Evry – le – Châtel—Mézières—Roffey—Bernouil—Vézannes—Collan. Departement Yonne (89).
Vanmorgen naar de bakker, en ook aan het café de blog posten, dan zijn jullie ook weer tevreden. Om 8.30u was mr. Schmitt rr om ons een mooie stempel te geven. Kort daarna verlieten we het dorpje, langs de Compostelatekens,  die overigens goed waren aangegeven.  We hebben toch nog de sfeer van het land van Othe kunnen meebeleven;  veel bossen, piepkleine dorpjes verscholen in de dalen omsingeld door eindeloze velden. Die er onberispelijk netjes bijliggen.  In la Chapelle Vieille Forêt lopen we langs het kanaal van Bourgondië. Dit kanaal is aangelegd tussen 1775 en 1834 om de vallei van de Yonne te verbinden met de vallei van de Saône. Het is 242km lang en telt 189 sluizen. Het wordt enkel gebruikt voor pleziervaart.  Als we het kanaal verlaten steken we de Armançon over en zijn we in het departement Yonne.  De weg die we volgen leidt ons verder richting Vézelay doorheen velden en bossen zonder ook maar iemand tegen te komen.  Ook de dorpjes zoals Bernouil en Vézannes lijken verlaten.  In Bernouil worden we naar de kerk van St Jacob de meerdere gestuurd.  Zij is gebouwd tussen 1634 en 1643. Zij heeft een specifieke en zeldzame vorm, en bestaat uit vier cirkels die een klavertjevier vormen.  Een achthoekig klokkentorentje staat in het hart van het klavertjevier.  In Vézannes zien we het bordje naar Chablis. Dat is iets voor morgen. Nu zitten we in een Gîte te Collan,  een dorpje met 200 zielen en zonder winkels. Niet overal bakken ze brood.  We hebben hier het bezoek gekregen van Daan en Mieke, vrienden van Patrick en Ingrid. Ook mensen die regelmatig onze blog bezoeken en reageren. Zij waren op doorreis naar hun woonst in de regio Aude. Dit was een aangename verrassing. 
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan

Foto : Bourgondisch kanaal

Foto : kerk van St Jacob de meerdere.

Foto : eindeloze velden.

Even resumé van week 4: 146km. 175951 stappen, 254 foto’s en 263 € aan overnachtingen,  geen zalf meer nodig.
Er zijn zo van die dagen dat niet echt alles meezit.  We zijn nochtans goed vertrokken,  na een uitgebreid ontbijt om 8.30u op weg. Nu in het vorige verslag had ik reeds verteld dat we een 5km van de route zaten, dit om een betere slaap locatie te hebben dan een zaal zonder bedden in Sommeval. Patrick had gezien op de kaart dat we via een steil bospad +/- 1km terug op de GR route moesten geraken,  maar die hebben we nooit echt bereikt. Het blijft een moeilijke zaak om in een bos het juiste pad te vinden. Ook de slechte markeringen waren hier de spelbreker, soms wel op elke boom om dan plots weer op te houden .Na 9km. zagen we terug de beschaafde wereld en vroegen of we hier in Sommeval zaten. Neen was het kordate antwoord,  In Javernant (welke niet meer op de kaart vermeld stond) antwoordde de groententuinman. Hij wees ons een meer directe weg naar Ervy – le – Châtel, de route national N77. Toen hij hoorde dat we onderweg waren naar St. Jaques schudde hij meewarig zijn hoofd en gaf ons prompt enkele tomaten mee. Door deze variante misten we zo het dorp Eaux-Puiseaux voor ons baguette en ook een groot gedeelte van het land van Othe*. Bossen, boomgaarden, kleine dalen waardoorheen riviertjes slingeren, molens, duiventillen en bloemrijke dorpen. Jammer voor ons. Na 19km. Belandden we in Auxon bij een Intermarché die pas om 14.45u terug open ging. Patrick had zijn rugzak neergezet om verder te informeren naar een bakker. Ik besloot na een tijdje om de rugzak ook te luchten. Het is op dat moment dat ik het in de gaten kreeg, het zweet brak mij uit. Ik was in alle staten van paniek, m, n rode tas met fleece en regenjas ontbrak!!! Hoe kon dit gebeuren ? Patrick die tevergeefs was weergekeerd, zag me al van ver wilde gebaren maken. Later begreep hij waarom. Gebeld naar de vorige gîte, natuurlijk niemand die de hoorn afnam. Wat nu gezongen. Tot Patrick zich realiseerde dat hij vanmorgen iets roods in zijn rugzak had geladen. En inderdaad daar verscheen m, n rode tas. Ik kon nog net een vreugdedans bedwingen. Wat een opluchting!!! Oef, oef, oef. Rond half vier konden we onze middag afronden en verder stappen naar onze eindbestemming,  een opvangplaats van Caritas France te Evry-le -Châtel. In het logboek van de kamer zagen we dat er bekende namen de vorige dag (en) de revue hadden gepasseerd.  Theo uit Haarlem en Dorrie uit Holland.  Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : meewarig schudde hij zijn hoofd.

