vooraleer we de bebouwing uit zijn en de eerste, jawel het is zover, de eerste wijngaarden opmerken.  Het zijn nog kleine groene trosjes druiven die te zien zijn, maar einde september zullen ze kunnen geoogst worden. 100 dagen na de bloesem. Om de wijn te laten rijpen onder ideale omstandigheden bij een constante temperatuur van 12gr. en vochtigheidsgraad heeft men meer dan 120km gangen, die tot 40m diep zijn,  uitgegraven in de krijtbodem. Er zijn hier meer dan 200 miljoen flessen opgeslagen.  Iets om iemand het hoofd op hol te brengen. Bij de 1e champagneboer hebben we ontmoeting met een moeder van twee zonen. Ze vertelde ons dat de schoondochters geen kinderen konden krijgen en besloten hadden om te adopteren.  Het ene gezin hadden 2 vietnamese kinderen en het andere paar 2 chinese. Reeds vroeg in de middag bereikten we Germaine.  We hadden twee telefoonnummers van contactpersonen,  die we echter niet konden bereiken. Dan maar ons gemeld aan het gemeentehuis, waar ze ons meedeelde ” un problème à Germaine”, indien we onaangekondigd aankomen. Dus zit er niets anders op dan te wachten op de thuiskomst van de hospita. 17.45u nog geen teken van leven bij de overnachtingsplaats, dus al iets gaan eten aan de tafel bij het Jeux de boules terrein voor de kerk. Daar krijgen we telefoon van “Nicole” , de hospita, dat ze niet naar huis komt en dat de andere contactpersoon met vakantie is. Dus GEEN OVERNACHTING IN GERMAINE. 18.30u We gaan naar het volgende dorp, +/- 8km verder, Cumières. Nu in Germaine hebben ze enkele overdekte gemeentelijke wasplaatsen. Bij het passeren van zo, n wasplaats, hebben we onze slaapplaats voor vanacht gevonden. Le lavoir de Thérèse. Bonne nuit. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : de eerste wijngaarden

Foto : nog groene druiventrossen

Foto : Le lavoir de Thérèse.

Foto : Le lavoir de Thérèse.

Vanmorgen beslist om het volgende terug te sturen: matje, regenbroek,  regenkap voor rugzak, Zwitsers mes, 1paar sokken, 1 t-shirt, kleine gids, oplader gsm ( dubbel gebruik), emmertje en fotokaartlezer. Patrick heeft ook matje, t-shirt, 1p sokken en regenhoes teruggestuurd. Toch weer enkele kilootjes minder. Reims is een aangename, rustige stad, veel straten verkeersvrij en zeer proper. Moderne stille trams zonder bovenleiding en met gazon tussen de sporen. (Zal worden afgedaan met een grastram) . Daarstraks de wandelstok van nieuw rubber voorzien. Op zeker moment worden we op straat aangesproken door een oudere vrouw, of we pelgrims zijn naar St. Jacques (merkwaardig want we zijn zonder rugzak of schelp) . Of we gebed kunnen doen voor haar overleden kleindochter Elise, ze zou vandaag 3 jaar zijn geworden. Ik heb het in m, n boekje geschreven om het niet te vergeten. De Onze-Lieve – Vrouwekathedraal van Reims dateert uit de 13de eeuw. Meesterwerk van de Gotische kunst.  Hier is Clovis, de koning der Franken gedoopt. De engel met de glimlach is een beroemde engel. Een heel leger aan engelen omgeeft de kathedraal en schijnt haar te beschermen. De Marspoort aan één van de vier ingangen van de stad is één van de grootste triomfbogen uit de Romeinse wereld. Morgen trekken we voort richting Vézelay. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : kathedraal van Reims

Foto : doop van Clovis

Foto : glimlachende Engel

Foto : Marspoort

Na ons theatervoorstelling een deugddoende nachtrust gehad. Op onze tocht zien we af en toe velden met luzern (Franse klaver). Deze wordt in een installatie te Bazancourt gedroogd,  verder zijn er nog een suikerfabriek en installaties voor graanverwerking. Rond 9u lieten we dit stadje achter ons, om al snel tussen de kale velden te wandelen.  Buiten één enkele beboste heuveltop, was er niet het minste schaduw te bespeuren.  Onderweg kwamen we een pelgrim, met haar vriendin,  tegen. Die doet de tocht per kleine dag- of weeketappes. Dus na enkele jaartjes komt ze aan in Santiago de Compostela.  Reims zien we al van 9km ver liggen, op het einde van een oude Romeinse heerbaan. De torens van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal tornen boven de horizon uit. Rond 14u belandden we in de kathedraal.  Daar zijn steeds mensen aanwezig van de “Randonneurs & Pèlerins 51. Hier krijgen we de volledige Nederlandstalige gids. De Via Campaniensis (Rocroi-Reims- Sézanne-Troyes-Vézelay) 392, 7km. We nemen in Reims onze 2de rustdag hier in de CIS (jeugdherberg). Hopelijk zijn de tendinitis problemen bij Patrick opgelost !! Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.  