Foto : Toegangspoort van Ervy-le-Châtel

Het was weer één van die dagen dat we wel degelijk bewust zijn van ons geluk dat we deze tocht kunnen maken. Reeds om 8u op pad. Ontbijt hebben we vanmorgen op een bank aan de Seine genomen, aan een wifi-spot. Helaas voor ons, nog geen nieuwe berichten op het tablet, maar wel krakend verse baguetten met kaas en choco. De tafels en stoelen aan de terrasjes worden terug uitgestald,  gereed om straks ingenomen te worden door toeristen en passanten van divers pluimage. Het is nog rustig als we het oude centrum van Troyes verlaten, voorbij de vroegere La Coste fabriek. We gaan door de “Voie verte” langsheen het riviertje de Viennes. Dit groene spoor loopt kriskras door bosjes en groententuintjes voor ongeveer 2km. Dit pad wordt ook gebruikt door joggers die al over een goede conditie beschikken en ook voor diegene die er nog veel werk aan hebben.  De oude dames spreken ons steevast aan ” pélerins pour st. Jaques? Waarna steeds dezelfde vragen komen; vanwaar komen jullie? wanneer gaan jullie aankomen?  We kunnen steeds beter antwoorden in het Frans. Ook de reactie , dat het nog ver is hebben we al meer gehoord.  Even later, tegen 11u. bereiken we Lépine.( Het land van Othe, daar vertel ik in het volgende verslag meer over). Aan de kerk (bouwvallig) worden we opgewacht door Hugo en Maryse. Hij had ons, al van ver, door de velden zien aankomen en was uit nieuwsgierigheid naar de kerk gekomen om ons te begroeten en ons tevens uit te nodigen voor een kop koffie met koekjes. Ze wonen in een prachtig huis met een flinke tuin waar het heerlijk vertoeven is. Zijn ouders hebben de tocht naar Compostela reeds gedaan en het is zijn wens om later hetzelfde te doen. We konden hier natuurlijk nog wat langer blijven,  maar zo geraken we wel nooit op onze eindbestemming.  Dus nog een foto van dit sympathieke koppel en op weg, met nog de woorden, ” bonne route”. In het volgende dorp Laines-aux-Bois hebben we onze knapzak aangesproken, in de schaduw van een lindeboom aan het gemeentehuis annex school en de kerk. Het is er stil, enkel het getjilp van de mussen begeleid ons middagmaal. Dat is genieten met een grote G. Om in Bouilly (onze slaapplaats) te komen hebben we +/- 5km van de route weg gewandeld, en zijn we nu in een Gîte de France,  een gerenoveerde boerderij.  Een prachtige locatie.  Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : Hugo en Maryse.

Foto : onze slaapplaats in Bouilly.

Foto : Middageten in Laines-aux-Bois.

8u. Een vroege start.  Het turkooise water van het kanaal laten we voor wat het was. Dat scheelt weer 3km. Dus over ons tochtje van 16km. Kan ik kort zijn. Van 8u tot 12u, langs de D20. Een saaie weg. Nu zijn we in Troyes (uitspraak; Franse 3 = trois). Logeren doen we in het voormalige klein seminarie ” Maison Notre Dame en l’Isle” Vermits we nu zo vroeg in deze stad zijn hebben we rustig de tijd om ze te bezichtigen.  Het stadscentrum dat omwille van zijn vorm ook wel ” De Champangekurk” wordt genoemd geeft een getrouw beeld van hoe de stad was in de 16de eeuw, geplaveide straten met een centraal geultje, smalle middeleeuwse steegjes, vakwerkhuizen. De St. Petrus en St. Paulus kathedraal uit de 13de-17de eeuw (hoog-gotiek en laat-gotiek), hebben we kort na de middag bezocht.  De muziek van het orgel gaf het interieur en de bouwkunst van deze kathedraal nog een indrukwekkender aanzicht. We hebben daar dan ook onze stempel gehaald. Voor het stadhuis op een terrasje schrijf ik dit verslag, zodat ik het misschien kan posten. Oh ja, voor ik het vergeet, de oplossing: De hennep. (van de familie Cannabis). Deze plant wordt voor verschillende doeleinden gebruikt. Het zaad voor visvoer en visaas.
Henneptouw is ook zeer sterk. Canvas wordt er ook van gemaakt, het woord is afgeleid van cannabis.  Men kan er ook fijn papier van maken, vb. sigarettenblaadjes, of de bladzijden van een missaal.
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : onze slaapplaats,  2de verdieping , juist in het midden.  (onder de
Kapelraam)

Foto : kathedraal van Troyes

Foto : steegje

Allemanche—Anglure—Bagneux—Clesles—Méry-sur-Seine-Savières.
Het is nog laat geworden gisteren,  pas om 23u was de blog klaar. Ik ben zeer snel in slaap gevallen en om 7u vanmorgen uit de veren.  De route van vandaag kon je met een lineaal uitrekenen. De reden hiervoor is dat het leeuwendeel van de wandeling langs het kanaal ging. Op ons gebruikelijke vertrekuur van 9u zijn we er aan begonnen.  Enkele kilometers later steken we de rivier de Aube over, en zijn dan ook in het departement Aube aangekomen.  Het is vanaf Clesles dat we het kanaal Haute-Seine volgen. De aanleg ervan is begonnen in 1806 en heeft 40 jaar in beslag genomen.  Het heeft een lengte van 44km en verbindt Marcilly-sur-Seine met Troyes. Er zijn aquaducten aangelegd over de rivier de Beauregard en later nog over Melda. Sinds 2003 is de commerciële vaart niet meer mogelijk. Het voordeel om langs een kanaal te lopen is dat het plat is, dus dat gaat vlug vooruit. Het kanaal is omzoomt met bos en hoog struikgewas,  zodat wel het zicht op het landschap wordt ontnomen.  In Méry-sur – Seine hebben we onze voedselvoorraad op punt gebracht en tevens de blog gepost. Vanmorgen onze rugzak gewogen: die van mij 15kg en van Patrick 13kg. (volledig geladen incl. water en proviand).  Dus dat zit goed. Onderweg komt de rivier de Seine ook nog regelmatig in beeld. Ook heb ik mooi foto’s kunnen nemen zoals jullie hieronder enkele zien.
Zoals beloofd komt de oplossing, van de mysterieuze plant,  in het volgende verslag. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : drie foto’s van het kanaal Haute – Seine.