Foto : kale velden

Foto : heerbaan met beboste heuveltop.

Het was een zware rugzak vandaag, we hebben dan ook ons proviand bijgevuld.  Brood, appels, appelsienen,  vlees,  kaas en desserkes. Patrick houdt zich o.a. ook bezig met de gastenboeken bij te schrijven. Zo kunnen we ook zien dat de vorige dagen nog pelgrims de revue zijn gepasseerd;  Theo uit Haarlem, Rudy uit Mortsel en Thomas uit Houthalen. Na onze stempel, om 9.30u op pad. Nog steeds wandelen we door de velden met haar eindeloze horizonten. Af en toe schuiven  de schaduwen van de witte wolken zachtjes over de welvingen van de kleurrijke glooiende velden, afgeboord met kleine rode klaproosjes.         ’s Middags passeren we St.Loup en Champagne, van dit laatste is nog niet veel te zien.  Het zijn de korenvelden die het landschap domineren.  Het graan is geoogst,  hier en daar zie je nog de ronde balen stro liggen ofwel grote pakken netjes opgestapeld. Weldra zullen deze in de schuren verdwijnen.  Vandaag is onze slaapplaats,  achter de coulissen van het plaatselijke theater.  Drie bedden, twee douches, twee w.c. een tafel en stoelen, meer moet dat niet zijn.  17u. Gedouched en onze was is gedaan, dus is het tijd om iets te zoeken voor ons warm eten. Maar het enige restaurant is net vandaag gesloten.  Dan maar een slaatje met worstjes en aardappelsla, dat heeft ook gesmaakt en we hebben groenten binnen. We hebben geluk vandaag. Ze spelen vanavond een komisch stuk. Het is een één-akter gespeeld door twee gastacteurs. De titel is : “De vermoeide Pelgrims”. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : schaduw over de velden

Foto : “De vermoeide pelgrims”

Na een uitgebreid ontbijt bij Ton en Karin waarvoor hartelijk dank zijn we eerst onze verplichtingen nagekomen.  Het verslag posten! We bevinden ons nog steeds in departement Ardennes (08). De eerste 6km naar Wasigny gingen zeer vlot en kwamen bij een prachtige 15e eeuwse overdekte markthal. Helemaal in hout opgetrokken met een magnifiek dakgebinte. We vervolgen onze weg doorheen eenzame dorpjes, die er verlaten bijliggen. Afgewisseld met een lappendeken van groene, bruine en goudgele velden, waartussen de kleine wegeltjes grillige strepen trekken. Even later merkte ik op dat we eigenlijk nog een baguette te kort kwamen. Komt daar toch juist de bakkerin aan, die met de auto de broodtoer doet. Toeval? Zo hebben we daar ons avondmaal veilig gesteld, want op zondag is er echt niet veel open. Even later, 12.15u , willen we iets eten, het was ondertussen gaan regenen, zodoende zochten we overdekte picknick plaats. Die we dan gelijk vonden naast de school-gemeentehuis. (zie foto) Toeval? Na de middag hebben we onze poncho maar aangehouden ondanks het niet de hele tijd regende, maar het is steeds een heel gedoe om dat ding over alles heen aan te trekken. Na weer een feilloos gelopen tocht zijn we in Chateau-Porcien aangekomen en op zoek gegaan naar de persoon die ons de deurcode van het gemeentelijk pelgrimslokaal kon bezorgen. Maar eerst iets drinken in een bar-gokkantoor, laat dan toch de bookmaker-barman de man zijn die we zoeken. Toeval? Nog steeds vinden we langsheen onze route, compostelabordjes met veel teveel kilometers, het laatste bordje sprak van 2453km.  Patrick is er niet gerust in, en gaat de kilometers alsook de dagetappes uittellen. Vanaf morgen is het nog 1992 km. Ingedeeld in de verschillende dagetappes, inclusief rustdagen zijn we einde november terug thuis. De oplossing is dus iets vroeger gekomen.(Zie verslag dag 13) En vooral Patrick slaapt rustiger.   Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto: overdekte markthal in Wasigny.

Foto : overdekte picknick plaats.