Sézanne—Vindey—Saudoy—Allemanche – Launay – et – Soyer.
De naam van het dorp telt meer letters dan er inwoners zijn. Geschoren, gewassen en gedroogd. De was zit in de machine. Helemaal fit om aan dit verslag te beginnen.  Om 9u op pad, na nog een uitstekend ontbijt.  Vandaag weer een ander landschap gezien. Boomgaarden met appelbomen.  Deze firma is een graanbedrijf dat zich omgevormd heeft tot een fruitbedrijf. Zij verkopen meerdere soorten appels, peren, kersen en pruimen. Vergis u echter niet, we zijn nog steeds in de champagnestreek,  waarvan Marne (51), Aube (10) en Aisne (02) de belangrijkste departementen zijn en in mindere mate Haut-Marne (52) . In Barbonne zagen we de zoemende zonnebloem velden. Het zoemen komt van de “biekes”. Het was een eenvoudige wandeling vandaag, tamelijk plat en veel langs een oude (niet gebruikte) spoorweg. Door het vele krijt hier in de bodem, is de kleur van de aarde “greige” geworden. (grijs-beige) Op het einde van de wandeling vinden we toch een eigenaardig veldje. Ik heb enkele foto’s bijgevoegd. Zouden we hier een (i)llegale cannabis plantage op het spoor zijn? Aan onze volgers om te ontdekken om welke plant het hier gaat. Oplossing in volgend verslag.  Nu zijn we hier bij Anne en Alain. Anne is dit jaar begonnen met de opvang van pelgrims en houdt er vele foto’s en verhalen aan over. Hier vinden we Rudy uit Mortsel, en Theo uit Haarlem terug. Toch op foto tenminste.  Rudy is echter terug moeten keren,  wegens medische problemen thuis.  Theo is verder gegaan, hem gaan we dus nog kunnen volgen in de komende gastenboeken.  Buen Camino aan Theo. Ook aan tafel wordt er lang nagepraat over de tocht en stelt Anne vele vragen. Ik ben er zeker van dat ook zij op een dag in Compostela zal aankomen.
Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : zoemende zonnebloem velden

Foto : welke plant is dit?

Foto : close up van de vorige foto.

Foto : nog een foto van onze mysterieuze plant.

Montmort — Baye—St. Prix—Soizy—Chapton—Lachy—Sézanne
Vanmorgen hebben we, aan de ontbijttafel kennis gemaakt met een Nederlandse pelgrim Dori. Zij is op 5 aug. vertrokken uit s’ Hertogenbos. Gisterenavond heeft Patrick verschillende locaties gebeld,  maar zonder succes. De abdij van Reclus op 18km en het kasteel van Baye op 11km van Montmort,  maar alle twee volzet. Dan nog een privé persoon in Sézanne,  maar daar was Dori ons voor, potverdo….! Dus dan maar vertrokken naar Sézanne zonder een slaaplaats.  Om 9u de straat op met poncho tegen de regen, die we enige tijd later reeds konden opbergen.  Het zou wel een 50 tinten grijze dag blijven. Met dit vochtige weer kom je natuurlijk veel slakken tegen. Er zijn de dakloze bruine en oranje,  af en toe in een innige omhelzing.  Je hebt er ook die een kast van een huis met zich meedragen. Ge moet dus goed uit je doppen kijken of voor dat je het weet heb je zo, n huis met inboedel en al gesloopt. De tocht ging zeer vlot, dankzij de uitstekende aanduidingen.  De route, in dit geval de Via Campaniensis is samengesteld uit verschillende soorten wandelingmarkeringen. De rood-wit=Gr, de gele-rode=Grp, de gele=Pr en ook de Compostelatekens= geel-blauw.  Voor 99% word je door of langs velden of bossen geleid. Je wandelt als het ware van het ene stiltegebied naar het andere. Een zeldzaam goed, bij ons tussen Antwerpen en Leuven. Voilá, ondertussen zijn we in Sézanne aangekomen en kunnen we op zoek naar een slaapkamer.  Maar op zondag is Frankrijk gesloten,  dat ondervinden we gelijk aan het hotel Le Croix d’ Or. Een oude pittige vrouw die er passeerde kon dit bevestigen.  Ze was echter zo lief om ons te begeleiden naar de pastorij,  echter mr. pastoor gaf niet thuis hoe hardnekkig de vrouw ook aanbelde. Dan nog een laatste kans, hotel De France. De deuren waren dicht, maar dat was zonder onze kranige dame gerekend.  Na enige telefoontjes kwan de vriendelijke hoteleigenaar open doen en kregen we de eenvoudigste kamer, voor ons grande-luxe. ‘T is maar wat je gewoon bent. Eerst een warme douche en nadien dito maaltijd. Nu nog even dit bericht posten en onder de wol, want morgen komt er beslist weer een interessante dag. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : stiltegebied

Foto : voorgrond champagne wijngaarden met in de verte Sézanne.

P.s. slaapplaatsen voor morgen en dinsdag zijn geregeld.  Goed gedaan Patrick.

Nog even een samenvatting van week 3 : 143, 9 km / 173420 stappen / 256 foto’s / 113 € (2p) aan overnachtingen.  Het aantal gram zalf is te verwaarlozen.
De route van vandaag: Épernay—Moussy—Morangis—Montmort
Vanmorgen om 7.20u wakker geworden met een klank en lichtspel. (Donder en bliksem). Als we om 9u de deur van de pastorij achter ons dicht trekken is het reeds gestopt met regenen en houden we het toch de hele dag droog. Bij het verlaten van Épernay was er al vlug een stevige helling om weer aansluiting te vinden op onze Via Campaniensis. Tijdens het eerste deel van de wandeling is het moeilijk om het juiste pad te volgen. Steeds door de wijngaarden, die er overigens fris bijlagen door de regenbui,  helling op en helling af. Na de middag echter kwam er snel verandering in het landschap. Plotseling waren ze verdwenen, de lang gerekte eindeloze rijen druivenranken. Even later gaan we het bos van Argensolle in, en later het bos van Charmoye een immens privé domein. Langs een brede laan met gras volgen we dit pad voor ruim een uur tot aan het kasteel van Charmoye, zonder iemand tegen te komen. Dit kasteel was vroeger een abdij, die werd gesticht in 1167 door monniken.  Na de Franse Revolutie werd de abdij verkocht als nationaal bezit. Van het abdijcomplex rest op dit ogenblik nog een deel van het kloostergebouw dat in de 18e eeuw is gebouwd en een boerderij.  Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.
P.s. het is moeilijker en moeilijker om een slaaplaats te vinden. Oplossing in het volgende verslag.

Foto : bos van Charmoye

Foto : kasteel van Charmoye.