Even een samenvatting van week 2 : 169, 43km; 204187 stappen; 187 foto’s ; 46 € (2p) aan overnachtingen en het aantal gram aan zalf is flink gedaald.
Allereerst bedankt voor alle verjaardagswensen. Dat jaartje ouder doet niets aan m, n fysieke conditie.  (Voor het moment). Dus om 8.45u op pad, voor een rustige wandeling alhoewel enkele hellingen flinke kuitenbijters waren. Die we evenwel gezwind over vliegen. Dit is alvast een goede oefening voor dat het echte bergwerk eraan komt. Na 3, 5km brengen we een bezoek aan het karmelietessenklooster van Fontaine-Olive. Het klooster telt nog 11 zusters en bestaat sinds 1977. We hebben daar onze stempel gekregen. De kapel die we bezochten is een klein modern gebouw, met flink veel glas, dan kan je zien over de wijdse omgeving.  Het gebouw heeft een driehoekige vorm, met de drie wanden in glas, het dak een omhoog hellende deltavleugel. Als altaar gebruikt men een houten trog uit het dorp, waar de bakkers hun brood in kneedden. Een dag etappe van 22km is prima. Je kan rustig wandelen en regelmatig rusten en genieten van de stilte. Deze wordt eventjes onderbroken door een krassende kraai, het zoemen van een bij of het ruisen van de wind door de bomen. Daarbovenop een prachtig uitzicht op het zacht glooiende landschap. Op het einde van deze tocht zijn we aanbeland in Lalobbe (190 inw) bij Ton en Karin, een Nederlands echtpaar dat hier woont en verhuren het huis van de buren. Patrick heeft het toch maar voor elkaar gekregen dat er 5 € p.p. afging daar we het bed- en badlinnen niet gebruiken. Het huis is een reis naar het verleden. Lage deuren, oude scheve trap, open haard en oude vergeelde familiefoto’s aan de wanden. Verder is het volgepropt met antieke meubelen en voorwerpen. M, n verslag schrijf ik aan een tafel die  wiebelt op de oude roodstenen vloer. Straks zullen we nogal slapen, elk in een dubbel bed. Tot de volgende. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto: kapel van karmelietessenklooster

Foto: beste kamer van ons verblijf.

Na een toch verkwikkende nachtrust een ontbijt met bio-fruitsap, brood, croisants,  mertilles confituur en een kuip koffie. En dit alles in een soort tent onder een pergola.  Er stond een ingekaderd artikel over twee Nederlandse pelgrimskoppels die in maart 2011( met sneeuw) verloren gelopen waren in de bossen. Daar waar wij gisterenmiddag gegeten hebben, (in een schuilhut)  hadden zij de nacht moeten doorbrengen. De volgende dag werden ze “gered” door de Belgische en Ardense Politie. Anno 2013 is de via Campaniensis perfect aangeduid. Men gebruikt hier de GR markeringen maar dan met geel en blauw.  We lopen in de Franse Ardennen d.w.z dat we stijgen en dalen. Als we een helling oplopen is Patrick in z, n nopjes. Dan gaat hij vlug vooruit en moet ge, om het in wielertermen te zeggen, snel demarreren of ge laat een gat vallen dat ge door een tandje bij te steken kunt dicht wandelen. En over wandelen gesproken, het was weer een etappe om van te snoepen. Goede wandelwegen door bos en veld met af en toe wijdse panorama’s. Pittoreske dorpjes met smalle bruggetjes over kleine kronkelige,  kabbelende klaterende riviertjes.  Waar de rimpeltjes van het heldere water glinsteren in de zon. (begrijp je het een beetje?) Vanmorgen heeft de kunstenares -gepensioneerde lerares gebeld naar ons  volgende adres om ons slapen veilig te stellen, zodat we daar geen zorgen over moesten maken, dat stapt ook enigszins gemakkelijker. Na een prima douchke en onze was gedaan te hebben, zitten we nu bij Madame Christiane en haar vriend Robert achter in de tuin op een bank naast een kabbelend beekje. We worden hier als koningen ontvangen. Patrick is de route voor morgen aan het voorbereiden maar daarover meer in volgend verslag.  Om 19u zijn we uitgenodigd voor het avondmaal. Aperitief (eigen gemaakt) met hapjes, erg lekker. 1e gang: foie gras met varkensgebraad. 2e gang: pasta gratin met salade, geserveerd met een Bordeaux van ’97. (Zeer fruitig).  Voor Patrick een gekoelde fles Evian van 2013. Tot slot koffie/thee met rabarbertaart. Mochten er typfouten zijn ingeslopen, vergeef het mij. A demain. Patrick en Joan.