Germaine—Hautvillers—Mardeuil—Épernay.
Vanmorgen 6.45u wakker geworden.  Ze hadden de hele nacht het nachtlampje (lees straatverlichting) laten branden, dat was wel storend. Al bij al goed geslapen.  Daarna een ontbijt aan dezelfde tafel als gisteren met een zacht zonnetje,  en vele kleine witte schapewolkjes in de blauwe lucht. Verse baguetten,  eitje, verse koffie.  Oh sorry,  ik liet me even gaan. Eitje en koffie waren er niet bij,  maar de rest was al voldoende voor een heerlijke ochtend. Nog voor de middag bereikten we Hautvillers.  Een mooi dorp met talrijke steegjes. Het wordt ook de parel van de champagnestreek genoemd. Heden ten dage sieren zo, n 140 uithangborden,  door een kunstsmid vervaardigd,  de straten van het dorp. In de Middeleeuwen gaven dezr borden, belangrijke informatie aan de ongeletterde bevolking. Nu wordt niet alleen hun beroep meegedeeld maar ook hun hobby of anekdote. Het is hier ook dat we een gezellige ploeg leerkrachten uit Zele tegenkomen.  Ze zijn op champangedegustatietocht. Het was een fijne babbel en waren zeer geïnteresseerd in onze tocht, en wensten ons nog veel succes toe.  In de kerk van Hautvillers,  bezoeken we de grafsteen van Dom Pérignon (1639-1715) benedictijner.  Hij ontdekte de methode om mousserende wijn te maken. Ondertussen middag geworden vonden een prachtlokatie voor de picknick.  Stel u even voor; een tafel met banken in de schaduw van de bomen van het bos aan de rand van de heuveltop met uitzicht over de zonovergoten wijngaarden van het hart van de champagnestreek, terwijl de Marne zich lui doorheen de vallei slingert. Rond 14u worden we vriendelijk begroet door de Kongolese kapelaan Guillaum van de pastorij van de parochie St Pierre, St Paul. Patrick kent de streek waar Guillaum vandaan komt, van zijn bezoek aan Zaïre in ’86. Het wordt een boeiend gesprek. Straks nog even skypen met ma en pa en dan iets gaan eten. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : zicht vanuit onze picknick plaats.

Foto : uithangbord van een schrijnwerker.

Reims—Cormontreuil—Trois Puits—Montbré—Rilly-la-Montagne—Les Haies—Germaine. Departement: Marne (51)
Langsheen het jaagpad van het kanaal (coulée verte) verlieten we vanmorgen rond 9u Reims.  Dankzij het mindere gewicht in de rugzak gaat het stappen heel wat vlotter. Het duurt toch nog een tijdje vooraleer we de bebouwing uit zijn en de eerste, jawel het is zover, de eerste wijngaarden opmerken.  Het zijn nog kleine groene trosjes druiven die te zien zijn, maar einde september zullen ze kunnen geoogst worden. 100 dagen na de bloesem. Om de wijn te laten rijpen onder ideale omstandigheden bij een constante temperatuur van 12gr. en vochtigheidsgraad heeft men meer dan 120km gangen, die tot 40m diep zijn,  uitgegraven in de krijtbodem. Er zijn hier meer dan 200 miljoen flessen opgeslagen.  Iets om iemand het hoofd op hol te brengen. Bij de 1e champagneboer hebben we ontmoeting met een moeder van twee zonen. Ze vertelde ons dat de schoondochters geen kinderen konden krijgen en besloten hadden om te adopteren.  Het ene gezin hadden 2 vietnamese kinderen en het andere paar 2 chinese. Reeds vroeg in de middag bereikten we Germaine.  We hadden twee telefoonnummers van contactpersonen,  die we echter niet konden bereiken. Dan maar ons gemeld aan het gemeentehuis, waar ze ons meedeelde ” un problème à Germaine”, indien we onaangekondigd aankomen. Dus zit er niets anders op dan te wachten op de thuiskomst van de hospita. 17.45u nog geen teken van leven bij de overnachtingsplaats, dus al iets gaan eten aan de tafel bij het Jeux de boules terrein voor de kerk. Daar krijgen we telefoon van “Nicole” , de hospita, dat ze niet naar huis komt en dat de andere contactpersoon met vakantie is. Dus GEEN OVERNACHTING IN GERMAINE. 18.30u We gaan naar het volgende dorp, +/- 8km verder, Cumières. Nu in Germaine hebben ze enkele overdekte gemeentelijke wasplaatsen. Bij het passeren van zo, n wasplaats, hebben we onze slaapplaats voor vanacht gevonden. Le lavoir de Thérèse. Bonne nuit. Tot het volgend verslag. Groetjes van Patrick en Joan.

Foto : de eerste wijngaarden

Foto : nog groene druiventrossen

Foto : Le lavoir de Thérèse.

Foto : Le lavoir de Thérèse.